Δεν είχαμε καυχηθεί ποτέ πως έχουμε δρόμους εύκολους για περπάτημα, το αντίθετο ίσως. Οι μαρμάρινες όμως πινακίδες που μας οδηγούν σε αυτούς τους δρόμους, σε αυτά τα μονοπάτια, είναι πολύ όμορφες.

Όχι τόσο παλαιά, δεν υπήρχε καμία σήμανση που να σε οδηγούσε στον οικισμό της Βωλάξ. Η πρώτη ταμπέλα που μπήκε στην είσοδο του χωριού (λίγο μετά τον Άγιο Μάρκο) ήταν μία ξύλινη, από κομμάτι κορμού που έφεραν στο χωριό από την Εύβοια, γύρω στο 1978. Στα μέσα τις δεκαετίας του '80 τοποθετήθηκε μια άλλη, πολύ χαρακτηριστική, που έγινε σημείο... αναφοράς. Όλα ξεκίνησαν από την «εμφάνισή» της σε μεγάλο περιοδικό που έκανε αφιέρωμα στο χωριό μας. Το αποτέλεσμα –στα τέλη της δεκαετίας– ήταν να την... κλέψουν.

Στις αρχές τις δεκαετίας του '80 μπήκαν οι πρώτες οδικές σημάνσεις για το χωριό μας, και αυτό γιατί, μέχρι τότε, έπρεπε να γνωρίζεις το μέρος ή να σου έχει πει κάποιος πως θα πας στην Βωλάξ... Γύρω στο 1985 τοποθετήθηκαν και οι πρώτες (ξύλινες) πινακίδες μέσα στο χωριό με τις οποίες οι παραθεριστές μπορούσαν να κατευθυνθούν πιο εύκολα στο άγνωστο γι' αυτούς μέρος («προς Εκκλησία», «προς Πηγή» κα). 

Τα ξύλα τα είχε κόψει ο Νάσος, και οι ταμπέλες ήταν γραμμένες χειρόγραφα με μπογιά, σε δύο γλώσσες: ελληνικά και γαλλικά. Τα επόμενα καλοκαίρια, στα πλαίσια μιας συνεχούς προσπάθειας καλωπισμού, φτιάχθηκαν και νέες ξύλινες ταμπέλες (στο ξυλουργείο της Λεοντείου, στην Αθήνα) με την μορφή βέλους για να είναι πιο κομψές.

Επειδή, όμως, οι ξύλινες ταμπέλες δεν ταίριαζαν με το τοπίο, ο Σύλλογος της Βωλάξ οδηγήθηκε στο να τις αντικαταστήσει με μαρμάρινες, στα πρότυπα του Πύργου. Τις μαρμάρινες πινακίδες τις έκανε ο Γιώργος Γαΐτης στην Αθήνα, κατόπιν υποδείξεως των ανάγλυφων γραμμάτων της Σοφίας Βίδου. Ζητήθηκε δηλαδή, να γραφτούν οι λέξεις στο χέρι και μετά αποτυπώθηκαν σκαλιστά στο μάρμαρο. Από πλευράς του Συλλόγου, το μόνο που ζητήθηκε ήταν να φέρουν λαϊκά μοτίβα και όχι σύγχρονα (π.χ. στην στάση λεωφορείου του Πύργου, υπάρχει ένα σκαλιμένο λεωφορείο), και έτσι έγινε.

Πρέπει να ομολογήσουμε ότι οι επισκέπτες τις βρίσκουν πολύ όμορφες, μοναδικές θα λέγαμε– γιατί πολύ συχνά τις βγάζουν φωτογραφίες!

Για την μεταφορά: mix_06.2015