Ενθαρρύνοντας κάθε έρευνα και κάθε άρθρο που αναφέρεται στην παραδοσιακή καλαθοπλεκτική, δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε αυτό της καλής συντάκτριας (και φωτογράφου) Tζούλιας Κλήμη, η οποία έγραψε ένα τέτοιο άρθρο, στο ένθετο Ταξίδια της εφημ. Καθημερινής (Κυριακή, 20 Ιανουαρίου 2019, ένθετο Ταξίδια, σ.14-17). Τίτλος του: «Την καλαθοπλεκτική την έμαθα από τον πατέρα μου»). 

Το κείμενο συνομιλεί με συνεχιστές αυτής της «πανάρχαιας τέχνης της καθημερινής ζωής, που επιβιώνει μέχρι σήμερα». Πρώτα παρουσιάζεται ο καλαθοπλέκτης Γιώργος Γουλιέλμος από το Λιβάδι της Σερίφου και ακολούθως ο καλαθοπλέκτης Γιάννης Γεροντάκης στη Νάξο. 

Το άρθρο δεν παραλείπει να σημειώσει: «Διαβάζω ότι στις αρχές του 20ού αιώνα μόνο στον Βώλακα της Τήνου οι καλαθοπλέκτες έφταναν τους 30. Τότε μάλιστα, κάθε εβδομάδα μερικές εκατοντάδες καλάθια μεταφέρονταν στη Σμύρνη. Εκεί τα γέμιζαν με φρέσκα σύκα και τα προωθούσαν στις ευρωπαϊκές αγορές».

Ενώ, καταλήγει με μια ευχή: «Θα ήταν ωραίο, με λίγα λόγια, να δείξουμε έμπρακτα στους ξένους που επισκέπτονται την πατρίδα μας μια ζώσα τέχνη της ελληνικής καθημερινότητας».

Όσοι ενδιαφέρεστε αξίζει να αναζητήσετε το άρθρο της Τζούλιας στο διαδίκτυο (Kathimerini.gr, στήλη: «Με αφορμή», 24.01.2019)