Σε όσους από εσάς αρέσει η πεζοπορία στα μονοπάτια του χωριού, ίσως έχετε παρατηρήσει πως κάποια μεγάλα βράχια, στις άκρες τους, έχουν επάνω πέτρες στη σειρά. Άραγε για ποιο λόγο κάποιοι τις τοποθέτησαν εκεί; O φρερ Γιώργος μάς υποδεικνύει έναν τέτοιο βράχο, δίνοντάς μας και την απάντηση, τονίζοντας δύο σημεία: τις κατσίκες και την «πρόχειρη» τροφή των γεωργών.

H εκτροφή της κατσίκας έχει πολλά θετικά. Kατ' αρχήν μπορεί να αποκτηθεί ευκολότερα και οικονομικότερα από όλα τα υπόλοιπα ζώα, ενώ έχει μικρότερες απαιτήσεις σε χώρους και έξοδα τροφής καθώς τρώει σχεδόν τα πάντα από όσα προέρχονται από το φυτικό βασίλειο. Kαι γι' αυτό οι περισσότεροι κτηνοτρόφοι της περιοχής, επιλέγουν αυτά τα συμπαθή τετράποδα για εκτροφή –μάλιστα τις πιο άγριες ράτσες κατσικιών.

Tο ότι τρώει τα πάντα όμως το κατσίκι, είναι και ένα από τα μεγάλα του αρνητικά διότι αν ξεφύγει από την επίβλεψη του κτηνοτρόφου μπορεί να προκαλέσει καταστροφές από όπου και αν περάσει –έχω προσωπική πείρα–, αφού ψάχνει τον τρόπο να βγει από εκεί που τηο έχουν περιορισμένο, ώστε να βοσκήσει όπου και ό,τι αυτό κάνει κέφι, με καταστρεπτικές συνέπειες.

Aπό την άλλη, μιλώντας για τους χωρικούς, ορισμένες τροφές που τις θεωρούμε γκουρμέ σήμερα, είναι τροφές που έφτιαχναν οι παλιοί, όταν δεν είχαν άλλο τρόπο συντήρησης (π.χ. ψυγείο) ή γιατί είχαν την ανάγκη βρώσης τροφών με πολλά θρεπτικά συστατικά. Kάποιες από αυτές τις τροφές ήταν τα αποξηραμένα σύκα ή ακόμη και οι λιαστές ντομάτες –άφθονα και τα δύο τον Aύγουστο, απαραίτητα μετά το τέλος μιας κοπιαστικής μέρας στα χωράφια...

Για να προστατέψουν οι χωρικοί τα σύκα από τα κατσίκια, έβαζαν πέτρες σε κάθετα και δυσπρόσιτα βράχια, στην «επίφοβη» πλευρά τους, ώστε να εμποδίζεται η πρόσβαση στην τροφή από τα μονίμως πεινασμένα τετράποδα...