Συζητήσαμε με κάποιους για το εγχείρημά μας και σχολιαστήκαμε αναλόγως για την αγάπη και την αφοσίωσή μας (sic) στο χωριό. Ενώ, κάποιοι θεώρησαν ότι δεν χρειάζεται μια ακόμη ιστοσελίδα για τη Βωλάξ, «τα πάντα έχουν γραφτεί για το χωριό, τέλειωσε η εποχή του».

Όταν ο Νικολά Σωβέν (Nicolas Chauvin) έγινε δεκαοχτώ χρονών παρουσιάστηκε ως νεοσύλλεκτος και υπηρέτησε με πάθος και τιμή τον πρώτο στρατό της Γαλλικής Δημοκρατίας και ακολούθως την Μεγάλη Στρατιά (Grande Armée) του ίδιου του Ναπολέοντα. Το επίλεκτο αυτό σώμα πολέμησε στην πρώτη γραμμή και από την αρχική δύναμη των 550.000 της Μεγάλης Στρατιάς επέζησαν μόλις οι 70.000.

Από αυτήν την στρατιά, που την ακολουθούσαν πολλοί σύμμαχοι από όλη την Ευρώπη, προσβλέποντας σε δόξα, τίλους και λάφυρα, θεώρησαν τον Ναπολέοντα άμεσα υπεύθυνο μετά τις ήττες από τους αντίπαλους στρατούς και στράφηκαν αμέσως εναντίον του. Ο Νικολά Σωβέν ήταν από τους ελάχιστους που παρέμεινε πιστός στον Βοναπάρτη.

Ο Σωβέν είχε τραυματιστεί 17 φορές στην υπηρεσία του έθνους, γεγονός που οδήγησε σε τρεις ακρωτηριασμούς δακτύλων, κατάγματα ακραίας συντριβής στον ώμο και τελικώς σε σοβαρή παραμόρφωσή του στο εμπρόσθιο μέρος του. Για αυτήν του την πίστη και την αφοσίωση, ο ίδιος ο Ναπολέοντας του προσέφερε το Ξίφος της Τιμής, μια κόκκινη κορδέλα και 200 φράγκα σύνταξη για να μπορέσει να ζήσει. 

Στην αρχή, ο Σωβέν θεωρήθηκε αγνός και διακεκριμένος πατριώτης στη Γαλλία, αλλά μετά τον θάνατο του Ναπολέοντα, η αγάπη και αφοσίωσή του για τον Αυτοκράτορα, παρά το τίμημα που πρόθυμα πλήρωσε, του απέφεραν μόνο περίγελο, περιφρόνηση και γελοιοποίηση. Κι αυτό αφού, στη μετα-Ναπολεόντεια Γαλλία, είχε χαθεί ο πρότερος ιδεαλισμός και είχε μειωθεί στο ελάχιστο το εθνικό πάθος.

Ο Σωβέν διακωμωδήθηκε επανειλημμένα σε διάφορα θεατρικά έργα, με πιο γνωστό το La Concarde Tricolore («Το τρίχρουν εθνόσημον») των αδελφών Κονιάρ (1831). Και μετά το πέρασμα της ιστορικής του μορφής σε δραματική μορφή, του αποδόθηκαν πράξεις και γνωρίσματα που ήταν κατά πολύ ανακριβή από τον αγώνα του. Παρουσιάστηκε ως φλύαρος και καυχησιολόγος, ως τυφλός εθνικιστής με περιφρόνηση στους άλλους λαούς. Πολλοί είπαν πως δεν υπήρξε ποτέ και ότι ήταν ένας αστείος θεατρικός ήρωας, και τίποτα παραπάνω. Εκείνος είχε πρόβλημα να κλάψει (και να γελάσει) γιατί το πρόσωπό του είχε παραμορφωθεί ανεπανόρθωτα και ο πόνος ήταν αβάσταχτος.

Τι συνέβη παρακάτω δεν το ξέρουμε –εκτός του ότι οι πολλές ψευδείς πληροφορίες οδήγησαν, από το όνομά του, στον όρο σωβινισμό. Μόλις πρόσφατα οι ιστορικοί αποδέχτηκαν ότι ο Νικολά Σωβέν τραυματίστηκε για την πατρίδα του. Την πατρίδα που τον πληγώσε περισσότερο. 

Από την άλλη, για το χωριό Βωλάξ της Τήνου, πιστεύουμε ότι δεν «τέλειωσε η εποχή», βρισκόμαστε στην αρχή μιας άλλης!