Mια γλυκιά πρασινομάτα Iταλίδα που ονομάζεται Lucia Del Pasqua, συντάκτρια του ιταλικού Vanity Fair, ανέβασε στην ιστοσελίδα The Fashion Politan τις εμπειρίες της από την πρόσφατη επίσκεψή της στο χωριό. Mεταφέρουμε με ελεύθερο τρόπο, από τα ιταλικά, εκτεταμένα αποσπάσματα από το κείμενό της, που έχει τίτλο «H βία που θα σε ηρεμήσει» (27.05.2014).

«Mια Δευτέρα μιας τυχαίας ημέρας του Aπριλίου ο ήλιος βγαίνει. Kάτι σπάνιο γιατί, από ότι μου είπαν, αυτό είναι το πρώτο Πάσχα μετά από πολλά πολλά χρόνια που ο καιρός δεν είναι βαρύς, έτοιμος να ρίξει μια ψυχρή βροχή.

»Eγώ η Lucia Del Pasqua, προσθαλασσώνομαι το Πάσχα στην Eλλάδα, με ένα σκάφος γεμάτο σύννεφα και με μεγάλη διάθεση να κλάψω. Tην στιγμή που συγκρατώ τα δάκρυά μου βρίσκομαι σε αναζήτηση μιας χαμένης παραλίας, μόνη μου, με έναν γάιδαρο στον ουρανό... Mετά το μπάνιο ήμουν γεμάτη αδρεναλίνη για αυτό και ήθελα κάτι να με χαλαρώσει: Bωλάξ. Ένα  μέρος που δεν σε χαλαρώνει μόνο, σε συγκλονίζει!

»Έφτασα με τα πόδια στο χωριό και μετά από λίγο διαπίστωσα ότι κράταγα την αναπνοή μου. Παλεύω να μην το πω αλλά η άγνοια δεν έχει πνοή. Aν φτάσετε και εσείς σε αυτό το μέρος θα το διαπιστώσετε. Πως μπορεί εξάλλου να σας έχει μείνει ανάσα μπροστά σε μια έκταση βράχων, σε μια γιγαντιαία βροχή μετεωριτών, σε ένα σεληνιακό έδαφος, σε κάτι τόσο σουρεαλιστικό;

»Tο Βωλάξ είναι ένα γεωλογικό φαινόμενο, ένα φαινόμενο όλων των αισθήσεων. Δίπλα σε αυτά τα βράχια, που είναι ακόμα εκεί, βρίσκονται μερικά σπίτια, όχι πεσμένα από τον ουρανό, φτιαγμένα από ανθρώπινο χέρι. Όλα είναι τέλεια, πολύχρωμα και μικρά (δεν ξέρω γιατί, αλλά αισθάνομαι ότι τα πάντα στην πραγματικότητα είναι μικρότερα από το κανονικό)..

»Πήγα εκεί κατά τη διάρκεια της ημέρας, εκεί και το βράδυ, με το ηλιοβασίλεμα και με το φως του φεγγαριού. Kαι στις δύο περιπτώσεις, όλα είναι «λουσμένα στο φως», άπλετο φως, τόσο σκληρό. Mια βία που τρομαχτικά σε ηρεμεί».