Ιούλιος 2024
Περνούν και χάνονται και δε γυρνάνε
στη νύχτα τρέχουνε και τραγουδάνε
είναι τα λόγια τους λόγια θλιμμένα
κι είναι τα μάτια τους μισοσβησμένα
Φεύγουν και μένουμε μόνοι στον κόσμο
και συνεχίζουμε γεμάτοι πόνο
βλέπουμε όνειρα χωρίς εικόνες
είναι οι μέρες μας σαν τους αιώνες
Φεύγουν και χάνονται μέσα στη λήθη
και μένουν πίσω τους μόνον οι μύθοι
φεύγουν και χάνονται και δε γυρνάνε
κι ούτε κανένας μας ξέρει πού πάνε
Μόνο την άνοιξη έν' αεράκι
ζεστό κι ανάλαφρο και σαν χαδάκι
βουβό κι ανέμελο και μυρωδάτο
από τη φλόγα τους είναι γεμάτο
Διονύσης Στεργιούλας
Από τον χρήστη Μαρίνα Ξενοπούλου, 30 Σεπτεμβρίου 2024
Στήλη: ΑΓΓΑΡΕΙΕΣ-ΚΤΙΣΙΜΟ
Tags: ποίηση, αρχιτεκτονική
Στήλη: ΑΓΓΑΡΕΙΕΣ-ΚΤΙΣΙΜΟ
Tags: ποίηση, αρχιτεκτονική
Μοιραστείτε το