Τα παλιά χρόνια, στις διάφορες συνελεύσεις του τοπικού Συλλόγου, στα καθήκοντα του Γενικού Γραμματέα ήταν να κρατά πρόχειρες σημειώσεις για τα θέματα της ημερήσιας διάταξης και μετά το πέρας της συνέλευσης, λογικά μέσα στις επόμενες ημέρες, να καταγράψει τα αποτελέσματα σε ένα σκληρό και μεγάλο σε μέγεθος τετράδιο που ονομαζόταν «Βιβλίο Πεπραγμένων».

Από τις ελάχιστες πρόχειρες σημειώσεις που έχουν σωθεί (δεν υπήρχε και λόγος να κρατηθούν εξάλλου) υπάρχει μία που μας υπενθυμίζει από πόσο παλιά ήταν η πρόθεση να φύγουν τα παιδιά από το παπαδικό.

Στο ντοκουμέντο που αναρτούμε και φέρει την ημερομηνία 24 Αυγούστου 1995 (δηλαδή πριν από 29 χρόνια και 29 ημέρες ακριβώς) τίθεται το ερώτημα στον Σύλλογο αν το παπαδικό πρέπει να παραμείνει από εδώ και στο εξής ανοικτό ή πρέπει να κλείσει σύμφωνα με μια εισήγηση. 

Τι είχε συμβεί: Μία κυρία βρήκε ακάθαρτη την τουαλέτα του παπαδικού ανήμερα του Δεκαπενταύγουστου. Σε έντονο ύφος η ίδια κυρία, ανέφερε πως αυτή είναι υπεύθυνη για την περιποίηση και τον καλλωπισμό της εκκλησίας, τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά, και πως δεν μπορεί να απασχολείται και με τον ευπρεπισμό του παπαδικού. Η ίδια, καθώς έλεγε, ήταν υπόλογη στον εφημέριο για τις φθορές που έκαναν τα παιδιά (class of ’95) και απαίτησε το παπαδικό να επιστρέψει στην πρωταρχική του χρήση, αυτή για την οποία κτίστηκε το 1912.

Για όσους δεν ζούσαν στη Βωλάξ του 1995  ή δεν θυμούνται τι έγινε πριν από τρεις δεκαετίες, να πούμε πως η απόφαση που πάρθηκε ήταν να παραμείνει το παπαδικό ως έχει (στα παιδιά) αλλά να κλειδωθεί η τουαλέτα. Και αυτό κράτησε περίπου για μιάμιση σεζόν.