Πόρτες από εγκαταλελειμμένα κτίσματα –παλιός φούρνος που οι πέτρες του μυρίζουν ακόμη  ψωμί, οικία που αφέθηκε στην τύχη της (εδώ και δεκαετίες), ξεχασμένα εργαστήρια καλαθοπλεκτικής και μικρές αποθήκες-απολιθώματα, κυκλαδίτικες σκάλες που χάνονται στα σύννεφα– παρέχουν το σκηνικό για ένα έργο τέχνης που επανασυνδέει τον άνθρωπο με τις αξίες του. Που του αφαιρεί την κούραση της καθημερινότητας, που ημερεύει το άγριο μεταβάλλοντας το ζωώδες σε ευαισθησία.

Πίσω από όλα αυτά –επιτρέψτε μας τα διθυραμβικά επίθετα– ο ενθουσιώδης, ευαίσθητος και πάντα ευγενής Λάσκος!

Στο μικρό χωριό μας, στις ξεχασμένες του γωνιές, στις παλιές του πόρτες, αναδεικνύονται στοχασμοί, εορταστικά τραγούδια, δεκάδες στίχοι και ολόκληρα ποιήματα (Kαβάφης-Iθάκη, Kαββαδίας-Σταυρός του Nότου, Σεφέρης-Kίχλη, Pίτσος-Pωμιοσύνη, Σικελιανός-Kραυγή, Eλύτης -Άξιον Eστί...). Δραματουργίες που εκπλήσσουν τους διαβάτες, ξεκλειδώνουν αναμνήσεις, χλευάζουν την εξουσία, υμνούν την αγάπη, μας ταξιδεύουν μέσα στο καλοκαίρι, και επιδίδονται σε ελεύθερα παιχνίδια με τις κρυμμένες μας ευαισθησίες...

Oι διαδικασίες της φύσης, όπως η μεταμόρφωση, και –κυρίως– η δύναμη της ποίησης έχουν ήδη εκδηλωθεί!  Eισηγητής και δημιουργός όλου αυτού του project ο ανεξάντλητος Λάσκος Λασκαρίδης.

Η ερώτηση που κάναμε στον Λάσκο ήταν αναμενόμενη. Τι τον ενέπνευσε ώστε να μεταφέρει αποσπάσματα έργου από Έλληνες ποιητές στις παλιές πόρτες (και όχι μόνο) του χωριού;

«Θέλοντας να απαντήσω στην ερώτηση που μου θέσατε –για το ποιος είναι ο λόγος που αποτύπωσα στις πόρτες των έρημων σπιτιών, στίχους από Έλληνες ποιητές– μπορώ να πω πως αυτό έγινε γιατί μου γεννήθηκαν διάφορα συναισθήματα, αγάπης αλλά και αγανάκτησης, παράλληλα.

Η αγάπη μου για το χωριό είναι ο βασικότερος λόγος, καθώς οι κάτοικοί του είναι σπουδαίοι και φιλήσυχοι άνθρωποι και, από την πρώτη στιγμή, με έχουν κάνει να νιώθω οικεία ανάμεσά τους.

Tώρα, όσον αφορά την αγανάκτησή μου. Aυτή, προέρχεται δυστυχώς από την «κρίση» που βιώνουμε όλοι μας. Η στενοχώρια και η ανησυχία εξαφάνισε το χαμόγελο και την αισιοδοξία μας, και έχει αποτυπωθεί σε όλους όσοι ζούμε σε αυτή τη χώρα.

Η ταπείνωση που αισθάνομαι και η συνεχής απαξίωση των αρετών αυτού του λαού με έχουν πραγματικά εξοργίσει –και το 80% των Ελλήνων, νομίζω.

Γι' αυτό θέλησα να προβάλω μέρος αυτών των αξιών, να κατατεθεί προς όλους ο τόσο γνώριμος λόγος των Eλλήνων ποιητών της νεότερης ιστορίας μας, που με τον μεστωμένο και ουσιαστικό λόγο τους ομορφαίνουν την ψυχή μας και δίνουν συναισθήματα αισιοδοξίας, ελευθερίας, αγάπης και ειρήνης. Tα ποιήματα, ζημωμένα με τις σημαντικές στιγμές της ιστορίας μας, αποτελούν τις μικρές εκείνες «ψηφίδες» οι οποίες συνθέτουν το μεγαλειώδες όνομα που λέγεται δημοκρατική Ελλάδα.

Άσχετα με τις πολιτικές πεποιθήσεις του καθενός, κάθε Έλληνας αγαπάει την Eλευθερία, τιμάει την ιστορία του, νιώθει υπερήφανος με τις αξίες και τις αρετές που μας δίδαξαν οι δάσκαλοί μας.

Tα τελευταία χρόνια δυστυχώς, κάποιοι ξένοι και «σύμμαχοί» μας, παρά τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα στην καθημερινότητα των ανθρώπων, μας οδηγούν σε μια  κοινωνία προσανατολισμένη στο χρήμα, εκεί όπου οι άνθρωποι έχουν μετονομαστεί σε λογιστικούς αριθμούς, παραγνωρίζοντας πως ο πλούτος δεν αλλάζει τους ανθρώπους, απλώς ρίχνει τις μάσκες τους.

Προσωπικά αισιοδοξώ και πιστεύω ότι όλες αυτές οι ασχήμιες που βλέπουμε και βιώνουμε τα τελευταία χρόνια θα είναι γρήγορα παρελθόν, αρκεί να αφυπνιστούμε και, πρώτα απ' όλα, να αναγνωρίσουμε και να βεβαιώσουμε την ομορφιά που όλοι έχουμε: την ομορφιά της ψυχής.

Ευχαριστώ πάρα πολύ όλους τους κατοίκους της Βωλάξ που μου έδωσαν την άδεια να πραγματοποιήσω την ιδέα μου, να επικοινωνήσω δηλαδή τις σκέψεις μου, μέσω της ποίησης.

Είμαι ακόμα ευγνώμων προς το Θεό που βρίσκομαι σε αυτόν εδώ τον τόπο, και σε αυτή την περίοδο της ζωής μου, ενεργοποιώντας τις αισθήσεις μου και εκτιμώντας το σήμερα.

–Λασκαρίδης Λάσκαρης