Μάρτιος 1982, ζητείται από ένα 9χρονο παιδί να γράψει έκθεση με θέμα: «Ἄν ζοῦσα στό χωριό».

Μεταφέρουμε το κείμενο όπως γράφτηκε:

«Ἐμένα μου ἀρέσει πολύ στό χωριό μέ τά ἄσπρα σπιτάκια του. Στό χωριό δέν ἔχει θέατρο. Ἐγώ θά ἤθελα νά ἤμουνα στό χωριό. Ἄν ζοῦσα στό χωριό θά ἤθελα νά κάνω τό χωριό νά ἔχει θέατρο. Τό χωριό ἔχει κάτασπρα σπιτάκια δυόροφα καί μονόροφα. Ἄν ζούσα στό χωριό θά εὔτιαχνα ἐκθέσεις, χορευτικά συγκροτήματα καί ὁ κόσμος στό χωριό θά ἦταν καλύτερος καί θά χαίρεται. Ἐμένα τό χωριό τοῦ μπαμπᾶ μου καί τῆς μαμᾶς μου εἶναι στη ΤΗΝΟ η ἐκκλησία τής ΤΗΝΟΥ εἶναι πολύ ὡραία μόλις βγοῦμε ἀπό την ἐκκλησία ὑπάρχουν ὡραία μεγάλα τραπέζια μέ ὡραία πράγματα. Μιά φορά θυμᾶμαι ὅτι ἐρχόμασταν με το καράβι, ἦταν πολύ ὡραία ἡ θέα τής ἐκκλησίας πού τή λένε ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ. Τό χωριό τοῦ μπαμπᾶ μου λέγεται ΒΟΛΑΞ μέ πολλά βράχια καί τό χωριό τής μητέρας μου λέγεται ΚΑΜΠΟΣ μέ ὡραία ἀκρογιαλιά. Ὁ ΚΑΜΠΟΣ ἔχει καί μιά πλατεία ὡραία καί μεγάλη. Στόν ΚΑΜΠΟ γνώρισα καί μιά φίλη πού τή λένε Ρήτα.»

Ιούλιος 1998, εγκαινιάζεται το θέατρο του χωρίου…

Ας τολμήσουμε να ονειρευτούμε και κάτι θα γίνει….