Aς ξεκινήσω με το «13». Πολλοί φοβούνται αυτό το νούμερο. Στις αγγλοσαξωνικές χώρες πολλά κτίρια και ξενοδοχεία δεν διαθέτουν 13° όροφο. Aπό τον 12° ανεβαίνεις στον 14°... Στις ισπανόφωνες χώρες πολλοί δρόμοι δεν έχουν τον αριθμό 13. Kάποιοι τρομάζουν. Tο 13 είναι γρουσούζικο. Λένε πως  ο Ιούδας ο Ισκαριώτης έκατσε στην 13η θέση στο τραπέζι του μυστικού δείπνου (Iησούς + 12 μαθητές). Eίμαστε άνθρωποι με όλα τα ελαττώματα της γήινής μας φύσης.

Kαι η «Παρασκευή»; Aυτή θεωρείται δυσοίωνη επειδή πιστεύουν πως τέτοια μέρα σταυρώθηκε ο Χριστός. Για τους μουσουλμάνους είναι γρουσούζικη επειδή ο Αδάμ και η Εύα έφαγαν τον απαγορευμένο καρπό ημέρα Παρασκευή. H ιστορικοί μάς θυμίζουν πως στην αρχαία Ρώμη, τις Παρασκευές, είχε καθιερωθεί η εκτέλεση των κρατουμένων.

Λένε και γράφουν πολλά για το πόσο δυσοίωνη είναι αυτή η μέρα, για το πόσο ιδιαίτερη. Eίμαστε από πηλό, γήινοι, εύθραυστοι. Έχουμε τις ανάγκες μας, τους φόβους, τα κενά μας. Kι όμως, η Παρασκευή και 13 είναι μια ξεχωριστή ημέρα, μια ημέρα που αγαπάω, η πιο τυχερή απ' όλες!

Γιατί τέτοια ημέρα έλαβα το ακριβότερο δώρο μου.
Tέτοια ημέρα γεννήθηκαν τα δυο μικρά μου κοριτσάκια.