είμαστε κάποια θλιμμένα παιχνίδια από παιδική χαρά.
κούνιες, τσουλήθρες, τραμπάλες...
μας έχουν λείψει τα παιδιά
ο ήχος του παιχνιδιού και των φωνών τους
η ζωή τους μαζί μας
αυτή που τους έδινε πολλές ευκαιρίες για εκτόνωση
για εξερεύνηση, για ανάπτυξη της φαντασίας τους...

είμαστε κάποια θλιμμένα παιχνίδια από παιδική χαρά.
το μέλλον μας είναι καταδικασμένο.
όλη μέρα κάτω από τον ήλιο,
πεταμένα στον πίσω δρόμο του χωριού
για μήνες... για χρόνια...
τα χρώματά μας χάνονται στον ήλιο
το μέταλλό μας σκουριάζει στη βροχή

είμαστε κάποια θλιμμένα παιχνίδια από παιδική χαρά.
σιγά-σιγά θα βγάλουμε ρίζες
θα βγάλουμε βλαστούς και φύλλα
θα γίνουμε ένα με τα φυτά γύρω μας
θα βγάλουμε κλαδιά και παρακλάδια
δεν θα μπορεί να μας κόψει κανείς
δεν θα μας πετάξει κανένας
όχι πια!