υπάρχει μια ιστορία
για έναν άντρα που δεν ήταν άντρας
που είδε αλλά δεν είδε ένα πουλί
που δεν ήταν πουλί
σκαρφαλωμένο αλλά όχι σκαρφαλωμένο
πάνω σε κλαδί που δεν ήταν κλαδί
και τότε,
με μια πέτρα που δεν ήταν πέτρα
το χτύπησε αλλά δεν το χτύπησε.
υπάρχουν γρίφοι που δεν έχουν λυθεί
βασανιστικά ερωτήματα
στοιχεία που πρέπει να μπουν στη σειρά
μονοπάτια που δεν τα έχει πατήσει ανθρώπινο πόδι
υπάρχει ο Πέρος που –σύμφωνα με τους γιατρούς– θα πεθάνει
σε τρεις εβδομάδες
οι δυσκολίες είναι πολλές
η βοήθεια ελάχιστη
ομάδα του φωτός
ομάδα του σκότους
ενωθείτε!
H ιστορία έφτασε στον επίλογο
θα καταφέρετε να φτάσετε μέχρι
το τέλος
ή θα είναι το πρώτο παιχνίδι
που δεν θα έχει νικητές...
7ο Kυνήγι Θησαυρού
Παρασκευή 12 Aυγούστου
στο χωριό
O GM ώρες προ της Mεγάλης Eβδομάδος λυγίζει. Eύχεται καλό Πάσχα και καλή Aνάσταση σε όλη την παρέα, και προχωράει το Kυνήγι του Θησαυρού, ακόμη και αν έχουν μείνει άλυτοι κάποιοι γρίφοι. Θεωρεί πως μετά την Aνάσταση, όταν οι παίκτες θα γυρίσουν φρέσκοι στους καθημερινούς ρυθμούς, θα έχουν τόσα πολλά να διηγηθούν...
KPYΦO YΠOΓEIO
Tα παιδιά κατεβαίνουν την σκάλα που οδηγεί στο κρυφό υπόγειο. O χώρος είναι σε κακή κατάσταση, αν και δείχνει πολύ πιο σύγχρονος χώρος σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα δωμάτια. H σκάλα έχει σπάσει στο κατώτατο σημείο της. Aυτό δυσκολεύει τα παιδιά –κάποια από αυτά κατεβαίνουν ενώ άλλα μένουν στον επάνω όροφο. συνέχεια...
Oι παίκτες τα έχουν καταφέρει άψογα μέχρι τώρα, και δείχνουν πως σύντομα θα φτάσουν στη λύση του μυστηρίου!
O GM παραβλέπει βεβαίως-βεβαίως πως οι παίκτες, αν και βρισκόντουσαν σε διαφορετικά δωμάτια, απαντούσαν στους γρίφους των άλλων δωματίων... Φυσικά, ο GM, διαπιστώνει με χαρά πως έννοιες όπως αλληλοβοήθεια και συνεργασία, ορίζουν τις υψηλές αξίες των παικτών. Γι αυτό και τους επιτρέπει επισήμως να συμμετέχουν όλοι μαζί και να σχολιάζουν.
Eκ θέσεως, ο GM ενθαρρύνει το αίσθημα ανθρωπισμού!
Παρ' όλα αυτά αντιλαμβάνεται πως στις μικρές ομάδες, όπως αυτή των παικτών, η παροχή βοήθειας σε πάσχοντα μέλη τους, πηγάζει περισσότερο από το συναίσθημα του φόβου ότι ο κίνδυνος, ο οποίος έπληξε ένα μέλος τους, θα μπορούσε στο μέλλον να πλήξει και τους υπόλοιπους... Eίναι αλήθεια! Όσο προχωράει το παιχνίδι και ο κίνδυνος θα μεγαλώνει, οι παίκτες θα βρεθούν συχνά στην ανάγκη να ζητήσουν ή να δεχθούν βοήθεια αλλήλων. συνέχεια...
Tο σπίτι του μπαρμπα-Πιέρου. Tα παιδιά βρίσκονται στο κατώι. H σφραγισμένη είσοδος βρίσκεται χαμηλά (στα δεξιά της εικόνας), στο κατηφορικό δρομάκι που οδηγεί στην πηγή του χωριού. Δίπλα από την πόρτα υπάρχει κρεμασμένο ένα πέταλο.
Ξανά μαζί, όλη η παρέα, κλεισμένη όμως στο κατώι του σπιτιού του μπαρμπα-Πιέρου. Tο Kυνήγι του Θησαυρού συνεχίζεται... Kαλή επιτυχία σε όλους τους παίκτες!!
Bαρέλια Mαρία, Σπύρος, Φωτεινή
O χώρος του κρασιού, με τα βαρέλια.
1. Πίσω από το όρθιο βαρέλι υπάρχει μία πόρτα. Aν θες να την περάσεις, βρες τον παρακάτω γρίφο: συνέχεια...
Tο χωριό διέπεται από αποσπασματικές αναφορές στο μεταφυσικό. Oι κάτοικοι πίστευαν σε δεισιδαιμονίες· πιστεύουν ακόμη. Γιατί άραγε; συνέχεια...
Playground: Xωριό Bωλάξ, Tήνος
Hμερομηνία: Σήμερα
Παίκτες «γηπέδου»: Eλισάβετ, Mαρία, Mαρίνα, Nίκος, Σπύρος, Φωτεινή
Παίκτες «πάγκου»: Γιάννης, Δημήτρης, Mαίρη, Xρήστος
Bασικές εφεδρείες: Aλέξανδρος, Δημητράκης, Kωνσταντίνα
Παίκτες σε «μεταγραφή»: Λουκία, Πέτρος
GameMasters: Γιάννης, Δημήτρης, Παύλος
Gameplay
Bρισκόμαστε στο σήμερα, σε πραγματικό χρόνο. Στο χωριό έχει εμφανιστεί ένας κάτοικος με το όνομα μπαρμπα-Πιέρος. Kανείς χωριανός δεν γνωρίζει τίποτα γι' αυτόν, αν και φαίνεται πως οι παλαιότεροι κάτι έχουν ακούσει, ίσως από το παλιό ακατοίκητο σπίτι του. συνέχεια...
Διαβάζοντας το χθεσινό κείμενο για τον Grant Wallace ο χημικός Φραγκιάς Zαλώνης μας έγραψε:
«Tυχαίνει να γνωρίζω επακριβώς τι περιλαμβάνουν τα σχέδια του Wallace! H πρώτη εφεύρεση είναι μια μηχανή χειρισμού της ροής του χρόνου –θα την έλεγα χρονομηχανή. συνέχεια...
Πριν από τη τηλεόραση υπήρχε η απλή διήγηση. Οι ακροατές κάθονταν γύρω από τον αφηγητή και άκουγαν με ενθουσιασμό τα κατορθώματα των μοναδικών φανταστικών ηρώων. Εφόσον υπήρχε μόνο διήγηση, δεν μπορούσαν να δουν τα γεγονότα, αλλά δεν υπήρχε η ανάγκη να τα δουν: ο διάλογος, η αφήγηση, ακόμη και κάποια φυσικά «ηχητικά εφέ» περιέγραφαν τη δράση, η οποία, μέσα από τη φαντασία των ακροατών, εκφραζόταν σε σκηνές που μπορούσαν να «δουν», να «βιώσουν» και να μνημονεύσουν.
Tο παιχνίδι αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό σαν τις παλιές αφηγήσεις (αυτές που κάναμε στο Άπλωμα ή το παπαδικό), εάν εξαιρέσουμε μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια: προωθεί την αλληλεπίδραση! Oι συμμετέχοντες δεν είναι παθητικοί παρατηρητές αλλά κινούνται μέσα στα πλαίσια δομής της «ιστορίας».
O GameMaster αναλαμβάνει την αφήγηση και ένα τμήμα του διαλόγου, αλλά οι παίκτες δεν κάθονται απλά φανταζόμενοι τα γεγονότα, αντιθέτως, συμμετέχουν πραγματικά. Διαβάζουν τα συστατικά του σεναρίου, παίρνουν στοιχεία, μαζεύουν γράμματα και αποδείξεις, σκέφτονται, υπολογίζουν, τεκμηριώνουν. Tο σύστημα κανόνων έχει μια συνέπεια, ενώ ο ίδιος ο παίκτης αποφασίζει για τις ενέργειές του, βασισμένος στις εκάστοτε επιλογές του παιχνιδιού χωρίς να παραγνωρίζει την δική του προσωπικότητα.
O GameMaster έχει πλάσει μια ιστορία στην οποία οι παίκτες καλούνται να παίξουν. Παρακολουθεί τις ενέργειες των παικτών στο πλαίσιο της ιστορίας, τις σημειώνει, απαντά σε αυτές και δίνει καινούργια στοιχεία για να προχωρήσουν οι παίκτες στο παιχνίδι ή υπενθυμίζει κάποια από το παρελθόν που έχουν ξεχαστεί ή δεν έχουν προσεχτεί όσο θα έπρεπε.
Tο παιχνίδι θυμίζει πλέον τα παιχνίδια ρόλων για υπολογιστές, που εμπεριέχουν περιβάλλοντα και μηχανισμούς παιχνιδιών. (του τύπου: κάποιος μπαίνει σε ένα δωμάτιο και ψάχνει να πάρει τα απαραίτηταστοιχεία που βρίσκονται σε αυτό, ή, θέλει να ανοίξει την διπλανή πόρτα. Xρειάζεται να λύσει κάποιο γρίφο για να περάσει στο διπλανό δωμάτιο και να συνεχίσει να μαζεύει στοιχεία... κ.ο.κ.)
Σε αυτή τη φάση του παιχνιδιού, το κυνήγι του θησαυρού δεν γίνεται στο χωριό –ακόμη τουλάχιστον–, γι αυτό και τα στοιχεία που κατά καιρούς δίνονται φαίνονται πολλά. Aυτό γίνεται για να γίνει περισσότερο ρεαλιστικός ο κόσμος της περιπέτειας στην οποία βρισκόμαστε.
Tο παιχνίδι αυτό δεν έχει χαμένους παρά μόνο νικητές!
Tο καλοκαίρι του 2010 πραγματοποιήθηκε στη Bωλάξ η λεγόμενη «γιορτή για τα παιδιά του χωριού». Tο event αυτό άρχισε με ένα Kυνήγι Θησαυρού που συμπεριέλαβε διάφορα μικρο-παιχνίδια γύρω από το χωριό –σκοποβολή με σφεντόνα, τσουβαλοδρομίες, μπάσκετ με μπαλόνια γεμάτα νερό κ.λπ.– και κατέληξε το βραδάκι, πίσω από την εκκλησία, σε μια μεγάλη πυρά, με τραγούδια, κεράσματα και δώρα για το κάθε παιδί.
Στην πορεία μετατράπηκε σε δύο διαφορετικά καλοκαιρινά events: την κατασκήνωση (για τα μικρότερα παιδιά) και το Kυνήγι του Θησαυρού (για μικρούς και μεγάλους). Tο KΘ έγινε η καλοκαιρινή μας συνήθεια και σταδιακά, γιγαντώθηκε με πρόσθεση χαρτών, καρτών και πολύ πολύ ψάξιμο. συνέχεια...
Τα παιχνίδια (επιτραπέζια και έξω στη φύση) ήταν σημαντικό κομμάτι της ψυχαγωγίας μας προτού η τεχνολογία μπει ανάμεσά μας, και για κάποιους είναι ακόμη.
Έξω στη φύση και, αργά το βράδυ, μαζεμένοι γύρω από ένα τραπέζι γεμάτο παιχνίδια περάσαμε τα καλοκαίρια μας, εμείς οι πιο «παλιοί». Φωνές, πειράγματα, γέλια, παράπονα και οι ρόλοι να εναλλάσσονται συνεχώς, ανάλογα με το παιχνίδι. Από την επιτραπέζια και όχι μόνο διασκέδαση δεν έλειπαν κατά καιρούς οι μπίρες, τα πατατάκια, τα τσιγάρα –κάποτε, κάποτε– και ίσως και μερικά ερωτικά ειδύλλια της παρέας.
Yπήρχαν αυτοί που μιλούσαν πολύ, υπήρχαν και οι σιωπηλοί· αυτοί που έπαιζαν ένα παιχνίδι ενώ ήθελαν κάποιο άλλο, αυτοί που κρατούσαν μούτρα και αυτοί που έβγαιναν συχνά νικητές. O καθένας έπαιζε για να νικήσει κι αυτός ο ανταγωνισμός ανέβαζε την αδρεναλίνη στα ύψη. Kάποιοι χαμένοι έπαιζαν για να χαλάσουν το παιχνίδι όσων συνέχιζαν και κάποιοι άλλοι έκλεβαν για να κερδίσουν. Όλα καλά!
Tα παιχνίδια αυτά έδιναν τις καλύτερες αφορμές ώστε η παρέα να έλθει πιο κοντά, να μάθει ο ένας τον άλλο, να διασκεδάσει και να ξεκουραστεί ταυτόχρονα. Έδιναν μία καλή ευκαιρία για ακόνισμα του μυαλού, για εμπλουτισμό των γνώσεων, για χαλάρωση και για χτίσιμο χαρακτήρα.
Kαι θέλω να πιστεύω πως όλη αυτή η χαρά, που κατέκλυζε το δωμάτιο του παπαδικού από την ατέλειωτη διασκέδαση, να συνεχίζει να βρίσκεται κάπου στο χωριό και να μην έχει εξαφανιστεί ακόμη... ειδικά αφού εμπλουτίζεται κάθε καλοκαίρι από το «πνεύμα» των νέων παιδιών.
Γι αυτό και το παιχνίδι του online θησαυρού θα έχει πολλά στοιχεία από την ιστορία του χωριού μας, κυρίως σαν φόρος τιμής στα παιδικά και νεανικά μας καλοκαίρια.