Βωλάξ, Τήνος. Τόπος όμορφος και ζωντανός. Χωριό αγαπημένο. Μέρος που θέλουμε να προστατέψουμε και να αναδείξουμε πιο πολύ από ποτέ! Εκτιμούμε όλα όσα μας προσφέρει μέσα απ' την ιστορία και την κουλτούρα του, μέσα από την αξεπέραστη φύση και τις αξίες των ανθρώπων του...
Ακολουθήστε μας!

Το κείμενο δεν έχει happy end (spoiler)

Ένας μαχητής ξέμεινε εδώ κάτω, με γυαλισμένα τα όπλα του, ωστόσο χωρίς εχθρό. Ατρόμητος όπως ήταν, πάντα έτοιμος για μάχες, είπε να τα στρέψει στον εαυτό του. Με εκείνη την ηρεμία του ανθρώπου που συνάντησε μεγάλες αντιφάσεις, τις έζησε και τις διάβηκε, πήδηξε μ’ ένα «χοπ» επάνω από τις στάχτες και προχώρησε. Όχι ότι πήγε πουθενά. Ή μάλλον, πήγε ακριβώς στο πουθενά. Αφού πρώτα σπατάλησε όλο αυτό που του έλαχε. Ό,τι του έλαχε και όπως… 

Και εμείς, οι ακάλεστοι, μείναμε πίσω να αναρωτιόμαστε «αχ, μωρέ Μάκη, αν πρόσεχες και λίγο», χωρίς να καταλάβουμε ποτέ τα θέλω ενός μαχητή, γιατί εμείς δεν ξέραμε από μάχες. Και μάταια τώρα, περιμένουμε να ακούσουμε τις όμορφες ιστορίες του από το χωριό των πίσω χρόνων. Ε, όποιος τις άκουσε, τις άκουσε.

Χριστός Ανέστη.

Χρόνια Πολλά με υγεία, αγάπη και ειρήνη σε όλους.

Μας είχε λείψει το πανυγήρι μας.
Μας είχε λείψει να σας δούμε, να ευχηθούμε, να αγκαλιαστούμε, να χορέψουμε.
Χθες τα καταφέραμε.
Σαν να μην πέρασε μία μέρα.
Σας ευχαριστούμε γι' αυτό.

Τα αποτελέσματα της λαχειοφόρου αγοράς που πραγματοποιήθηκε στην μαράντα της Καλαμάν, βρίσκονται εδώ.

Ευχαριστούμε τα καταστήματα και τους φίλους του συλλόγου για τις προσφορές τους.
Σας ευχαριστούμε όλους για την παρουσία και την υποστήριξή σας.
Ευχαριστούμε όλους αυτούς που κόπιασαν για να γίνει το πανηγύρι.
Και του χρόνου, να μπορέσουμε να χορέψουμε όλοι μαζί.

Με τη σκέψη στο πανηγύρι...

Λένε πως ο Θεός παίρνει μαζί του αυτούς που αγαπά περισσότερο —και για την Τασία φαίνεται πως βιαζόταν. Μετά από μια ξαφνική ασθένεια την κάλεσε γρήγορα κοντά του και, το δίχως άλλο, της έδειξε το δρόμο για να βρει τον αγαπημένο της άντρα.

Ο απώλεια ενός εξαιρετικού ατόμου αφήνει ένα τρομερό κενό αλλά και μια σημαντική ηθική κληρονομιά. Θα την θυμόμαστε πάντα, στην είσοδο του λαογραφικού μουσείου, ανήσυχη και χαμογελαστή, περιμένοντας θερινούς επισκέπτες και ταξιδιώτες για να τους δείξει αντικείμενα από το παρελθόν τού χωριού και να αφηγηθεί τις αξίες των ανθρώπων του. Δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ και θα ζήσει μέσα μας για πάντα. Είμαστε όλοι θεματοφύλακες της μνήμης της.

Θερμά συλλυπητήρια στις κόρες και τους οικείους της.
Ας προσευχηθούμε μαζί για την εκλιπούσα ψυχή της.

Καλησπέρα σας,

Oλοκληρώθηκαν με επιτυχία οι εκλογές για το νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου του χωριού μας. Oι ψήφοι που έλαβαν οι υποψήφιοι σε σύνολο 112 μελών, έχουν ως εξής:

Βίδος Ιωσήφ 99

Καλιαμούτος Νίκος 84

Χαρικιόπουλος Ανδρέας 84

Αρμακόλα Ειρήνη 77

Σιγάλα Λουκία 75

Φιλιππούσης Ιάκωβος 53

Ρούβαλης Βασίλης 51

Ξενοπούλου Φωτεινή 49

Ξενόπουλος Ιωάννης 33

Καλιαμούτος Παύλος 30

Για την εξελεγκτική επιτροπή έλαβαν:

Βιδάλης Βασίλειος 87

Φυρίγου Μαρία 58

Ζαλώνη Μαργαρίτα 41

Μετά από διαδικτυακή συνεδρίαση το διοικητικό συμβούλιο συγκροτήθηκε σε σώμα:

Πρόεδρος: Βίδος Ιωσήφ

Αντιπρόεδρος: Σιγάλα Λουκία

Γραμματέας: Ρούβαλης Βασίλης

Ταμίας: Καλιαμούτος Νίκος

Πολιτιστικά: Αρμακόλα Ειρήνη

Μέλος: Φιλιππούσης Ιάκωβος

Μέλος: Χαρικιόπουλος Ανδρέας

Ευχαριστούμε όλα τα μέλη για την συμμετοχή, την εφορευτική επιτροπή για την βοήθεια της και ευχόμαστε στο νέο Συμβούλιο καλή δύναμη στο έργο του.

 

Το νέο έτος ήρθε και επιτέλους θα ανταμώσουμε...

Την Κυριακή 29 Ιανουαρίου στις 11:00 στο Ψυχικό και το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου στις 18:00 στον Ρόκο.

Μπορείτε να δείτε και να κατεβάσετε την επιστολή από το link:

/uploads/nikaliamoutos/2022/pita2023.pdf

Με το καλό να τα πούμε από κοντά.

Σας περιμένουμε

Το νέο έτος να είναι τόσο φωτεινό που να διαλύσει τους χειμώνες μας.

Υγεία και αγάπη. 

Με το καλό να ανταμώσουμε

Η γέννηση του Θεανθρώπου, ας φέρει την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Καλά Χριστούγεννα με υγεία και αγάπη.

Η άρνηση συμβαίνει στους περισσότερους ανθρώπους και μπορεί να είναι μια φυσιολογική και ωφέλιμη αντίδραση.
Ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο μετά την είδηση του θανάτου του Γιάννη του Χαρικιόπουλου.
Το μυαλό μου όμως σταμάτησε να συνεργάζεται. Πως να δεχτείς ότι έφυγε ο Γιάννης.

Ένα χαμόγελο είναι, στην μνήμη μου. 
Άνιση η μάχη που έδωσε, προδιαγεγραμένο το τέλος της.
Την έδωσε όμως χωρίς να δειλιάσει, με όλη την δύναμη που είχε.

 

Δεν θα ξεχαστεί ο Γιάννης. Δεν θα ξεχαστεί το χαμόγελο του.
Ας είναι αναπαυμένος με όλους τους φίλους του, εκεί ψηλά...

 


 


 


 

 

107 χρόνια πριν...

Στην παλαιότερη φωτογραφία που έχουμε βρει —περίπου 1915—, φωτογραφία όπου απεικονίζονται καλάθια από τη Βωλάξ να πωλούνται στον (παλιό) εμπορικό δρόμο της Παναγίας, μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι πραγματικά «δεν πρόκειται για μια χειροτεχνία με στόχο την κάλυψη οικογενειακών αναγκών, αλλά για ειδικευμένη βιοτεχνική απασχόληση ενός ολόκληρου χωριού».

Φωτογραφία: Félix Sartiaux (1876-1944) - Μουσείο Μπενάκη
Επιχρωματισμός: volax.gr (Σεπτέμβριος 2022)
Από το βιβλίο «Βλέμματα από την Ελλάδα - Από το άλφα έως το ωμέγα και από τον 19ο στον 20ό αιώνα» (εκδ. Μεταίχμιο, Νοέμβριος 2008)