Βωλάξ, Τήνος. Τόπος όμορφος και ζωντανός. Χωριό αγαπημένο. Μέρος που θέλουμε να προστατέψουμε και να αναδείξουμε πιο πολύ από ποτέ! Εκτιμούμε όλα όσα μας προσφέρει μέσα απ' την ιστορία και την κουλτούρα του, μέσα από την αξεπέραστη φύση και τις αξίες των ανθρώπων του...
Ακολουθήστε μας!

Και σε αυτόν τον απογευματινό μας περίπατο, όπως και στους προηγούμενους,, καλό θα ήταν να υπάρχει κάποιος μαζί μας που θα γνωρίζει την περιοχή και θα μπορούσε να μας αναδείξει τους χώρους και τα βράχια που θα ανακαλύψουμε. Αυτή την διαδρομή ας την ονομάσουμε: Περίπατος στον «Πετριάδο». Θα ξεκινήσουμε, όπως κάθε φορά, από το πέτρινο θεατράκι του χωριού και μετά από 2:30 περίπου ώρες θα βρεθούμε πάλι εδώ. Ισχύουν ότι έχουμε ήδη πει και, φυσικά, μην ξεχάσετε την φωτογραφική σας μηχανή.  

Aφού φτάσουμε στην ποτίστρα που βρίσκεται στον δρόμο προς τον Αγ. Μάρκο, θα πάμε αριστερά στην περιοχή «Καμπί» και θα πάρουμε, δεξιά, τον χωμάτινο δρόμο που πάει προς την Παναγία της «Καλαμάν». Πολύ γρήγορα θα χωθούμε/χαθούμε στο ιδιαίτερο τοπίο της Βωλάξ. Στο πέρασμά μας δεξιά και αριστερά βρίσκονται πελώριοι γρανιτένιοι ογκόλιθοι. Ο χωματόδρομος κατηφορίζει προς την περιοχή «Κούκ» (είναι ο χωμάτινος δρόμος για να πηγαίνουν τα αυτοκίνητα στην εκκλησία της Καλαμάν) και αποκαλύπτεται στο μάτια μας το τοπίο του «Πετριάδου». Στην περιοχή «Καστρί» θα αφήσουμε το χωματόδρομο για να πάρουμε το παλιό ανηφορικό δρομάκι (στα αριστερά) που έπαιρναν επί αιώνες οι χωρικοί για να πάνε με τα ζώα στα χωράφια τους. Ο παλιός δρόμος είναι πιο στενός αλλά αρκετά καλά διατηρημένος. Θα προχωρήσουμε ακόμη λίγο και θα αρχίσει η ανηφόρα. Στην αρχή θα δούμε πέτρινα σκαλάκια κάτω από τα πόδια μας, και κάποια ίχνη από παλιά μελίσσια δίπλα στα βράχια.

Ίσως αφού ανέβουμε λίγο, να μπορέσουμε να πάρουμε μερικές ανάσες για να κοιτάξουμε την εκκλησιά της «Καλαμάν» όπως και την απόσταση που αφήσαμε πίσω μας, προς το χωριό. Τα φρύγανα που υπάρχουν δεξιά και αριστερά από το δρομάκι μοσχομυρίζουν. Σε μικρή απόσταση, στα δεξιά μας, αποκαλύπτεται μια τεράστια κυρτή πλάκα από γρανίτη. Δεν είναι η μοναδική γύρο από το χωριό, είναι όμως εντυπωσιακή από το πελώριο μέγεθός της. Έχουμε ξεπεράσει τον λεγόμενο «Κ’πό» και βρισκόμαστε στη πλαγιά της ανηφοριάς του «Πετριάδου». Ο παλιός δρόμος είναι στρωμένος από γρανίτη. Οι μάστοροι εκείνης της εποχής δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους σημερινούς. Κουράγιο ακόμα, λίγο ανηφόρα, και φτάνουμε στο πολύ όμορφο και ήσυχο τοπίο του «Πετριάδου». 

Το μικρό δρομάκι που συναντιέται με τον χωματόδρομο που έρχεται από το χωριό του Φαλατάδου και που συνεχίζει προς την τοποθεσία «Καλαθάδο» μαρτυρεί πως αυτή η περιοχή κάποτε την εκμεταλλεύονταν οι καλαθοποιοί –δηλαδή, οι βωλακίτες, οι οποίοι σε αυτό τον χώρο (μετά το ποταμάκι και ανάμεσα από τις δύο φαλαταδιανές εκκλησίες Αγ. Γιάννης και Παναγία Θεοσκέπαστη), είχαν και ένα μικρό ξωκλήσι αφιερωμένο στον Χριστό Σωτήρα, που δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον. 

Αφού ξεκουραστούμε λίγο, θα κάνουμε ένα μικρό γύρο μέσα στις «μπαρακεριές» του τοπίου με θέα προς την δύση, με το Βωλάξ μπροστά στα μάτια μας. Πριν φτάσουμε στο μικρό χείμαρρο που κατεβαίνει στη Παχιανάμο, θα ανέβουμε την «μπαρακεριά» για να πάμε προς την τοποθεσία που παλιά υπήρχαν μερικοί μικροί κήποι. Σήμερα δεν φαίνεται πια το παλιό μονοπάτι που υπήρχε την εποχή του 1950 (μέχρι αι την δεκαετία του '80), όμως, ελπίζω ότι αυτή η μικρή ελεύθερη διαδρομή να μας ξεκουράσει και να μας επιτρέψει να τραβήξουμε φωτογραφίες που θα συγκρατήσουν τις αναμνήσεις μας αυτές. 

Εδώ μπορούμε να ακούσουμε την... σιωπή, να δούμε τα περίεργα βράχια στον ορίζοντα, να φωνάξουμε με όλη μας τη φωνή και να ακούσουμε την ηχό μας, να βγάλουμε φωτογραφίες, να μην κάνουμε τίποτα... Στη συνέχεια, θα κόψουμε δρόμο ανάμεσα από τα βράχια, τα σκίνα και τα φρύγανα για να βγούμε χωρίς άλλη περιπέτεια στο δρομάκι, πλησίον της γρανιτένιας πλάκας που συναντήσαμε όταν ανεβαίναμε. 

Από αυτό το σημείο, η διαδρομή δείχνει γνωστή. Κατεβαίνουμε το δρομάκι μέχρι το «Καστρί». Αν δεν είμαστε πολύ κουρασμένοι, αξίζει να περάσουμε από την «Καλαμάν» και να κάνουμε μια μικρή στάση. Μπορούμε να καθίσουμε γύρο από ένα τραπέζι και να ακούσουμε τι λέει η παράδοση για την θαυματουργική εικόνα της Παναγίας ή να ανάψουμε κάποιο κεράκι για τους δικούς μας ανθρώπους. Η διαδρομή προς το χωριό από το παλιό μονοπάτι (όχι από τον χωμάτινο δρόμο της αρχής) είναι αρκετά εύκολη, σύντομη και ωραία. Θα περάσουμε κοντά στην Αγία Μαρίνα, και πολύ γρήγορα θα είμαστε στη θέση «Πετρακάκ’», και δεξιά ακολούθως στο «Καμπί» και, τέλος, στο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε. Εκεί, μπορούμε να κανονίσουμε την επόμενη πορεία μας.



.

 

 

Για την μεταφορά: mix 09/2015

Μοιραστείτε το