Σε μια στατιστική, που έγινε το 2009, βρέθηκαν τα ονόματα που χρησιμοποιούμε πιο συχνά στην χώρα μας. Νικητές και στα δύο φύλα είναι το Γεώργιος [1] και το Μαρία. [2] Και στο χωριό μας, αυτά τα δύο ονόματα είναι τα πιο κοινά, μέσα στα τελευταία 300 χρόνια που έχουμε γραπτά στοιχεία. Αξίζει όμως να δούμε τις ονοματοδοσίες της Βωλάξ, μέχρι και την δεκαετία του '40, με τον μεγάλο αριθμό ονομάτων δυτικής προέλευσης και καταγωγής. Πώς σας φαίνονται τα Κονκέπτα, Καρμέλα, Λουδοβίκος και Πολόνια;

Με το συγκεκριμένο άρθρο προσπαθούμε να καταγράψουμε τα κύρια ονόματα που βρίσκουμε μέσα σε μια μακρά περίοδο στο χωριό μας (1700-1940) και να δούμε την προέλευση και την καταγωγή τους. Σταματάμε στην μεταπολεμική εποχή, όπου έχουμε ένα αναπόφευκτο γεγονός (κάτι που παρατηρείται ιδιαίτερα μέσα στις κλειστές νησιωτικές κοινωνίες) να αυξάνονται, δηλαδή, με σταθερό ρυθμό οι μικτοί γάμοι (καθολικοί-ορθόδοξοι). Το γεγονός αυτό, σταδιακά, διαφοροποιεί τα συνήθη ονόματα του χωριού (για παράδειγμα, στο χωριό δεν υπήρχαν, τουλάχιστον για τριακόσια χρόνια, κοινά ανδρικά ονόματα όπως Δημήτρης, Χρήστος, Θανάσης και Βαγγέλης και γυναικεία όπως Βασιλική, Παναγιώτα, Κωνσταντίνα και Θεοδώρα). Ο μοναδικός γάμος μεταξύ των δύο θρησκευτικών κοινοτήτων, που συνέβει στο χωριό μέχρι και μισό αιώνα πριν, ήταν του Μάρκου "Τσιτσάνη" Σιγάλα που παντρεύτηκε ορθόδοξη κοπέλα, την Γεωργία Καλαϊτζή, από το χωριό Αγάπη(!), το 1951.

Κατ' αρχήν, θα πρέπει να προσέξουμε ότι σε εκείνα τα χρόνια δεν υπάρχει επίσημη (δημώδης) καταγραφή του ονόματος όπως στις μέρες μας. Θα μπορούσε, δηλαδή, κάποιος να βαφτιζόταν Γιάννης (Janni) και όχι Ιωάννης. Υπάρχουν κοπέλες που παίρνουν ως βαφτιστικό όνομα το Μαρούλα, και όχι το επίσημο Μαρία, ή για παράδειγμα, το όνομα Ζωζεφίνα δεν εμφανίζεται πουθενά με το επίσημο Ιωσηφήνα. Ο π. Μάρκος Φώσκολος γράφει για το θέμα αυτό: «Διαφαίνεται, ακόμα, στη μορφή που παίρνουν τα ονόματα και διαμορφώνονται σε άλλες φόρμες που δεν είναι επίσημες, καθώς και στην σποραδική παρουσία ορισμένων, η λαϊκή παρέμβαση στη διαμόρφωση της τοπικής κοινωνίας που ετοιμάζεται να βγει από μια ιστορική περίοδο και να εισέλθει σε μια νεότερη».

Αν και υπάρχουν ονόματα που έχουν εμφανή επιρροή της βυζαντινής παράδοσης –έστω και με μικρό αριθμό των επαναλαμβανόμενων ονομάτων– όπως τα Νικηφόρος, Κωνσταντίνος, Ειρήνη, Σοφία, Αλέξιος (οι νοτάριοι το έγραφαν στα ιταλικά ως Alexander, χωρίς όμως να προέρχεται από το Αλέξανδρος. Γι' αυτό και οι κάτοικοι προσφωνούσαν με το όνομα Αλέκος που κανονικά είναι υποκοριστικό του Αλέξιος), τα περισσότερα –αν όχι όλα– θα πρέπει να τα ψάχνουμε στις ρίζες ονοματοδοσίας της Καθολικής Εκκλησίας. Το ότι οι κώδικες γράφονται στα ιταλικά/λατινικά μας φέρνει πρόβλημα στο πως προφέρονταν κανονικά ή πια ήταν η προέλευσή τους. Για παράδειγμα, το όνομα Ανέζα, δεν είναι δυνατό να γνωρίζουμε αν αποτελεί υποκοριστικό του «Άννα» ή προέρχεται από το όνομα «Αγνή» (στα ιταλικά Agnese). Συνήθως ισχύει το δεύτερο. Έχουμε φυσικά και ονόματα που δεν χρησιμοποιούνται πλέον. Κάποτε βρίσκουμε το όνομα Μελιούρα (Megliura)• το όνομα Bona (ή Bonna) είναι η ιταλική απόδοση του Καλή. [βλ. Γ. Δημητροκάλλης, «Η Αγία Καλή», Λαογραφία 39, σ.309-329 (1998-2003)] Αντίστοιχα, το όνομα της Mercedes Palamari θα το αποδίδαμε ως Xάρις Παλαμάρη.

Ας δούμε την προέλευση κάποιον γυναικείων ονομάτων. Για το όνομα Σταματική ή Σταματία (χαϊδευτικά Τούλα, από το Σταματούλα), που είχε μεγάλη διάδοση στην Τήνο, ο π. Φώσκολος γράφει το 2003: «Άγιος Σταμάτιος δεν αναφέρεται στο Μαρτυρολόγιο ούτε της Καθολικής ούτε της Ορθόδοξης Εκκλησίας (πλην δύο νεομαρτύρων που άθλησαν στα χρόνια της Τουρκορατίας – αλλά εδώ μιλάμε για ονόματα προγενέστερα). Σύμφωνα με μια πληροφορία το όνομα Σταμάτα προήλθε "εκ δηλώσεως ευχής να σταματήση ή η τεκνογονία (αν δηλαδή, στην οικογένεια, είχαν γεννηθεί αρκετά παιδιά, να σταματούσαν εκεί, γιατί η οικογένεια δεν θα μπορούσε να μεγαλώσει άλλα) ή η θηλεογονία ή ο θάνατος προγενεστέρων τέκνων. Εκ τούτου Σταματική κλπ. Επίσης αρσ. Σταμάτιος κ.α."» [Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τ.22, σ.283] O Δικαίος Bαγιακάκος αναφερώμενος στο όνομα «Σταύρος», γράφει: «Nομίζω ότι το όνομα ανήκει εις την κατηγορίαν των ευχετικών ονομάτων και δίδεται ίνα αποδιώξη –να σταυρώση– να σταματήση την κακήν μοίραν του νεογέννητου, τον θάνατον αυτού. Eδίδεται δηλαδή εις βρέφος οικογενείας της οποίας τα προηγούμενα τέκνα απέθνησκον. Eίναι δηλαδή συνώνυμο προς τα Zώης, Πολυζώης, Σταμάτης/Σταματική, Πολυχρόνης και άλλα».

O π. Φώσκολος συνεχίζει: «Το γυναικείο όνομα Σταματική, όμως, εμφανίζεται σε βυζαντινούς καταλόγους ονομάτων ως αποτρεπτικό, πριν τον 14ο αιώνα. Από μικρή έρευνα που έκανα σε διάφορα ελληνικά νησιά, όσοι από τους ορθοδόξους φέρουν το όνομα Σταμάτης ή Σταματία ή Σταματική γιορτάζουν κυρίως στην εορτή των Ταξιαρχών (7 Νοεμβρίου), αλλά και σε άλλες ημερομηνίες (π.χ. στην Χίο στις 16 Αυγούστου). Στην Καθολική Εκκλησία, όμως, τα ονόματα Σταμάτης και Σταματική αναφέρονται ως υποκοριστικά του ονόματος Ευστάθιος, όπως επιβεβαιώνεται από τις πολυάριθμες εγγραφές στα Βιβλία Βαπτίσεων των ενοριών της Τήνου, με ονομαστική εορτή στις 20 Σεπτεμβρίου. Ας ληφθεί υπόψη πως ο αγ. Ευστάθιος (στρατιωτικός άγιος) ήταν ένας ιδιαίτερα αγαπητός άγιος στην Βενετία (San Stae). Όλα αυτά φανερώνουν, πως τα ονόματα Σταματική κ.λ.π. στην Τήνο αναφέρονται, τουλάχιστον μεταξύ των Καθολικών, στον άγιο Ευστάθιο, απ' το όνομα του οποίου και ετυμολογικά μπορούν να προέρχονται, χωρίς, ενδεχομένως, να χάνουν την αποτρεπτική τους χρήση». [Τηνιακά Ανάλεκτα, τ.6, σ.69, 2003] Στα έγγραφα του χωριού καταγράφονται ως Eustachio (Ευσταθία) τα παλαιότερα χρόνια και ως Stamatici (που είναι το ίδιο) τα νεώτερα. Το όνομα Σταματική δινόταν μόνο σε γυναίκες και σχεδόν ποτέ σε άντρες. Για να είμαστε ακριβής: υπήρχε μόνο μία αναφορά για τους γονείς κάποιου Γεώργιου Φυρίγου (= Stamati & Elena), πίσω στα 1791.

Ένας «νεωτερισμός» που ξεκίνησε από εκείνα τα χρόνια, ήταν να δίνονται (πολύ συχνά) ονόματα που είχαν προέλευση ιδρυτών καθολικών θρησκευτικών ταγμάτων ώστε οι κάτοχοί τους να τούς είχαν ως υπόδειγμα ζωής. Το όνομα Άγγελα (Angela, Angella), δεν έχει την ελληνική παραλλαγή Αγγελική γιατί προέρχεται από την αγ. Angela Merici, ιδρύτρια των μοναχών Ουρσουλίνων. Οι Ουρσουλίνες ξεκίνησαν να υφίστανται στην Τήνο στις 15.07.1704, όχι με τη μοναστηριακή μορφή, αλλά με αρχικό ιδιόρρυθμο σχήμα, δηλαδή διαμένοντας μόνες στο σπίτι τους. Έχουμε αναφέρει, σε άλλο post, για τον σημαντικό αριθμό καλογραιών στα διάφορα μοναστικά τάγματα που έχει προσφέρει το χωριό μας.

Το όνομα Ιγνάτιος προέρχεται από τον ιδρυτή του Τάγματος των Ιησουιτών, Ιγνάτιο ντε Λογιόλα, που ανακηρύχθηκε άγιος στις 12 Μαρτίου του 1622. Οι Ιησουΐτες πρωτοεγκαταστάθηκαν στην Τήνο το 1663 (Συνεπώς, δεν υπήρχε χρονικά στο χωριό μας, πιο πριν αυτό το ονόμα), στο μεσαιωνικό κάστρο του Εξωμβούργου. Ύστερα, όμως, από την κατάληψη του νησιού από τους Τούρκους και την καταστροφή του Κάστρου (Borgo), αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την παλιά τους κατοικία και εγκαταστάθηκαν στο γύρω χώρο, όπου σήμερα υπάρχει το Προσκύνημα της Ιεράς Καρδίας του Ιησού. Εκεί έμειναν περισσότερο από 100 χρόνια. Όταν, όμως, οι άλλοι κάτοικοι του Εξωμβούργου άρχισαν να το εγκαταλείπουν και να εγκαθίστανται στη σημερινή πόλη, τη Χώρα, και τα γύρω χωριά, οι μοναχοί υποχρεώθηκαν από τη νέα αυτή κατάσταση να εγκατασταθούν σε άλλο χώρο που δεν ήταν άλλος από το χωριό Λουτρά (1840) όπου σήμερα βρίσκεται η Μονή. Την εποχή των «δύσκολων» χρόνων των Ιησουϊτών στο χωριό άρχισε να δίνεται το όνομα Ignatio (το πρόφεραν Ιγνάτσιο), με συνήθη εκφορά το Νάτσιος.

Αν ξεκινήσουμε από πολύ παλιά, το όνομα του Μάρκου (από τον Ευαγγελιστή Μάρκο – υπάρχει και το ομώνυμο ξωκλήσι στο χωριό) προέρχεται κατ' ευθείαν από την χρήση των Ενετών. Το Ιωάννης-Βαπτισθής (υπάρχει η ομώνυμη εκκλησία στο χωριό) είναι το μόνο που το δεχόμαστε ως διαφορετικό όνομα από το Ιωάννης, και όχι ως σύνθετο αφού άλλος είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής επικαλούμενος και Ιωάννης ο Πρόδρομος (στην Καθολική Εκκλησία εορτάζεται στις 24 Ιουνίου) και άλλο ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (27 Δεκεμβρίου > 7 Ιανουαρίου). Το Αντώνιος δεν αναφερόταν, πριν τον Πόλεμο, στον άγιο Αντώνιο τον Μέγα (της ερήμου) που εορτάζεται στις 17 Ιανουαρίου, αλλά στον καθολικό άγιο, Αντώνιο της Παδούης, που αγιοποιήθηκε το 1232 από τον Πάπα Γρηγόριο τον 9ο, και εορτάζεται στις 13 Ιουνίου. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται ότι μαζευόντουσαν να γιορτάσουν τους Αντώνηδες μέσα στο καλοκαίρι και όχι τις πρώτες μέρες του νέου χρόνου. Ο άγιος Αντώνιος της Παδούης ήταν ιδιαίτερα φιλολαϊκός σε όλη την Καθολική Εκκλησία και υπάρχει και ομώνυμη εκκλησία στο χωριό Σμαρδάκιτο. Εδώ, θα πρέπει να προσθέσουμε την εξαίρεση του Αντωνίου Ξενόπουλου του Πέτρου, που γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1898, και βαπτίστηκε (στις 17.01.1898) ανήμερα του αγ. Αντωνίου της ερήμου. Οι επίγονοι της συγκεκριμένης οικογένειας γιορτάζαν (από τον προηγούμενο αιώνα) τον Γενάρη.

Το όνομα Luigi, που βρίσκουμε στους κώδικες του χωριού, μπορεί να αντιστοιχεί στο Λουδοβίκος (ιταλ. Luigi) αλλά και στο Αλοϋσιος (επίσης ιταλ. Luigi –θηλυκό Λουΐζα)• άγιος Ιησουίτης του 17ου αιώνα, που είχε διάδοση η ευλάβειά του στην Τήνο μεταξύ της νεολαίας και κάτω από την επίδραση του συγκεκριμένου τάγματος. Στα χωριό, στη σύγχροονη εποχή, βρίσκουμε την διαφοροποίηση των δύο ονομάτων: Λουδοβίκος – σημειώνεται στο Βιβλίο Βαπτίσεων ως Ludovicus (1950) και Aλοϋσιος –Aloisios, Aloysios (1915) με προσφώνηση του υποκοριστικού Λούης. Κάποια στιγμή βρίσκουμε σαν δεύτερο το Leardos (από το Georgius Leardos). Και εδώ δεν είμαστε σίγουροι αν εννοεί Λεονάρδος ή Λέανδρος. Δεχόμαστε το Λεονάρδος που υπάρχει και άλλες φορές στην ιστορία του χωριού, σε σχέση με το Λέανδρος που δεν το έχουμε συναντήσει άλλη φορά. Κάτι ακόμη: σήμερα στο χωριό, το όνομα Μάκης δεν είναι υποκοριστικό του Ιωακείμ αλλά του Ιακώβου (όπως και το λογικό Βάκης).

Κάποια ονόματα δεν είναι εύκολο να καταλάβεις ότι αναφέρονται σε γυναίκες γιατί είναι γραμμένα με «αντρική» απόδοση: για παράδειγμα, το Ioannes εννοεί το θηλυκό Iωάννα και ξεχωρίζει επειδή είναι πρόσθεμα στο Μαρία (Ioannes Maria Joseph. = Ιωάννα Μαρία Ζωζεφίνα) ή ακόμη πιο εξεζητημένο Joachim Maria Joseph. (= Iωακειμίνα (!) Μαρία Ζωζεφίνα).

To Κονκέπτα προέρχεται από το conception (= σύλληψη) και προέρχεται από την εορτή «της Αμώμου Συλλήψεως» που εισήγαγε ο Πάπας το έτος 1476 (Οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πιστεύουν ότι η Μαρία δεν έκανε αμαρτίες σε όλη τη ζωή της· η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία θεωρεί ότι η Παναγία –αν και άνθρωπος– δεν είχε το προπατορικό αμάρτημα). Σήμερα θα μπορούσαμε να αποδώσουμε το Κονκέπτα ως Ευαγγελία (από τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου). Το όνομα Natalina που βρίσκουμε μια φορά, το 1891, όπως εξηγεί γραπτώς ο εφημέριος Antonius M. Rota, είναι επειδή η κοπέλα γεννήθηκε στις 24.12, ακριβώς στην γέννηση του Ιησού Χριστού, «αλλά θα εορτάζεται στην Γέννηση της Παναγίας, αφού έτσι ονομάζεται ο ναός που βαφτίσθηκε»

Το γυναικείο όνομα Polonia (που υπήρχε στο χωριό μέχρι την δεκαετία του 1910) προέρχεται από το Apollonia και όχι το Παυλίνα. Η αγία Απολλωνία (Santa Apollonia) ήταν πρεσβυτέρα ομάδας παρθένων που μαρτύρισε στην Αλεξάνδρεια επί επάρχου Απελλιανού. Στο χωριό εορτάζεται στις 9 Φεβρουαρίου, και ήταν δεύτερο όνομα, πρόσθεμα στο Μαρία. Tο ότι κάποια από τα κορίτσια του χωριού έχουν σαν πρόσθεμα το Polonia, αυτό προκύπτει λόγω της ημέρας γέννησής τους: Tα παλιά χρόνια προσέθεταν και δεύτερο όνομα, δίπλα σε αυτό που είχαν αποφασίσει, αν το παιδί γεννιόταν την ημέρα εορτής κάποιου αγίου. O φρερ Bίδος, είχε σαν δεύτερο πρόσθεμα το Bλάσιος (ακολουθούσε το Γεώργιος) επειδή γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου, ημέρα που καθολική εκκλησία γιορτάζει τον άγιο Bλάσιο (στις 11 Φεβρουαρίου, η ορθόδοξη).

Tο γυναικείο όνομα Μαριάνα δεν προέρχεται από το Μαριανή αλλά από το Μαρία-Άννα. Το όνομα, πάλι, Maria-Majiora, που το βρίσκουμε μία φορά, προέρχεται από την βασιλική Santa Maria Maggiore (γαλ. Sainte-Marie-Majeure) της Ρώμης, μία από τις τέσσερις μεγάλες βασιλικές και η πιο παλιά εκκλησία αφιερωμένη στην Αειπάρθενο. Σύμφωνα με τον θρύλο, η νύχτα της 4-5 Αυγούστου του 358, η Παναγία εμφανίστηκε σε ένα όνειρο του Πάπα αγ. Liberius και του ζήτησε να ανεγείρει ένα ιερό σε μια συγκεκριμένη θέση. Το πρωί, κι ενώ ήταν μέσα του Αυγούστου, στο σημείο ακριβώς της υπόδειξης είχε χιονίσει. Τότε ο Πάπας διέταξε την κατασκευή της βασιλικής της Santa Maria ad Nives («Αγία Μαρία του Χιονιού») στην επιφάνεια που υπήρχε το χιονισμένο τοπίο. Η εκκλησία με το κωδωνοστάσιο των 75 (!) μέτρων υπέστη πολλές αλλαγές στο πέρασμα των αιώνων, με τελευταία τον 18ο αιώνα. Προς τιμήν της βασιλικής, η Maria-Majiora εορτάζεται στις 5 Αυγούστου.

Σε κάποια γυναικεία ονόματα έχουμε αλλαγή της εκφοράς τους όταν, οι κάτοχοι αυτών, είχαν διαμείνει για αρκετό χρονικό διάστημα στην Μικρά Ασία (Αλεξάνδρα - Λωξάντρα ή Λουξάντρα [3], Μαρία - Μαρί κ.α.). Και στη σημερινή εποχή, έχουμε αλλαγές είτε λόγω διαμονής ανθρώπων του χωριού στο εξωτερικό (Ιάκωβος - Ζακ/Jacques, Ιωάννης - Χανς κ.α.) είτε για λόγους αισθητικής (σε Θέμις αντί του Θωμαϊς/Θωμαή –στα ιταλικά Thomasina, Tomasina). Κάποια από τα ονόματα (Βλάσιος, Καρμέλα, Πολόνια κ.α.) δίδονταν σαν δεύτερο όνομα επειδή συνέπιπτε η γέννηση ή η βάπτιση με την γιορτή κάποιου αγίου δυτικού δόγματος. Επειδή τα ονόματα αυτά δεν είχαν προγονικές ρίζες χάθηκε η πορεία τους μέσα στον χρόνο. Η αλήθεια είναι ότι, πολλά νεογέννητα τα παλιά χρόνια, έπαιρναν 2-4 συνολικά ονόματα, άσχετα αν επικρατούσε ένα μόνο από αυτά στην μετέπειτα ζωή τους.

Γενικά, ο αριθμός των ανδρικών ονομάτων που βρίσκονται στους διάφορους κώδικες και τα έγγραφα του χωριού είναι δυσανάλογος προς εκείνο των γυναικών. Αυτό οφείλεται σε δύο γεγονότα: α. στο ότι συνήθως, εκτός από τα καθεαυτά ονόματα των χωρικών, τα έγγραφα αναφέρονται ακόμη στο όνομα του πατέρα (figlio de ...) ή του συζύγου (uxor de...) και πολύ σπάνια βρίσκουμε μητρώνυμα. β. παρατηρείται, στους άνδρες, μεγάλη ποικιλία μορφών στα διαδεδομένα ονόματα Ιωάννης και Γεώργιος (βλ. παρακάτω). Κατ' αλφαβητική έχουμε τα ονόματα των κατοίκων που έχουμε βρει στα βιβλία του χωριού: [4]

Άγγελα (Angela, Angella)
Άγγελος (Angelus)
Αγνή (Agnes, Agnesa, Agnete)
Aιμιλία (Aemilia, Emili)
Αλέκος / Αλέξανδρος (Alessandro, Alexander, Alexandrum)
Αλεξάνδρα (Alexandra, Allexandra, Alessandra, Aleksandra, Loxandra, Luxandra)
Άννα / Ανέτα (Anna, Annetta, Anetta, Aneza, Agnesa, Agnese)
Ανδρέας (Andréa, Andreas, Andria)
Αντωνία (Antonia, Antonina)
Αντώνης (Antonio, Antonius, Antonis, Αντωναρός, Αντωναράς, Αντωνάς, Aντωνάκας)
Βαρβάρα (Barbara)
Βαρθολομαίος (Bartholomeo, Bartolomeo, Bartolomei, Bartolo, Bortolo, Μπόρτολος,                  Μπόρτουλας, Μπάρτολος, Πόρτολος, Πορτολομιός)
Βερναδέτη (Bernadette)
Βιργινία (Virgini)
Βλάσης (Blasius)
Γεώργιος (Georgio, Giorgios, Georgius, Georgi, Giorgi, Zorzi, Τζώρτζης, Zorzo, Jurgalàs,             Γιωργούλας)
Δαμιανός (Damiano)
Δομένικος (Domenico)
Ειρήνη (Erena, Irene, Irenis)
Ελένη(Elena, Ellena, Helena, Ελενάρα)
Ελισάβετ (Elesabeth, Elisabeth, Elisabetta, Εllisabetta, Elizzabetta, Zambeta, Lisa)
Ζωζεφίνα (Josephina, Joseph)
Θωμαή (Thomasina, Tomasina)
Θωμάς (Toma)
Ιάκωβος / Γιακουμής (Giacomo, Jacobos, Jacobus, Jacobo, Iacobi)
Ιγνατία (Ignazio)
Ιγνάτιος / Νάσος (Ignatio, Ignatius, Νάτσιος, Νάσος)
Ιερώνυμος / Γερώνυμος (Hieronymo, Ieronymo)
Ιωακείμ (Joachim)
Iωακειμίνα (Joachim)
Iωάννα (Ioannes, Zanneta)
Ιωάννης (Giovanni, Gianni, Joanni, Joannes, Johannes, Ioannes, Ioanne, Ioannis, Ioni,             Ianin, Janni, Jianni, Zianni, Zuanne, Τζουάνες, Ζανάκης, Γιάννης, Γιαννούλας)
Ιωάννης Βαπτιστής (Giovanni. Battista ή με σύντμιση Giov. Battista)
Ιωσήφ (Joseph, Giuseppe, Gioseppe)
Καλή (Bona, Bonna)
Καρμέλα (Carmela)
Κατερίνα (Catherina, Catterina, Catarina, Catharina)
Κλημεντίνη (Clementina)
Κονκέπτα (Concepta)
Κώστας (Costantino)
Λεονάρδος (Leonardi, Leardos)
Λορέντζος (Lorenzzo)
Λουδοβίκος (Ludovicus)
Λούης (Luigi, Aloisios, Aloysios)
Λουΐζα (Alloisia, Aloisia, Luísa)
Λουκία (Lucia, Luigia ,Luxandra)
Μαργαρίτα (Margarita, Margaro')
Μανώλης (Emmanuel)
Μαρία (Maria, Μari, Marica, Marula, Marghieta, Marieta, Marietta, Maria-Majiora,                           Marinsca, Marghitsa, Marjitsa, Mirgitza Marigo')
Μαριάνα (Mariana, Marianna, Mari-Anna)
Μαρίνα (Marina)
Μάρκος (Marco, Marcus, Marcum)
Ματθαίος / Μαθιός (Matteo, Mathaeus, Matthaeus, Matteum,Matthaei, Mathaei, Mathei)
Μελιούρα (Megliura, Miliura)
Μιχ(κ)αέλα (Michael)
Μιχάλης (Michele, Michael)
Ναταλία / Ναταλίνα (Natalina)
Nικηφόρος (Nicefori)
Νικολέτα (Nicoleta, Nicoletta, Νικόλ)
Νίκος (Nicolaus, Nicolaum, Nicolai, Nicola, Niccola, Niccolo', Νικολός, Νικολής,                          Nικόλας)
Πέτρος (Petro, Petrus, Pietro)
Πολόνια (Apolonia, Polonia, Polina)
Ρόζα (Rosa, Rosaria, Rosalia, Rosali, Pοσαλί)
Σοφία (Sofia', Suffia, Sufia, Sophia, Sofia)
Σταματική (Eustachio, Stamatici, Τούλα)
Στανίσλαος (Stanislas)
Στέφανος (Stephanus)
Φιλουμένη (Philumenae, Filomena)
Φραγκίσκα (Francisca, Φρα(ν)τζέσκα)
Φραγκίσκος (Fransiscus, Fransisco, Φραγκιάς)
Xριστίνα (Christina)

[1] Οι Γιώργηδες στην Ελλάδα υπολογίζονται από 163.494 έως 178.520! [www.foundalis.com]
[2] Στα Ονοματολογικά της Τήνου (1715-1750) [Πρακτικά Δ' Ονοματολογικού Συνεδρίου, Περιοδικό Ονόματα, τ.19, Αθήνα 2007] το όνομα Μαρία έχει συντριπτικό προβάδισμα με 234 εμφανίσεις, όταν το αμέσως επόμενο, Aνέζα, έχει 88 εμφανίσεις. Στις παραλλαγές που έχει το όνομα της Παναγίας καταγράφονται και τα Maisa, Marietta, Marisa, Marusa. Σε Βιβλίο Βαπτίσεων του χωριού βρίσκουμε και το δυσανάγνωστο Marinsca (Μαρούσκα). Να σημειωθεί ότι λόγω των τοπικών ευλαβειών στο νησί, οι γυναίκες των διαφόρων χωριών γιόρταζαν σε διαφορετική εορτή, ανάλογα με την ημερομηνία του τοπικού θεομητορικού πανηγυριού. [π. Μάρκος Φώσκολος, ο.π. σ. 388]
[3] Το Λουξάνδρα το βλέπουμε και μια φορά ως προσφώνηση στο όνομα Λουκία.
[4] Δεν καταγράφουμε τα ονόματα (στα ιταλικά) στην γενική: Damiani, Irenii, Fransisci, Georgii, Ignatii, Petri κ.α.

Για τη μεταφορά maggie_06.15