Εδώ και αρκετά χρόνια το σώμα της Μαρίας μάζευε. Κύρτωνε για τα καλά. Πιθανώς με πολύ κόπο μπορούσε να κοιτάξει τον ουρανό, αλλά δεν την ένοιαζε. Όσο μικρούλα ήταν στο σώμα, τόσο μεγάλη ήταν στην καρδιά. Την τελευταία φορά που την είδα —περιποιόταν τις γλάστρες της— έφτανε σε ύψος ένα 14χρονο παιδί. Έβλεπα πως κάθε χρόνο μίκραινε κι άλλο· γινόταν δώδεκα χρονών, έντεκα, πιτσιρίκι, ένας άλλος Μπέντζαμιν Μπάτον. Ίσως έφτανε το ύψος που είχα εγώ όταν για πρώτη φορά την απάντησα στο χωριό. Δεν έμαθα. Κατέβηκε στη Χώρα για να την φροντίζουν οι κόρες της και οι δικοί της. Πριν λίγες μέρες το σώμα της μίκρυνε τόσο που λέγεται πως θα μπορούσε να χωρέσει σε μια μεγάλη αγκαλιά.

Η αγκαλιά αυτή της δόθηκε απλόχερα, από την συνονόματη Ουράνια Μητέρα.