Το πρόβλημα του καθαρισμού κεντρικών δρόμων από την άναρχη βλάστηση αποτελεί μια χρόνια κατάσταση, για την οποία το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Βωλάξ επισήμανε επανειλημμένα, από τον Μάρτιο ήδη, στις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου Τήνου. Συγκεκριμένα, ο παρακαμπτήριος δρόμος που συνδέει το χωριό μας με το υπόλοιπο οδικό δίκτυο του νησιού βρέθηκε ν’ αποτελεί «παγίδα» για οδηγούς και πεζούς, όπως επίσης να εξελιχθεί σε εστία επιπλέον κινδύνων – από ερπετά ή πιθανές πυρκαγιές.
Ενεργώντας με σύνεση και διάθεση συνεργασίας, ο σύλλογος προέβη σε αρκετές εκκλήσεις αυτό το χρονικό διάστημα λαμβάνοντας αντίστοιχες διαβεβαιώσεις από τους αρμόδιους παράγοντες.
Ωστόσο, η κατάσταση στα μέσα Ιουλίου είχε ξεπεράσει κάθε όριο ανεκτικότητας.
Με ενημέρωση προς τους απανταχού συγχωριανούς στο Βωλάξ για τη συγκέντρωση χρημάτων και με άμεση ανεύρεση ιδιωτικού συνεργείου καθαρισμού, πραγματοποιήθηκαν οι εργασίες αποψίλωσης, καθαρισμού και απομάκρυνσης ξερών άγριων χόρτων, κλαδιών από τα ερείσματα και τα πρανή του ασφαλτόδρομου (από το κοιμητήριο του Αγίου Μάρκου έως τη διασταύρωση).
Ήταν πάνω απ’ όλα η συγκινητική ανταπόκριση των Βωλαξιανών που διόρθωσε την πραγματικότητα… Ειδικά, τώρα, στην εποχή της μεγάλης επισκεψιμότητας με την αυξημένη προσέλευση τουριστών.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Βωλάξ διατηρεί επιφυλάξεις, πάντως, για κάθε επόμενη ενέργεια που θα σχετίζεται με υποχρεώσεις του Δήμου Τήνου προς το χωριό και τους κατοίκους του.

Με αφορμή την επέτειο συμπλήρωσης 20 χρόνων απο την υιοθέτηση της Σύμβασης για την Άυλη Πολιτιστική Κληρονομιά της UNESCO, 
το Λαογραφικό Μουσείο σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο της Βωλάξ,
διοργανώνουν το 4ο εργαστήρι καλαθοπλεκτικής για μικρούς και μεγάλους. 

Σας προσκαλούμε να γνωρίσετε από κοντά την τέχνη της καλαθοπλεκτικής, να μάθετε την ιστορία της και να δημιουργήσετε τη δική σας χειροποίητη κατασκευή. 

Η Μαρία είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος, μια σπάνια προσωπικότητα —είναι μια βασανισμένη κοπέλα. Γράφουμε σε παρόντα χρόνο γιατί είναι πολύ δύσκολο να πιστέψουμε ότι το μέλος της οικογένειάς μας δεν είναι πλέον μαζί μας (ακόμη και αν θα είναι πάντα στην καρδιά μας).

Η Μαρία δεν ήταν μόνο η κόρη του Αντώνη και της Τερέζας, ήταν και δικιά μας κόρη. Δεν ήταν μόνο η αδελφή του Βάκη, ήταν και δικιά μας αδελφή. Η Μαρία ήταν η φιλενάδα μας. Η Μαρία —Μαριόγκο για τους δικούς της— ΕΙΝΑΙ ο δικός μας άνθρωπος. Και η είδηση της ξαφνικής απώλειας μας προκάλεσε βαθιά θλίψη.

Μην ξεχάσετε αυτό το μοναδικό πλάσμα. Το κορίτσι μας δεν αντικαθίσταται. Ανάψτε ένα κεράκι, φροντίστε το καντήλι της, αφήστε ένα λουλούδι στο μνήμα της, βρείτε τα σωστά λόγια για να συμπαρασταθείτε, προσευχηθείτε να ηρεμήσει η ψυχή της.

Ας μείνουμε ενωμένοι. Πρέπει.

Ο κόσμος θα είναι χειρότερος από δω και πέρα.

Το κείμενο δεν έχει happy end (spoiler)

Ένας μαχητής ξέμεινε εδώ κάτω, με γυαλισμένα τα όπλα του, ωστόσο χωρίς εχθρό. Ατρόμητος όπως ήταν, πάντα έτοιμος για μάχες, είπε να τα στρέψει στον εαυτό του. Με εκείνη την ηρεμία του ανθρώπου που συνάντησε μεγάλες αντιφάσεις, τις έζησε και τις διάβηκε, πήδηξε μ’ ένα «χοπ» επάνω από τις στάχτες και προχώρησε. Όχι ότι πήγε πουθενά. Ή μάλλον, πήγε ακριβώς στο πουθενά. Αφού πρώτα σπατάλησε όλο αυτό που του έλαχε. Ό,τι του έλαχε και όπως… 

Και εμείς, οι ακάλεστοι, μείναμε πίσω να αναρωτιόμαστε «αχ, μωρέ Μάκη, αν πρόσεχες και λίγο», χωρίς να καταλάβουμε ποτέ τα θέλω ενός μαχητή, γιατί εμείς δεν ξέραμε από μάχες. Και μάταια τώρα, περιμένουμε να ακούσουμε τις όμορφες ιστορίες του από το χωριό των πίσω χρόνων. Ε, όποιος τις άκουσε, τις άκουσε.

Χριστός Ανέστη.

Χρόνια Πολλά με υγεία, αγάπη και ειρήνη σε όλους.

Μας είχε λείψει το πανυγήρι μας.
Μας είχε λείψει να σας δούμε, να ευχηθούμε, να αγκαλιαστούμε, να χορέψουμε.
Χθες τα καταφέραμε.
Σαν να μην πέρασε μία μέρα.
Σας ευχαριστούμε γι' αυτό.

Τα αποτελέσματα της λαχειοφόρου αγοράς που πραγματοποιήθηκε στην μαράντα της Καλαμάν, βρίσκονται εδώ.

Ευχαριστούμε τα καταστήματα και τους φίλους του συλλόγου για τις προσφορές τους.
Σας ευχαριστούμε όλους για την παρουσία και την υποστήριξή σας.
Ευχαριστούμε όλους αυτούς που κόπιασαν για να γίνει το πανηγύρι.
Και του χρόνου, να μπορέσουμε να χορέψουμε όλοι μαζί.

Λένε πως ο Θεός παίρνει μαζί του αυτούς που αγαπά περισσότερο —και για την Τασία φαίνεται πως βιαζόταν. Μετά από μια ξαφνική ασθένεια την κάλεσε γρήγορα κοντά του και, το δίχως άλλο, της έδειξε το δρόμο για να βρει τον αγαπημένο της άντρα.

Ο απώλεια ενός εξαιρετικού ατόμου αφήνει ένα τρομερό κενό αλλά και μια σημαντική ηθική κληρονομιά. Θα την θυμόμαστε πάντα, στην είσοδο του λαογραφικού μουσείου, ανήσυχη και χαμογελαστή, περιμένοντας θερινούς επισκέπτες και ταξιδιώτες για να τους δείξει αντικείμενα από το παρελθόν τού χωριού και να αφηγηθεί τις αξίες των ανθρώπων του. Δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ και θα ζήσει μέσα μας για πάντα. Είμαστε όλοι θεματοφύλακες της μνήμης της.

Θερμά συλλυπητήρια στις κόρες και τους οικείους της.
Ας προσευχηθούμε μαζί για την εκλιπούσα ψυχή της.