Τα κρεμμύδια τα άπλωναν στο δώμα για να φύγει η υγρασία. Αν μείνει βρεγμένο το εξωτερικό φλούδι, μαλακώνει και σαπίζει από μέσα. Από την άλλη δεν ξέρω αν είχαν χώρο να τα βάλουν μέσα. Όλα στο δώμα! Κάποτε, στη ταράτσα του Άγγελου, φύτρωσαν κρεμμύδια. Μπήκε φαίνεται το κοκκάρι (= βολβός) σε κάποια χαραμάδα —το δώμα ήταν με χώμα πατημένο με κύλιντρο, για να κλείσουν οι τρύπες το Φθινόπωρο. Το χώμα συγκρατούσε τα κρεμμύδια γιατί ο βοριάς θα τα πέταγε κάτω. Με τις βροχές, βγήκε το φυτό. Λέει η Ζωζεφίνα, πήγαινε ρε Άγγελε να ρίξεις μια ματιά, ξεχάσαμε επάνω τίποτα. Βρήκε την ταράτσα μια άσπρη κρεμμυδιά. συνέχεια...

Eπιβατικά και εμπορικά πλοία στο (μέσα) λιμάνι της Tήνου φέρνουν προϊόντα από κάθε σημείο του πλανήτη...

Σε άλλο post έχουμε ζητήσει από κάτοικους του χωριού να μας δώσουν να φωτογραφίσουμε διάφορα προϊόντα –όσο πιο παλιά μπορούσαν– που είχαν αγοράσει από μπακάλικα του νησιού. Σε αυτό το post θα ανεβάσουμε κάποιες διαφημιστικές πινακίδες (εμπορικά σήματα) από προϊόντα που διαφημίζονταν στην Tήνο.

Tαμπέλα μπύρας Φιξ (Άγγελος Bίδος)

Bρέθηκε το 2004 (βλ. φωτό πιο κάτω). O Άγγελος Bίδος (παππούς του Iωσήφ) της είχε περάσει ένα χερούλι και την χρησιμοποιούσε ως καπάκι σε κάποιο παλαιό βαρέλι. συνέχεια...

Σας δίνουμε την συνταγή για να μπορέσετε να φτιάξετε δικά σας σαπούνια, όπως την περιέγραφε πριν από χρόνια η γιαγιά Μαρία!

Το σαπούνι δεν είναι παλιά εφεύρεση. Οι άνθρωποι χρησιμοποίησαν διάφορα μέσα κατά καιρούς για την καθαριότητά τους. Από τους αρχαίους χρόνους κάπιοι λαοί χρησιμοποιούσαν την αλισίβα, το νερό δηλαδή που έπαιρναν από τη βρασμένη στάχτη. Πήγαιναν μετά τα ρούχα στα ποτάμια και στις λίμνες και έτριβαν τα ρούχα με ξερά φυτά, μέσα στο νερό, προκειμένου να καθαρίσουν τα ρούχα τους. Το πιο συνηθισμένο μέσο καθαρισμού ήταν η ρίζα του «σαπουνόχαρτου». Όταν ο Οδυσσέας βγήκε στο νησί των Φαιάκων βρήκε τις βασιλοπούλες να πλένουν και να λευκαίνουν τα ρούχα τους στο ποτάμι. συνέχεια...

Ο αρχιτέκτονας Δ.Β. Βασιλειάδης εξηγεί το πως διαμορφώθηκε επίπεδη η στέγη στην Τήνο (και τις υπόλοιπες Κυκλάδες) σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα: «Εξετάζοντας τους φυσικογεωγραφικούς παράγοντες, διαπιστώνουμε πως ο βοριάς και γενικά το κλίμα, πέρα από την θέση του οικισμού, συνετέλεσε και στην επικράτηση της επίπεδης χωμάτινης (στην βάση της) στέγης, που οι νησιώτες ονομάζουν "δώμα". Το κλίμα στην Τήνο είναι εύκρατο και το χιόνι σπανίζει. Η κλίση λοιπόν της στέγης, μονή ή διπλή, είναι άχρηστη, αφού ο λόγος που οι ηπειρωτικές περιοχές έχουν στέγες με κλίση είναι ακριβώς αυτός: Να συγκρατούν το βάρος του χιονιού. Τα κεραμύδια πάλι θα τα παρέσυρε ο βοριάς και γι' αυτό το δώμα στρώνεται με χώμα. Το κυκλαδίτικο δώμα είναι λιτό και δεν έχει τίποτα περιττό επάνω του».

Αυτή η επίπεδη στέγη ήταν μια προέκταση της κουζίνας, γεμάτη προϊόντα που τα λούζει ο ήλιος: ξύδι που συγκρατιέται με πέτρες και βότσαλα, ντομάτες ακουμπισμένες σε παλιές ξύλινες τάβλες, σύκα μέσα σε καφάσια για να μην τα παίρνει ο αέρας, καλάμια (για τα καλάθια) ώστε να φύγουν τα υγρά τους και τόσα άλλα...συνέχεια...