Ιούλιος 2024

Περνούν και χάνονται και δε γυρνάνε
στη νύχτα τρέχουνε και τραγουδάνε
είναι τα λόγια τους λόγια θλιμμένα
κι είναι τα μάτια τους μισοσβησμένα

Φεύγουν και μένουμε μόνοι στον κόσμο
και συνεχίζουμε γεμάτοι πόνο
βλέπουμε όνειρα χωρίς εικόνες
είναι οι μέρες μας σαν τους αιώνες

Φεύγουν και χάνονται μέσα στη λήθη
και μένουν πίσω τους μόνον οι μύθοι
φεύγουν και χάνονται και δε γυρνάνε
κι ούτε κανένας μας ξέρει πού πάνε

Μόνο την άνοιξη έν' αεράκι
ζεστό κι ανάλαφρο και σαν χαδάκι
βουβό κι ανέμελο και μυρωδάτο
από τη φλόγα τους είναι γεμάτο

Διονύσης Στεργιούλας