Γύρω στον Δεκαπενταύγουστο ο fr. Georges άκουσε στο Σμαρδάκιτο το παρακάτω ανέκδοτο για τον Δον Γιώργη και μας το προσέφερε. H ιστορία είναι σημαντική, όχι τόσο για το περιεχόμενό της, αλλά γιατί έρχεται να προστεθεί στα υπόλοιπα, για τα οποία πιστεύαμε ότι, κατά κάποιον τρόπο, είχαν «ολοκληρωθεί».

Μια μέρα ο διοικητής της χωροφυλακής καλεί τον Δον Γιώργη με έναν χωροφύλακα να περάσει από το τμήμα.
Ο Δον Γιώργης του απαντά, «πες του πως θα πάω».
Aν και πέρασαν λίγες ημέρες ο ιερέας δεν εμφανίστηκε στο τμήμα. O διοικητής στέλνει ξανά έναν χωροφύλακα να φωνάξει τον Δον Γιώργη.
Ο Δον Γιώργης του απαντά, «καλά, θα πάω».
Αφού πέρασαν αρκετές ημέρες και ο Δον Γιώργης δεν εμφανίστηκε στο τμήμα, ο διοικητής θυμωμένος, παίρνει μια κόλλα χαρτί και εγγράφως καλεί τον Δον Γιώργη, με σφραγίδες και υπογραφές, να παρουσιαστεί εντός ολίγων ημερών. Φωνάζει πάλι τον χωροφύλακα και του ζητάει να του το παραδώσει.
Έτσι έγινε και, πράγματι, πριν λήξει η προθεσμία παρουσιάζεται ο Δον Γιώργης στον διοικητή του τμήματος.
«Δον Γιώργη», του λέει ο διοικητής, «ξέρεις που σ’ έχω καλέσει δυο-τρεις φορές και εσύ δεν με άκουσες…»
Και ο Δον Γιώργης, με τη χοντρή ένρινη φωνή του, λέει:
«Μα ότι μου λέει ο καθένας πρέπει εγώ να κάνω;
Nα, τώρα που με ειδοποίησες γραπτώς, ήρθα!»

Για την μεταφορά: mix_06.2015