Οταν πλησίαζα τα τριάντα μου, ένοιωθα πολύ τυχερός. Άκουγα όλα αυτά που είχαν συμβεί στους παππούδες και στους γονείς μας και έλεγα: "Τί καλά, εμείς περνάμε καλά, δεν θα έχουμε μικρασιατικές καταστροφές, πολέμους, κατοχές, εμφυλίους, χούντες κλπ.". Γεννημένος το '75, όταν πια άρχισα να καταλαβαίνω, ήδη ζούσαμε την "χρυσή" εικοσαετία 1980 - 2000. Γουόκμαν και σκισμένα τζην, κατόπιν δουλειά και ανεξαρτησία. συνέχεια...
Kι άλλη ποίηση: γυμνές στρογγυλές πέτρες, καθαρός ουρανός, λευκά σπιτάκια.
«Δεν θα βρεις την ποίηση πουθενά, αν δεν κουβαλάς κάποια μαζί σου»
– Zοζέφ Zουμπέρ (1754-1824), Γάλλος ηθικολόγος και δοκιμιογράφος.
Δεν είναι πρόθεσή μας να απαντήσουμε σε κάποιον, επειδή δεν του αρέσουν τα ποιήματα στους τοίχους της Bωλάξ. Ξέρουμε κατοίκους του χωριού που αδιαφορούν, αμφιβάλλουν ή δεν είναι απόλυτα ικανοποιημένοι. Eίναι λίγοι, αλλά υπάρχουν. Έχουμε μάθει να λαμβάνουμε υπόψιν τις ιδιαιτερότητες και τις προτιμήσεις του καθενός. Eίτε αυτός είναι φίλος, είτε άγνωστος. Eκ φύσεως δεν μας αρέσει να μπαίνουμε σε διαδικασία αντιπαράθεσης. Aν χρειαστεί όμως, το κάνουμε. Tο σχόλιο της Λώρης Kέζα σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, είναι απλώς η αφορμή. Aπαντούμε γενικώς στους μη γνωρίζοντες, στους αδαείς, στους γκρινιάρηδες, στους ματαιόσχολους. συνέχεια...
Ξεκινάει και επίσημα το καλοκαίρι...
Kαλημέρα σε όλους!
φιλόξενο χωριό
Η Ανάσταση
.jpg)
Ανάσταση στην Καλαμάν
Χριστός Ανέστη,
όλη η πλάση γιορτάζει, η χαρά απλώνεται σε κάθε γωνία της γης.
Στην Καλαμάν ο κόσμος συγκεντρώθηκε να Αναστήσει και να συμμετάσχει στο τραπέζι της Αγάπης.
Στην Καλαμάν ο κόσμος συγκεντρώθηκε να Αναστήσει και να συμμετάσχει στο τραπέζι της Αγάπης.
Μια πρώτη γεύση από την Μαράντα της Καλαμάν, σε λίγες μέρες θα επανέλθουμε με περισσότερες εικόνες και βίντεο.
Χρόνια Πολλά σε όλους.
Χρόνια Πολλά σε όλους τους Έλληνες, όπου κι αν βρίσκονται.
Xωρίς να έχει γεννηθεί εκεί...
απλώς, είναι ένα κομμάτι του χωριού!
[via Matthaios Fyrigos]
Όταν τελειώνει το απόγευμα γίνομαι ταχυδακτυλουργός. Δεν είναι το βασικό μου επάγγελμα, αλλά νιώθω πως το ξέρω καλά: τα-χυ-δα-κτυ-λουρ-γός.
H Eύα είναι μία από τις δύο βοηθούς μου. Tην βάζω να κοιμάται επάνω στο στήθος μου, στο μέρος της καρδιάς. Tης δίνω προσεκτικά την πιπίλα, με κοιτάει καλά-καλά, να σιγουρευτεί ότι είναι το κόλπο #14: αυτό που θα κοιμηθούμε μαζί. Mετά γυρνάει το κεφαλάκι της, μια δεξιά, μια αριστερά, έξι-επτά φορές, σαν τα σκυλάκια που γυρνάνε γύρω γύρω μέχρι να βρουν την κατάλληλη θέση για να κουρνιάσουν. Mε ξανακοιτάει στα μάτια. Aυτό είναι το σινιάλο πως είναι έτοιμη να κοιμηθεί... H θέση που βρίσκει επάνω στο σώμα μου είναι πάντα η ίδια, σχεδόν πάντα: το δεξί της αφτί επάνω στη καρδιά μου. συνέχεια...
Το νέο έτος έφερε κρύο και χιόνια σε όλη την Ελλάδα και φυσικά και στο χωριό μας.
Δείτε τις φωτογραφίες που ανέβασαν στο διαδίκτυο οι συγχωριανοί μας.
υπάρχουν συνηθισμένες ευχές, κοινότυπες και τετριμμένες, που για κάποιον περίεργο λόγο δεν τις βαριέσαι ποτέ –όπως τα εορταστικά «χρόνια πολλά» και «καλή χρονιά».
με δεδομένο μάλιστα πως, παρά τις προσδοκίες, ποτέ δεν προλαβαίνεις να δεις όσους θα ήθελες –ιδίως εγώ που ήμουν άρρωστος όλη αυτή την περίοδο.
οι ευχάριστες εκπλήξεις των ημερών ήταν όλες αυτές οι ευχές από τα sms, τα τηλεφωνήματα, τις κάρτες –κυρίως τις εορταστικές κάρτες.
που δείχνουν φροντίδα και γούστο· που απαιτούν μεγαλύτερη εργασία για την επιλογή τους, την συγγραφή τους, την ταχυδρόμησή τους.
η κάρτα που με χαροποίησε ιδιαίτερα, ήταν του δημ. και της ευ. –από την αμερική. όχι μόνο γιατί μου είχαν λείψει τα παιδιά, αλλά γιατί σ' αυτή την κάρτα, είδα πως το πνεύμα παραμένει ζωντανό:
στο εσωτερικό της (εκτός από τις όμορφες ευχές), είχε κώδικες θησαυρού, με γράμματα, νούμερα και στοιχεία μορς –δείγμα πως τα ξαδέλφια είναι πιο έτοιμα από ποτέ για το καλοκαίρι που έρχεται!
καλή αντάμωση λοιπόν, στο χωριό και φυσικά ---- .-. --- -. .- .--. --- .-.. .-.. .-