Η μείωση του ειδικού πληθυσμιακού βάρους της νησιωτικής Ελλάδας (που κάποτε σηματοδοτούσε την κυριαρχία μας στη θάλασσα του Αιγαίου) αποτελεί άλλη μια άσχημη διαπίστωση τα τελευταία χρόνια...

Η απονησιωτοποίηση της χώρας συντελείται μόνο με τη μείωση της αναλογίας του συνολικού νησιωτικού πληθυσμού στον συνολικό πληθυσμό της Ελλάδας αλλά και τη βαθμιαία εγκατάλειψη ολόκληρων νησιών από τους κατοίκους τους (λόγω μετοικεσίας, αλλαγής απασχολήσεως ή θανάτου).

Πράγματι, ενώ το 1951 κατοικούντο 165 νησιά στην Ελλάδα, το 1981 έπεσε στα 142, και το 1991 ο αριθμός περιορίστηκε σε 115. Δηλαδή πενήντα από τα νησιά μας ερημώθηκαν τελείως σε διάστημα 40 ετών! Στις Κυκλάδες το 1940 κατοικούντο 39 νησιά, το 1951 35 ενώ το 1991 μόλις 26. Ειδικότερα, μέσα σε 40 χρόνια (1951-1991) το πληθυσμιακό βάρος των έξι ελληνικών αρχιπελάγων με ευρεία, κατά νησί, πληθυσμιακή διαφορά μειώθηκε κατά το 1/3!

Βάσει απογραφής, τα πρώτα χρόνια:

Αν υπολογίσουμε την απογραφή του έτους 1861 η οποία θεωρείται ως η πρώτη με επιστημονικά κριτήρια στη χώρα μας, με αυξημένη αξιοπιστία (έναντι των προηγουμένων απογραφών), θα δούμε ότι η Τήνος είχε 10.718 κατοίκους (1861) και 130 χρόνια μετά είχε 7.747 (1991)!

Η επιφάνεια της Τήνου είναι 194 τ.χλμ. και αφού ο πληθυσμός του 1991 ήταν 7.747, προκύπτουν 40 κάτοικοι ανά τ.χλμ.

Στην απογραφή του 1928 (15 & 16.05.1928), μετά το κύμα προσφύγων από τις αλησμόνητες πατρίδες και αφού ουσιαστικά ολοκληρώθηκαν οι μαζικές μετακινήσεις τους στο εσωτερικό της χώρας είχαμε 129.580 κατοίκους στις κυκλάδες. Στην απογραφή του 1991 (17.03.1991) είχαν μείνει μόνο 94.003. Είχαμε δηλαδή μια μεταβολή της τάξης του -27%.

Και ενώ τα χωριά ερήμωναν η Χώρα της Τήνου αύξανε: 2.758 (1951) και 3.970 (1981). Είχαμε δηλαδή μεταβολή της τάξης του +44%.

Πηγή πληροφοριών υπήρξαν:
Απόστολος Μωραϊτης, Οδοιπορικό Μέσα στο Χρόνο, 1994
Γεώργιος Κ. Γκαγκάκης, Νησιολόγιο 1940-1991, εκδ. Αγκίστρι 1995

Για την μεταφορά: mix_06.2015