Βωλάξ, Τήνος. Τόπος όμορφος και ζωντανός. Χωριό αγαπημένο. Μέρος που θέλουμε να προστατέψουμε και να αναδείξουμε πιο πολύ από ποτέ! Εκτιμούμε όλα όσα μας προσφέρει μέσα απ' την ιστορία και την κουλτούρα του, μέσα από την αξεπέραστη φύση και τις αξίες των ανθρώπων του...
Ακολουθήστε μας!

Περί οικονομίας νερού είναι ένα άρθρο του αμμοδύτη (9.06.2008) στο blog της οφιούσσας. Μεταφέρουμε μέρος του κειμένου που μιλάει για την, όχι και τόσο μακρινή, υδρο-ιστορία του νησιού:

«Το μοντέλο στο νησί μας το ξέρουν πολύ καλά όσοι είναι πάνω από 40 ή 50 ετών στα χωριά. Πριν 40-50 χρόνια, οι οργανωμένοι οικισμοί ήταν κοντά σε πηγή, με κάποια προστασία από τον αέρα, μακριά από την θάλασσα και τις απειλές της, κατά προτίμηση με καλλιεργήσιμη γη. Αν κοιτάξετε τα παραδοσιακά χωριά της Τήνου όλα πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις. 

Οι νοικοκυρές κουβαλούσαν 30-50 λίτρα νερό την ημέρα για το μαγείρεμα, την καθαριότητα και τις όποιες σπιτικές ανάγκες, συμπεριλαμβανομένων των λίγων λουλουδιών στην αυλή. Το νερό από το ξέπλυμα των πιάτων ανακυκλωνόταν στις κότες ή το γουρούνι. Δεν υπήρχαν υγροί «βόθροι» γιατί δεν υπήρχε νερό. 

Τα ρούχα πλένονταν στο πλυσταριό κοντά στην πηγή. Το νερό διοχετευόταν με χαντάκια υδραγωγούς (υνταγούς) σε περιβόλια, με αυστηρά προκαθορισμένα και τηρούμενα ωράρια. Φυσικά οι τουαλέτες ήταν στεγνές. Δεν υπήρχαν μέσα για μεταφορά ή βαθειά πηγάδια ή γεωτρήσεις. Τα επιφανειακά πηγάδια δούλευαν με «μπαλάγκο», χαμηλής τεχνολογίας και εντάσεως εργασίας». 


Το 1986 πραγματοποιήθηκε το δίκτυο ύδρευσης στο χωριό μας, μετά από έξι χρόνια αγώνα. Το 1990, ότι είχε ξεμείνει από το προηγούμενο μοντέλο έγινε μέρος των παιχνιδιών μας. Κάτι παλιά μπιτόνια και πανιά στο πηγάδι, κάτι το μπαλάγκο στην Σαββαγιάννη του Ξενόπουλου εν είδει ιπποτικού κονταριού, αναβιώναμε το μεσαιωνικό έπος με τον πιο αστείο τρόπο. 

Aπό εκείνα τα χρόνια, το παιχνίδι πέρασε σε κάθε βωλακίτικο χωράφι, απομακρυσμένο ή μη, σε κάθε κήπο και περιβόλι, σε κάθε σπιθαμή γης γύρω από το χωριό. Και τότε, μέσα μας, ενώσαμε τον μόχθο των παππούδων με την ξενοιασιά των παιδιών.

Σήμερα που η κρίση σαρώνει τα πάντα και οι ρυθμοί της πρωτεύουσας μας έχουν κουράσει, ήρθε η ώρα να ξαναφροντίσουμε τη γη μας. Να οργώσουμε ξανά τα χωράφια που κρύβουν «ξεχασμένους θησαυρούς», να ρίξουμε τον σπόρο στην ξεχασμένη γη, να κατανοήσουμε την επάρκειά της και να ζήσουμε μια καλύτερη ζωή. Θα επανέλθω σύντομα!

 

Για την μεταφορά: mix_09.2015

Μοιραστείτε το