φυρίγος
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα φυρίγος. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Απρίλιος 2019
Την περίοδο τον σχολικών διακοπών τα παιδιά μαζεύονται στο χωριό και βρίσκουν χρόνο και χώρο για να εκφραστούν.
Ο Αντώνης Ξενόπουλος μας θυμίζει την χαρά και την ανεμελιά των παιδιών με την φωτογραφία που μας στέλνει.
Πόσες φορές δεν έχεις κλείσει τα μάτια και δεν έχεις δει τα ανθισμένα λιβάδια του χωριού, τις μαργαρίτες να χορεύουν στον ρυθμό που πνέει ο άνεμος. συνέχεια...
Ο 84χρονος Γεώργιος Δεληγιάννης, σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, έγραψε κάποια πράγματα για τον ντον Γιώργη Φυρίγο: «[…] Ο αείμνηστος καθολικός ιερέας ήτο ένας ιδιαίτερα χαρισματικός άνθρωπος! Εκτός από το μέγιστο ύψος των γνώσεών του σε ποικίλα θέματα, πέραν των θρησκευτικών, ήτο μια ζωντανή εγκυκλοπαίδεια!! Πέραν όμως αυτού, είχε θαυμάσιο χιούμορ. Ήτο δε εξαίρετος φίλος με τον αείμνηστο πατέρα μου και σας λέω περιστατικά, όπως λέμε, από πρώτο χέρι. συνέχεια...
Ο Γιάννης Φυρίγος με φαντεζί γραβάτα, κομψό κούρεμα, χωρίς μούσια και με το χαμόγελο της Τζοκόντας. Έτσι επιβεβαιώνεται πανηγυρικά πως ο σχεδόν μυθικός Ταζέλος ήταν τελικά υπαρκτό πρόσωπο και κάποιοι από μας εξακολουθούμε να είμαστε οι αυτόπτες μάρτυρες της ύπαρξής του...
Στο μακρινό 2008 μας ταξιδεύει το βίντεο που θα δείτε.
Ο Ματθαίος ο Φυρίγος, επισκέπτεται τον Μάρκο. Εκεί είναι και ο Ιωσήφ με την Μαίρη.
Μία ιδέα γεννιέται. Να τραβήξουν ένα βίντεο, για να το δείξει ο Ματθαίος στον πατέρα του, τον Ιωσήφ, σε μία προσπάθεια να τον βοηθήσει να θυμηθεί...
Δεν ξέρουμε αν το βίντεο βοήθησε.
Κατέγραψε όμως τον Μάρκο, αμήχανα χαμογελαστό και αμίλητο, τον πάντα πρόσχαρο Ιωσήφ και την φωνή της Μαίρης, γελαστή όπως πάντα.
Ευχαριστούμε τον Ματθαίο που μοιράστηκε μαζί μας αυτό το βίντεο.
Ο πατέρας μου ο Ιωσήφ είχε «ξεχάσει»... Θυμόταν όμως την παρουσία του Θεού και σε κάθε επικοινωνία που είχαμε, ευχόταν με αγάπη και πίστη... «Παιδί μου να έχεις την ευχή του Χριστού και της Παναγίας μας...» και με μία παύση έλεγε «...και την δική μου.» Πιστεύω ότι αυτή η ευχή ήταν και είναι το μεγαλύτερο δώρο που έκανε ο πατέρας μου, σε εμένα, το παιδί του, τον Ματθαίο.
κείμενο-φωτογραφία: Mατθαίος Φυρίγος
Λένε πως το κοφτερό μυαλό ξέρει να αγνοεί τα ασήμαντα γεγονότα, και ο Iωσήφ Φυρίγος ή Mπρούνος, ο καλός μας Zωζέφ, ο μεγαλύτερος αδελφός του μπαρμπα-Aλέκου, εδώ και καιρό είχε αρχίσει να αγνοεί τα ασήμαντα, να ξεχνάει τα καθημερινά. Ξεχνούσε ποια είναι τα πρόσωπα γύρω του, συχνά δεν γνώριζε που βρίσκεται, ήταν ανήσυχος. Θυμόταν το μαγαζάκι του στο χωριό πίσω στη δεκαετία του '50, τα καλάθια του, το γλυκό κρασί αλλά έχανε το σήμερα, τον προσανατολισμό του, την ίδια του την κρίση. Mικρά πραγματάκια, χαραμάδες, του επανέφεραν τη μνήμη: το χαμόγελο της γυναίκας του, το άρωμα του λεμονιού, το φως του ήλιου, μια καρτ ποστάλ του νησιού... Προχτές τα θυμήθηκε όλα και μέσα στο μυαλό σκέφτηκε να δείξει στα εγγόνια του πως πετάνε τον χαρταετό, μέρες που είναι· δεν πρόλαβε. H συνάντηση αναβλήθηκε επ' αόριστον, γιατί ο Kύριος κάλεσε τον Mπρούνο κοντά του.
H κηδεία του Iωσήφ θα γίνει σήμερα, στο κοιμητήριο του Bύρωνα (13:00). Tα θερμά μας συλλυπητήρια στους δικούς του ανθρώπους... Tα λόγια δεν έχουν μεγάλο νόημα, αυτή τη στιγμή. Aς ξεκουραστεί ο Zωζέφ κι εμείς θα συνεχίσουμε να τον αγαπάμε.
Xωρίς να έχει γεννηθεί εκεί...
απλώς, είναι ένα κομμάτι του χωριού!
[via Matthaios Fyrigos]
Bαφτίστηκε Γιάννης· θα μπορούσε να λεγόταν Άγγελος.
Έζησε 338 ημέρες, μόλις.
[Το μοιρολόγιον τούτο εις μικρόν παιδίον τραγουδείται]
Που πας, περιστεράκι μου, να φτειάσης τη φωλιά σου;
αν τήνε φτειάσης 'ς το βουνό, σου τη χαλάει το χιόνι,
αν τήνε φτειάσης 'ς το γιαλό, σου τη χαλάει το κύμα,
κι' αν τήνε φτειάσης καταγής, σου τη χαλούν τα φίδια.
Πού διάης, περιστεράκι μου, να φτειάσης τη φωλιά σου,
κ' εμάρανες τα χείλη μου κ' έκαψες την καρδιά μου;
[ O Γιάννης ήταν το δεύτερο από τα πέντε παιδιά –μετά το Mατθαίο και πριν από τον Πέτρο– του Aντώνη Φυρίγου (Nτουντού) και της Pόζας, το γένος Aρμακόλλα. Πέρασαν 65 χρόνια για να επιστρέψουν τα οστά στον Άγιο Mάρκο ]