Ξημερώνει Πέμπτη 28 Απριλίου του 2011 και το χωριό, τυλιγμένο μέσα στην ομίχλη, γιορτάζει την Παναγία την Καλαμάν. Αγωνία τι θα γίνει στο πανηγύρι, που θα γίνει η λειτουργία, που θα φιλοξενηθεί ο κόσμος, που θα ψηθούν τα αρνιά, άγχος, τρέξιμο, λαχτάρα.
Δεν έχω ξαναζήσει έτσι την ομίχλη στο χωριό, να περπατάς μέσα στα σοκάκια και να μην βλέπεις μπροστά σου!
Έλα να περπατήσουμε μέσα από τις φωτογρφίες από την εκκλησία μέχρι την είσοδο του χωριού και πάλι πίσω!
Η λειτουργία έγινε μέσα στο χωριό, ο κόσμος μοιράστηκε στις ταβέρνες, τα δώρα μαζεύτηκαν στο παπαδικό, τα αρνιά ψήθηκαν στον φούρνο και η ομίχλη, μας έκανε παρέα μέσα στα σοκάκια του χωριού.
Πάντως το γλέντι κράτησε μέχρι αργά το βράδυ και η κούραση έφυγε μαζί με την ομίχλη!
ΥΓ. Πάντοτε υπάρχουν γεγονότα και καταστάσεις που προσπαθούν να ανακόψουν (έστω και για λίγο) την αναπόφευκτη πορεία της Άνοιξης, όπως η απροσδόκητη ομίχλη και τα βαριά σύννεφα. Εντωμεταξύ, στο παπαδικό, μια μικρή πεταλούδα βιάζεται να ζεσταθεί στην πρώτη λάμψη... Να, δες εδώ!
Περίμενα 24 ώρες. Είκοσι τέσσερις (λίγες είναι;) Στο ερώτημα στο viber, πείτε μας κάτι για το projectAPR24, είχα μια γλυκιά αναστάτωση. Ήθελα να ακούσω σχόλια, να διαβάσω κριτική, να ρουφήξω εντυπώσεις —έστω και μόνο για το θρασύ τόλμημα κάποιας να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα (με τον πιο γλυκό τρόπο, θα πω εγώ). Κι όμως, η καλή κουβέντα έμεινε στα αζήτητα. Και η κακή επίσης. Απόκριση δεν υπήρξε, εντύπωση καμία. συνέχεια...
Σαν σήμερα, πριν από 39 χρόνια, στις 18 Απριλίου του 1985, ξημέρωσε Πέμπτη του Πάσχα, όλα ήταν έτοιμα για την γιορτή της Ανάστασης στο πανηγύρι της Καλαμάν.
Ας ταξιδέψουμε σε εκείνη την χρονιά μέσα από τις φωτογραφίες που κρατήθηκαν στον χρόνο. Ας δούμε τον κόσμο, το τοπίο, την χαρά των ανθρώπων.
Από την χρονιά εκείνη δεν βρέθηκε ηχητικό υλικό όμως μπορείς να ακούσεις τον π.Γιώργη και τριμπονιές από το πανηγύρι της Καλαμάν του 2019:
ηχογράφηση: Καλαμάν 02.05.2019
διάρκεια: 0:57
ΥΓ. Εδώ μπορείς να διαβάσεις μια ιστορική αναδρομή των πανηγυριών του χωριού μας.
Σαν σήμερα, 17 Απριλίου του 1985 ημέρα Τετάρτη του Πάσχα, παραμονή της μαράντας της Παναγίας της Καλαμάν, οι ετοιμασίες για την αυριανή είχαν ξεκινήσει από νωρίς. Οι γυναίκες είχαν ήδη φροντίσει για τον καθαρισμό της εκκλησίας και είχαν αφήσει για το τέλος τον στολισμό της, θα άρχιζαν τα μαγειρέματα για να φιλέψουν συγγενής και φίλους που θα ήταν αύριο στο πανηγύρι. Οι άντρες είχαν καθαρίσει τον εξωτερικό χώρο, είχαν φροντίσει για τα αρνιά που θα ψήνονταν στην μαράντα της Παναγίας και κανόνιζαν την ώρα που όλοι μαζί θα συναντιόντουσαν για το δέσιμο των αρνιών. Το βράδυ μετά το τέλος όλων των προετοιμασιών όλοι θα συγκεντρώνονταν στην ταβέρνα για τα συκωτάκια μαζί με το κρασί και τους λοιπούς μεζέδες.
Την ώρα του δεσίματος μπορεί και να συζητούσαν για τις αυριανές τριμπονιές!
Άκουσε τριμπονιές στο πανηγύρι της Καλαμάν του 2019:
ηχογράφηση: Καλαμάν 02.05.2019
διάρκεια: 0:14
ΥΓ. Δες εδώ τα τριμπόνια.
Τα χρόνια περνούν και μαζί με αυτά μεγαλώνουν οι άνθρωποι και αλλάζουν οι τόποι.
Το χωράφι της Καλαμάν, ένας τόπος πολύ αγαπημένος σε μικρούς και μεγάλους, είναι ένα από τα σημεία του χωριού που μπορείς να δεις την αλλαγή.
ΥΓ. Δες εδώ αλλαγές και σε άλλα σημεία του χωριού.
Μικρό παιδί σαν πήγαινα στο χωριό είχα μεγάλη χαρά να περνάω την ώρα μου στο σπίτι του μπαρμπα-Ανδρέα του Κακάλα. Εκεί στην σάλα του σπιτιού, στην γωνία του καναπέ όπου εκείνος καθότανε να ξεκουραστεί από τις εργασίες της ημέρας έπαιρνα και εγώ την ξύλινη καρέκλα με την ψάθα και πάνω στο μικρό τραπεζάκι στήναμε το παιχνίδι με τα χαρτιά. Πότε ξερή και πότε κοντσίνα. Η αμια-Λουκία πάντα θα είχε δουλειά είτε στην κουζίνα της είτε στα ζώα είτε κάποια άλλη άγνωστη σε εμάς, δεν την άκουγες ποτέ, πάντα ήσυχη, αθόρυβη και γελαστή. Το παιχνίδι ξεκίναγε και η λαχτάρα μου να κερδίσω μου δημιουργούσε καρδιοχτύπι. Τις πιο πολλές φορές νικητής ήταν ο μπαρμα-Ανδρέας και εγώ έμενα να αναφωνώ δυνατά ένα μακρόσυρτο ¨δεν πειρααάζει¨. συνέχεια...
Οι αυλές του χωριού γεμίζουν λουλούδια και τα αρώματα της Άνοιξης κυκλοφορούν στα σοκάκια του χωριού. Η παλέτα με τα χρώματα πάντα διαθέσιμη, προσφέρει μαγικά ταξίδια, σε σηκώνει και σε βάζει σε ένα κάδρο απόδρασης...
ΥΓ. Έχε τον νου σου στις γλάστρες, πλησιάζει η ημέρα που κάποιοι μπορεί και να τις κλέψουν!!! συνέχεια...
Ήταν τέλη Μαρτίου του 2006 όταν είχαμε ολική έκλειψη ηλίου ορατή σε πολύ μεγάλο βαθμό από το χωριό μας.
Από τότε το φαινόμενο έχει εμφανιστεί άλλες 7 φορές, με μικρή ορατότητα όμως στην χώρα μας.
Πριν από λίγες ημέρες η ολική έκλειψη ηλίου ήταν πρώτη είδηση παγκοσμίως.
Εμείς στο Volax.gr, προσπαθώντας για αποκλειστική ενημέρωση, στείλαμε στην Βόρεια Αμερική τους ανταποκριτές μας, για να εξασφαλίσουμε αποκλειστικές φωτογραφίες του φαινομένου. Δυστυχώς την ίδια σκέψη είχαν όλα τα Μ.Μ.Ε..
Οι ηλιακές εκλείψεις προκαλούσαν στο παρελθόν φόβο, ενώ κατά καιρούς συνδέθηκαν με μύθους, θρύλους και δεισιδαιμονίες σε όλη την παγκόσμια ιστορία.
Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η έκλειψη ηλίου ήταν σημάδι θυμού από τους θεούς και η αρχή μιας μεγάλης καταστροφής.
Ήταν όμως οι εκλείψεις, οι μόνες δεισιδαιμονίες που είχαν οι πρόγονοί μας;
Ο κος Ζακ μας αφηγείται ιστορίες με τις αγελούδες που αναφέρονται στο χωριό:
ηχογράφηση: Βωλάξ 12.08.2016
διάρκεια: 02:20 συνέχεια...
Άνοιξη 1981
Εκεί που απεικονίζεται η χαρά και η ηρεμία έρχονται στο μυαλό μνήμες οδύνης και θυμού. Κύκλος αέναος η ζωή. Μητέρες καμαρώνουν κρατώντας ψηλά τα παιδιά τους και εκείνα, αφημένα στο μητρικό άγγιγμα, αντικρίζουν τον φακό. Ο χρόνος είναι αυτός που εξαφανίζει την παιδική αθωότητα και φέρνει την ωριμότητα. Δεν αργεί η στιγμή που η φωνή της μάνας γίνεται άηχη και τα μικρά μαθαίνουν πώς είναι να κουβαλάς ο ίδιος το φορτίο σου. Και πάλι ο χρόνος είναι αυτός που μετατρέπει τις δυσάρεστες εμπειρίες σε γλυκές αναμνήσεις: Στη φωτογραφία που μας έστειλε η Ροζαλί Πιπέρη, απεικονίζονται πέντε κορίτσια περιτριγυρισμένα μονάχα από τη φύση. Μια βωλακίτικη φύση όπου όλα μοιάζουν ήσυχα, σχεδόν ακίνητα. Μακάρι και ανίκητα.
Σε ευχαριστούμε Ροζαλί.
ΥΓ. Το χωριό αποτελεί πάντα έμπνευση για έκφραση. Εδώ, μέσα από τον ποιητικό κόσμο της Μαρίας Λαϊνά, κάτι για την αγωνία της φθοράς.
Πάσχα 2014
...ποιός είναι αυτός που δεν έχει σκαρφαλώσει στους βράχους του χωριού;;;
Η Φωτεινή Ξενοπούλου μας στέλνει στιγμές που σίγουρα όλοι μας έχουμε φυλαγμένες στα βάθη του μυαλού μας!!!
ΥΓ. Αν θες να ανοίξει το μπαούλο των αναμνήσεων πάτησε εδώ.
Ευχαριστούμε την Φωτεινή για την αναρρίχηση.