Οι ομάδες χωρίστηκαν, έδωσαν ονόματα, βγάλανε κραυγές και ξεκίνησαν το παιχνίδι, ακολουθήστε τες :

συνέχεια...

Το μπλε τετράδιο των παιδιών συνοδεύει πάντα τις κατασκηνώσεις…

Φέτος δεν ήταν μπλε το τετράδιο των παιδιών, αλλά φέτος είχαμε μπλοκ ζωγραφικής…
Φέτος δεν στήθηκαν σκηνές, αλλά φέτος η μικρότερη της παρέας ήταν μόλις τεσσάρων…
Φέτος στην πυρά δεν υπήρχε φωτιά, αλλά φέτος στην πυρά είχαμε φανάρι..
Φέτος δεν ήρθαν οι φίλοι των παιδιών, αλλά φέτος όλη η παρέα είχε ρίζες από το χωριό…

Για κάθε «δεν», αν ψάξεις, θα βρεις ένα «αλλά»…… και όπως θα δεις από τα σχόλια των παιδιών, υπάρχουν γεγονότα τα οποία, ανεξάρτητα από την διάρκειά τους, δημιουργούν αναμνήσεις τόσο δυνατές και ζωντανές, όσο οι ρίζες ενός δέντρου!!!

συνέχεια...

Η φετινή κατασκήνωση ήταν δύσκολο να πραγματοποιηθεί λόγω σοβαρών ελλείψεων.
Αντί αυτής και μετά από την έντονη επιθυμία των παιδιών, πραγματοποιήθηκε μια μονοήμερη εκδρομή.
Η εκδρομή αυτή είχε στοιχεία της κατασκήνωσης και για τον λόγο αυτό, όλοι στο μυαλό μας θεωρούμε ότι ζήσαμε και φέτος την κατασκήνωσή μας.

Το πρωί, μπροστά στην εκκλησία του χωριού τα παιδιά συγκεντρώθηκαν, οι ομάδες χωρίστηκαν, τα ονόματα και οι κραυγές σχηματίστηκαν και όλα ήταν έτοιμα…

συνέχεια...

Φθινοπώριασε… ο καιρός βροχερός, τα πράγματα έχουν πάρει τον δρόμο τους εδώ και καιρό, σχολεία, δουλειές, δραστηριότητες, κι όμως στο μυαλό γυρίζουν σαν να ήταν χθες οι εικόνες της κατασκήνωσης… συνέχεια...

Θέλει τόλμη για να κυλιστείς στις πευκοβελόνες. Ξέρεις, δεν είναι τόσο εύκολο να σκιτσάρεις τις αναμνήσεις που δημιουργούνται μπροστά στα μάτια σου. Δεν είναι εύκολο να σταματήσεις τον χρόνο και να γράψεις αυτό που ζεις. Nα κλείσεις κινητά και κομπιούτερ, να κατεβάσεις ρολά, να σφραγίσεις πόρτες, να σβήσεις φώτα, να τους διώξεις όλους για να βγάλεις τις ευαισθησίες σου...

Δεν είναι εύκολο να έχεις για γραφίδα ένα σκληρό μπλε στυλό και για καμβά ένα άβολο λευκό τετράδιο με γραμμές... Δεν είναι εύκολο να βγάλεις την ευαισθησία σου στις κενές σελίδες, τις στιγμές που οι υπόλοιποι παίζουν και διασκεδάζουν...  

Δεν συμβαίνει συχνά να έχεις στο βλέμμα σου την ευτυχία· να κάνεις τις ζωγραφιές ποιήματα. Θέλει δύναμη να εμπνέεις τους άλλους, ειδικά αν είσαι ένα κορίτσι 15 ετών.

Δεν μπορούμε όλοι να είμαστε η Mαργαρίτα· θα θέλαμε όμως! συνέχεια...