Πρόσφατα η Τουρκία μετέτρεψε σε τζαμιά την Αγία Σοφία της Κωνσταντινούπολης και το καθολικό της Μονής της Χώρας. Φαίνεται πως για τις αρχαιότητες της Τουρκίας ισχύει το λατινικό meum esse («δικό μου είναι»).

Κάτι τέτοιο θυμίζει το σκεπτικό του Ιάπωνα επιχειρηματία Ryoei Saito ο οποίος το 1990 αγόρασε σε δημοπρασία το έργο του Van Gogh «το πορτρέτο του Dr. Gachet» —για το οποίο μάλιστα έδωσε περισσσότερα από 82 εκ. δολάρια (161 εκ. σημερινές τιμές) ώστε να το αποκτήσει, καθιστώντας το το πιο ακριβό ζωγραφικό έργο στον κόσμο την εποχή εκείνη— και στο τέλος, ο Saito, ήθελε να αποτεφρωθεί μαζί του, ώστε να αποφύγουν τα παιδιά του τους φόρους κληρονομιάς… Δικό μου είναι, μου ανήκει, ό,τι θέλω το κάνω!

Το μαρμαρένιο οικόσημο του οίκου Vallier ήταν (μέχρι πέρυσι) εντοιχισμένο στο σπίτι του Μάκη Χαρικιόπουλου, γιου του Τζώρτζη. H πώληση της οικίας έχει ξεκινήσει εδώ καιρό αλλά μόλις πρόσφατα, ο συμπολίτης μας το αφαίρεσε για τους δικούς του λόγους, το πιυανότερο για να το προφυλάξει —πάντα στη λογική του meum esse.

Το μαρμαράκι προφανώς και έχει ιδιοκτήτη, δεν αμφισβητείται αυτό. Όμως, αποτελεί παράλληλα και αναπόστατο μέρος της μεγάλης —τουλάχιστον σε βάθος χρόνου— ιστορίας του χωριού. Το ίδιο το χωριό δεν είναι μια απλή, στιγμιαία συγκέντρωση ανθρώπων. Είναι μια ιστορική συνέχεια από γενεές που διαδέχονται η μία την άλλη, πάνω στο ίδιο πεδίο, στα ίδια μονοπάτια και συχνά, στα ίδια κτίσματα.

Και όταν λέω τα ίδια κτίσματα, το εννοώ: Ποιος ζούσε στο σπίτι αυτό πέρυσι, πριν από 20 χρόνια, πριν από 100, πριν από 3 αιώνες; Η παλαιότερη σκαλισμένη ημερομηνία που αποτυπώνεται σε υπέρθυρο σπιτιού, της συγκεκριμένης τοποθεσίας του οικισμού, μαρτυρεί το έτος 1752. Το παραδίπλα σπίτι, 1776. Τα σπίτια του χωριού, τα παλιά σπίτια του βασικού ιστού, δεν ανήκαν πάντα στην ίδια οικογένεια. Αν ήταν έτσι, το σπίτια της Πλάκας κάτω από την Ακρόπολη θα ανήκαν στον Περικλή, τον Ηρόδοτο και τον Κλεισθένη. Η ζωή όμως έχει αυτή την ιδιότητα, να προχωράει. Και επειδή οι άνθρωποι δεν αποφασίζουν πάντα με τη λογική, ο καλός συμπολίτης μας θα πρέπει να επιδείξει υπευθυνότητα. Χωρίς καμία αιχμή εύχομαι το οικόσημο να μην έχει παρόμοια κατάληξη με ένα αντίστοιχομαρμάρινο οικόσημο, και άγνωστο σε εμάς, που «χάθηκε» τη δεκαετία του 1960, όπου βρισκόταν εντιχοισμένο στο πατρικό σπίτι της Σοφίας Γ. Βίδου (1877-1963), στο σημερινό καφέ που φτιάχνει ο Αργύρης.

Κάποιοι ελάχιστοι θυμούνται την ύπαρξή του —εξάλλου έχουν περάσει καμιά 60ριά χρόνια από τότε— κανείς όμως από αυτούς δεν μπορεί να μας μεταφέρει τι αυτό απεικόνιζε. Όχι για να αποτιμηθεί η αξία του. Όλο αυτό πηγάζει από μια εσωτερική ανάγκη να βρούμε τη θέση μας στο ιστορικό νήμα που έχουν υφάνει οι πρόγονοί μας. Διερευνούμε τη μονάδα για να ανακαλύψουμε τη κοινότητα. Πάντα με τον δέοντα σεβασμό. Τόσο στους προηγούμενους όσο και στους επόμενους.

Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου ζωγραφίζει την ελπίδα στο εξώφυλλο της Vogue Greece Σεπτεμβρίου, ενός συλλεκτικού τεύχους που πλημμυρίζει από ελπίδα και από Τήνο.

Ο διεθνής Έλληνας καλλιτέχνης εικονογραφεί ένα από τα πιο συλλεκτικά τεύχη της Vogue, αφού για πρώτη φορά στα 128 χρόνια ιστορίας της, και οι 26 εκδόσεις του περιοδικού παγκοσμίως, συνεργάζονται αντλώντας έμνευση από το ίδιο θέμα: την ελπίδα.

Ξεφυλλίστε το γνωστό περιοδικό μόδας, που κυκλοφορεί΄σήμερα 6/09, με την Καθημερινή της Κυριακής, και απολαύστε δεκάδες υπέροχες όψεις της Τήνου και πολύ-πολύ Βωλάξ! Για τους φανατικούς, αναζητήστε το διαφημιστικό στο διαδίκτυο και ζήστε ένα ταξίδι-αστραπή μέχρι το Άπλωμα, λίγο πριν δύσει ο ήλιος...

Η πανδημία μας στέρησε πολλά. Ένα από αυτά ήταν και η (μυστικά προετοιμασμένη) υπαίθρια έκθεση φωτογραφίας με θέμα: Volax - Mirror Images, η οποία θα λάβαινε χώρα για 24 ώρες, ανήμερα της Παναγίας. Η καλλιτεχνική ομάδα "Bad OUL Is" αποτελούνται από 13 ανθρώπους που κατάφεραν να παραμερίσουν τις όποιες διαφορές τους, να μιλήσουν ουσιαστικά και να συνεργαστούν αναλαμβάνοντας την ευθύνη του έργου τους.

Η "Bad OUL Is" είχε προγραμματίσει να εκθέσει 30 φωτογραφίες, διάσπαρτες σε όλο το χωριό, στον οποίο οι επισκέπτες, στο τέλος της έκθεσης, με τρία χτυπήματα της καμπάνας ως σήμα, θα μπορούσαν να ξεκρεμάσουν και να πάρουν όποιες φωτογραφίες θα ήθελαν!

Αφήνοντας έξω τα βράχια από αυτή τη σειρά των 30 φωτογραφιών, σας παρουσιάζουμε τα mirror images κτίσματα της Βωλάξ.

Η "Β-Ο-Ι" επιφυλάσσεται να πραγματοποιήσει ανάλογο project το καλοκαίρι του 2022.

ps. Γα όσους έχουν Mac: πατάτε δεξί κλικ, view image, και βλέπετε μεγάλες τις φωτογραφίες. συνέχεια...

Η σημερινή παράσταση του θεάτρου σκιών του Κου Αθανασίου, θα πραγματοποιηθεί κανονικά. Η ενημέρωση εκ μέρους του Κου Αθανασίου για την ακύρωση ήταν λάθος. Ζητάμε συγγνώμη από όλους για την αναστάτωση.

Τι γίνεται όταν δύο, προσπαθούν να πουν ένα παραμύθι? Ποιος είναι τελικά ο πιο ισχυρός άντρας  σε όλο τα βασίλειο? Ο βασιλιάς ή ο μάγος? Τι δουλειά έχει μέσα σε όλα αυτά μια τεράστια κόκκινη μπάλα και ένας κατάσκοπος που ψάχνει?

Παράσταση αφήγησης με μάσκες και τεχνικές τσίρκο.

Μια παρασταση βασισμένη στο παραμυθι του Χορχε Μπουκαι "Ο τρομερος εχθρός", από την ομάδα θεάτρου δρόμου X-SALTIBAGOS.

Ο διοργανωτης της παράστασης X-SALTIBAGOS επισημαίνει την ύπαρξη μέτρων λόγω Covid-19 και παρακαλεί για την τήρηση τους.