Το παιδί που κρύβουμε μέσα μας

Μάϊος 2013

Όποτε σκέφτομαι το χωριό, σκέφτομαι παιδιά, παιδιά να παίζουν, παιδιά να φωνάζουν, παιδιά να τρέχουν ελεύθερα προς κάθε κατεύθυνση, παιδιά να τραγουδούν, παιδιά να σκαρφίζονται νέους τρόπους για παιχνίδι, παιδιά να γυρίζουν στο σπίτι για ένα γρήγορο φαγητό και μετά έξω πάλι, στο νέο σημείο συνάντησης, παιδιά, παιδιά!

Ίσως γιατί από τις πιο όμορφες αναμνήσεις που ξεπηδούν από το παρελθόν είναι από τότε που το Καμπί βαφτιζότανε γήπεδο ποδοσφαίρου – τα λιγοστά αυτοκίνητα δεν ενοχλούσαν τους παιδικούς αγώνες. Η πλατεία μποστά από την εκκλησία μεταμορφωνότανε σε σημείο συνάντησης για το κυνηγητό, το κρυφτό, τα μήλα – τα γκρούπ των τουριστών δεν γέμιζαν την πλατεία. Το παπαδικό πάντα διαθέσιμος ελεύθερος παιδικός χώρος για συνάντηση, έκφραση, έμπνευση, ακόμα και για μελέτη – τα κινητά δεν εκλείναν τα παιδιά στους τέσσερις τοίχους!

Όσα χρόνια και αν περάσουν το παιδί που κρύβουμε μέσα μας είναι εκεί και μας ακολουθεί. Στο χωριό, το παιδί που κρύβουμε μέσα μας, μπορεί να εκφραστεί ξανά και μάλιστα το όμορφο είναι ότι αυτό μπορεί να γίνει για όλες τις ηλικίες. Το μόνο που χρειάζεται είναι να διατηρηθούν οι διαθέσιμοι ελεύθεροι χώροι του χωριού, παλιοί και νέοι. Και φυσικά να ακολουθούμε την συμβουλή:

«Πρέπει πάντα να ακούμε την παιδική φωνή που υπάρχει μέσα μας. Αν αρχίσουμε να ακούμε το παιδί που υπάρχει μέσα μας, τα μάτια μας θα αρχίσουν πάλι να λάμπουν. Αν χάσουμε την επαφή με το παιδί που κρύβουμε μέσα μας, τότε η επαφή αυτή θα χαθεί για πάντα».
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Άκουσε εδώ μια εμπνευστική συνάντηση στο παπαδικό από το 2017: