Ο Αντώνης Νικολόπουλος ασχολήθηκε το 2002 με το ιδιαίτερο τοπίο της Βωλάξ. Η έκθεση με τις 16 φωτογραφίες που έγινε στις αίθουσες της Ελληνικής Εταιρείας, κάτω από την Ακρόπολη, με τίτλο «Βωλάξ: Τα γλυπτά της φύσης στην Τήνο» (εγκαίνια: 27.09, διάρκεια ως 10.10.2002, 11:00-21:00) έκανε ευρύτερα γνωστό το γρανιτικό πεδίο της περιοχής πέρα από τα στενά όρια του νησιού. 

Το λεύκωμα που συνόδευσε αυτή την έκθεση (και άλλη μία παράλληλη του καλλιτέχνη) συζητήθηκε πολύ. Ο ίδιος επισκεπτόταν το επιβλητικό τοπίο της Τήνου πέντε συνεχείς μήνες. Χρησιμοποιώντας ευρυγώνιο φακό και γενικώς λιτό εξοπλισμό, ώστε να είναι ευέλικτος, χρειάστηκε να αναρριχηθεί πολλές φορές σε απόκρημνους βράχους, για να επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι γρανιτένιοι βράχοι μπορεί να φτάσουν τα δέκα μέτρα ύψος και μεσολαβούν για την ένωση ουρανού και γης...

Στην εφημερίδα Μεσημβρινή (26.09.2002) ο φωτογράφος μας λέει: «Όταν πρωτοαντίκρισα το τοπίο ένιωσα δέος. Ο χώρος αυτός έχει δύναμη και ιδιαίτερη ενέργεια. Θεωρητικά είναι πολύ απλή υπόθεση να φωτογραφίσεις όγκους, σχήματα, βράχους, καθώς το θέμα προσφέρεται. Στην αρχή όμως ένιωσα σαν ξένος, σαν να εισβάλλω σε έναν ξένο τόπο για να "κλέψω" πέντε εικόνες και να φύγω» λέει χαρακτηριστικά ο Αντώνης Νικολόπουλος, κάνοντας μια ενδιαφέρουσα συσχέτιση: «Η φωτογράφιση τόσο ιδιαίτερων τοπίων μοιάζει με τη φωτογράφιση άγριων ζώων: δεν μπορείς να πας σε μια αγέλη λύκων και να τους φωτογραφίσεις αμέσως, δεν γίνεται. Πρέπει πρώτα να εξοικειωθείς μαζί τους.

»Η πρώτη μου επαφή με τον χώρο έγινε στα τέλη του περασμένου Ιανουαρίου (σσ. 2002). Στάθηκα πολύ τυχερός, καθώς μετά την έντονη κακοκαιρία συνάντησα ένα τοπίο με το καλύτερο δυνατό φως και με υπέροχη βλάστηση».

Γα την μεταφορά: mix_09.2015