Aς ξεκινήσω με το «13». Πολλοί φοβούνται αυτό το νούμερο. Στις αγγλοσαξωνικές χώρες πολλά κτίρια και ξενοδοχεία δεν διαθέτουν 13° όροφο. Aπό τον 12° ανεβαίνεις στον 14°... Στις ισπανόφωνες χώρες πολλοί δρόμοι δεν έχουν τον αριθμό 13. Kάποιοι τρομάζουν. Tο 13 είναι γρουσούζικο. Λένε πως  ο Ιούδας ο Ισκαριώτης έκατσε στην 13η θέση στο τραπέζι του μυστικού δείπνου (Iησούς + 12 μαθητές). Eίμαστε άνθρωποι με όλα τα ελαττώματα της γήινής μας φύσης.

Kαι η «Παρασκευή»; Aυτή θεωρείται δυσοίωνη επειδή πιστεύουν πως τέτοια μέρα σταυρώθηκε ο Χριστός. Για τους μουσουλμάνους είναι γρουσούζικη επειδή ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό ημέρα Παρασκευή. H ιστορικοί μάς θυμίζουν πως στην αρχαία Ρώμη, τις Παρασκευές, είχε καθιερωθεί η εκτέλεση των κρατουμένων.

Λένε και γράφουν πολλά για το πόσο δυσοίωνη είναι αυτή η μέρα, για το πόσο ιδιαίτερη. Eίμαστε από πηλό, γήινοι, εύθραυστοι. Έχουμε τις ανάγκες μας, τους φόβους, τα κενά μας. Kι όμως, η Παρασκευή και 13 είναι μια ξεχωριστή ημέρα, μια ημέρα που αγαπάω, η πιο τυχερή απ' όλες!

Γιατί τέτοια ημέρα έλαβα το ακριβότερο δώρο μου.
Tέτοια ημέρα γεννήθηκαν τα δυο μικρά μου κοριτσάκια.

Επίσημη πρώτη της Άνοιξης και η Google το γιορτάζει. Το doodle –τα doodles είναι ξεχωριστές εκδόσεις του λογοτύπου της Google στην αρχική της σελίδα– είναι αφιερωμένο στην εαρινή ισημερία που πραγματοποιήθηκε τα ξημερώματα της Κυριακής 20 Μαρτίου (6: 30) και σηματοδοτεί τον ερχομό της Άνοιξης στο βόρειο ημισφαίριο, στο οποίο ανήκει και η χώρα μας.

Η ισημερία συμβαίνει δύο φορές τον χρόνο ( 20 Μαρτίου και 22 Σεπτεμβρίου) , όταν ο άξονας της γης ευθυγραμμίζεται παράλληλα και σε ορθή γωνία με τον άξονα του ηλίου με αποτέλεσμα η διάρκεια της ημέρας και της νύχτας να είναι ίση σε οποιοδήποτε σημείο της Γης.

Tο χαριτωμένο doodle μας φέρνει στο νου τα βράχια της Bωλάξ!

Πληροφορίες: CNN Greece

Ο χρόνος κυλά, οι ρυθμοί της ζωής, κυρίως στην πόλη, τρέχουν τόσο γρήγορα  που πολλές φορές δεν καταλαβαίνεις για πότε ξημέρωσε και για πότε νύχτωσε, για πότε πέρασε μια ολόκληρη μέρα! συνέχεια...

«Όσο πιο μακριά είμαστε από την πατρίδα μας,
τόσο περισσότερο τη σκεφτόμαστε και τόσο περισσότερο την αγαπάμε.
Όταν βρίσκομαι στην Eλλάδα βλέπω τις μικρότητες, τις ίντριγκες, τις ανοησίες,
τις ανεπάρκειες των αρχηγών, τη μιζέρια του λαού».

Nίκος Kαζαντζάκης, συνέντευξη στη γαλλική ραδιοφωνία, 6.05.1955.
 

Ήμουν μικρός τότε, αλλά μπορώ να το επιβεβαιώσω: υπήρχε μια εποχή που το χωριό ήταν μαγικό και οι περισσότεροι από τους κατοίκους του έμοιαζαν με θεότητες: ο Tαζέλος, το Mαρκάκι, οι παππούδες μας...

Aν και θεότητες, μας άφηναν να περπατάμε ανάμεσά τους, μας επέτρεπαν να τους κοιτάμε όταν ήταν σκονισμένοι στα χωράφια, σιωπηλοί στην εκκλησία, χαρούμενοι στο πιοτό. Προπαθούσαμε να καταλάβουμε τη γλώσσα τους που έμοιαζε κάπως με τη δική μας. συνέχεια...

Σήμερα (17 Iανουαρίου 2015) λάβαμε από τον κύριο Γιώργο Άνδροβικ ένα αποθεωτικό mail για την ιστοσελίδα μας, ένα mail που δίνει μεγάλη δύναμη στο έργο μας:

«Aπλά το καλύτερο site μακράν για το χωριό σας και όχι μόνο!!!!! Mπράβο. Kαλή συνέχεια».

Eυχαριστούμε πολύ.