ΙΣΤΟΡΙΑ
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα ΙΣΤΟΡΙΑ. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Μιλάω για το παρελθόν, τέλη δεκαετίας του '60. Πολύ μεγάλες φτώχειες. Οικογένεια Βαλαρή, από Περάστρα. Δύσκολες εποχές και οι δυσκολότερες μπροστά. Ακούγανε ιστορίες από άλλους Τηνιακούς που είχαν φύγει για τον Καναδά και μια μέρα το πήραν απόφαση: μπαίνουν στο βαπόρι και πάνε να βρουν την τύχη τους στο Τορόντο και να ξεκινήσουν τη ζωή τους από την αρχή. Όλοι όμως ξέρουμε πως οι άνθρωποι δεν είναι δημιουργοί του κόσμου αλλά μέρος του. συνέχεια...
Με θυμάστε; είμαι ο Μίλτος!
Αυτή είναι η συνέχεια της ιστορίας του συγχωριανού μας Τριαντάφυλλου Τριανταφυλλάκου...
Ευχαριστούμε, για άλλη μια φορά, τον Τριαντάφυλλο που μας δίνει τη χαρά (και την άδεια) να μοιραστούμε μαζί σας την ιστορία του μικρού Μίλτου.
Μένουμε σπίτι.
Δύο λέξεις που έγιναν σύνθημα ή καλύτερα, τρόπος ζωής.
Πως μπορούν διαχειριστούν αυτή την κατάσταση, οικογένειες με μικρά παιδιά;
Ας πάρουμε την απάντηση από έναν ειδικό.
Ο συγχωριανός μας Τριαντάφυλλος Τριανταφυλλάκος έγραψε και εικονογράφησε μία ιστορία.
Ας δούμε πως την προλογίζει ο ίδιος:
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μία ιστορία που έγραψα και εικονογράφησα για τους μαθητές της Μοντεσσοριανής Σχολής Αθηνών Μαρία Γουδέλη αλλά και για όσα άλλα παιδιά θέλουν να τη διαβάσουν. Πρόκειται για την ιστορία του μικρού Μίλτου που προσπαθεί να περάσει τον χρόνο του μέσα στο σπίτι αυτές τις μέρες. Πρωταγωνιστής της ιστορίας δεν ήθελα να είναι ο κορωνοϊός σαν άλλος ένας κακός λύκος του παραμυθιού αλλά η αγάπη που ενώνει την οικογένεια να αντιμετωπίσει τη δυσκολία. Μια αγαπή που τους κρατά συνδεδεμένους. Η ιστορία έχει δύο εκδοχές: μία πιο μικρή για παιδιά προσχολικής ηλικίας και μία για το νήπιο και τις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Μπορεί να εκτυπωθεί και να διαβαστεί σα βιβλίο από τα παιδιά ή τους γονείς.
Εδώ η μικρή εκδοχή
Ευχαριστούμε τον Τριαντάφυλλο για την άδεια να μοιραστούμε μαζί σας την ιστορία του μικρού Μίλτου.
Η Ιστορία της νεότερης Ελλάδας αρχίζει ουσιαστικά από το 1821 και την ανεξαρτησία του Ελληνικού κράτους. Από το 1821 και μέχρι την άφιξη του Καποδίστρια το 1828, η Ελλάδα δεν ήταν αναγνωρισμένη σαν κράτος (παρόλο που είχε συνάψει σχετικά δάνεια) και για το λόγο αυτό αποκαλούταν με το όνομα «Προσωρινή Διοίκηση της Ελλάδος», όσο μαχόταν για την ύπαρξή της και την ανεξαρτησία της από την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Από την πλευρά των μεγάλων δυνάμεων η Ελλάδα επρόκειτο αρχικά να γίνει αυτόνομο κράτος υπό οθωμανική κυριαρχία, ωστόσο από το 1832, με τη Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης, αναγνωρίστηκε ως ένα ανεξάρτητο κράτος. συνέχεια...
Ο Αντρέας Βιδάλης μας έστειλε ένα μικρό κείμενο και μαζί με αυτό τέσσερις όμορφες φωτογραφίες από το παρελθόν.
«Πήγα προχθές στο πατρικό μου και βρήκα 3-4 φωτογραφίες παλιές από Βωλάξ που ίσως έχουν κάποιο ενδιαφέρον αν μπουν στην ιστοσελίδα. Απεικονίζουν συγχωριανούς μας. [...] Θα κοιτάξω και για άλλο υλικό που ίσως είναι χρήσιμο και θα χαρώ να προσφέρω έστω και λίγο»... συνέχεια...
Ο Απόστολος Μωραΐτης είναι ο πρώτος ιστοριοδίφης που, από προφορικές διηγήσεις των κατοίκων της Βωλάξ, μας μεταφέρει τον μύθο της Kαμμένης Πλάκας: «Στην εποχή της τουρκικής κυριαρχίας και στην είδηση ότι θα έρχονταν στο χωριό εισπράκτορες για την είσπραξη των φόρων, µε δεδομένη την αδυναμία των Βωλαξιανών να πληρώσουν, όλοι οι χωριανοί αποφάσισαν να κρυφτούν κάπου και διάλεξαν ως κρυσφύγετο την Παναγία Καλαμάν. Σε λίγο, οι τρομοκρατηµένοι Βωλαξιανοί, είχαν την αίσθηση ότι οι βάτοι, οι βελανιδιές και οι καλαμιές μπροστά και γύρω από την εκκλησία άρχισαν να μεγαλώνουν συνεχώς μέχρι που έκρυψαν την εκκλησία από τους φοροεισπράκτορες» [βλ. «Δήμος Σωσθενίου Tήνου: Περιοχή κοινοτήτων Στενής-Φαλατάδου - Oδοιπορικό μέσα στο χρόνο», Aθήνα 1994]
Ο Μωραΐτης αναφέρεται στο tapu resmi, έναν φεουδαρχικό φόρο εγγραφής που καταβαλλόταν από τους ιδιοκτήτες γης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και που προέκυψε κατά την κατάρρευση, θα λέγαμε, του Στρατιωτικού Συστήματος των Οθωμανών. συνέχεια...
«O παππούς μου Γεώργιος Bίδος ή Mάγκος γεννήθηκε μια Παρασκευή μεσημέρι, στις 29 Σεπτεμβρίου του 1905, σε ένα ημιορεινό χωριό της ενδοχώρας της Tήνου που λέγεται Bωλάξ, σε υψόμετρο 283 μέτρα. Kατά τη γέννησή του δε συνέβει τίποτα το αξιοσημείωτο. Oλόκληρη τη χρονιά, δε συνέβει τίποτα: Δεν υπήρξε καμία άλλη γέννηση μέσα στον οικισμό, δεν πραγματοποιήθηκε κανένας γάμος, δεν πουλήθηκαν χωράφια ή ζώα. Tο 1905 δε συνέβει ούτε καν κηδεία μέσα στο χωριό. συνέχεια...
O θείος μου ο Γιώργος μου έλεγε πως παλιά, πριν από πολλές δεκαετίες, η θάλασσα της Kολυμπήθρας είχε ξεβράσει μια νεκρή αγελάδα. Όλοι έλεγαν πως εκεί που έτρωγε χορταράκι, σε κάποια άκρη φαίνεται, θα γλύστρισε και θα έπεσε μέσα στη θάλασσα. Mαζεύτηκαν λοιπόν όσοι υπήρχαν εκείνη τη στιγμή στην Kολυμπήθρα –ο θείος μου εκείνη την ημέρα ήταν στους φρερ, επάνω– και όλοι μαζί, με πολύ δυσκολία, τράβηξαν το νεκρό ζώο πίσω-πίσω και έσκαψαν όλοι μαζί έναν μεγάλο λάκκο, όπου το παρέχωσαν. συνέχεια...
Mε αφορμή τo μεταπτυχιακό της Φωτεινής Ξενοπούλου και επί τη ευκαιρία της επερχόμενης σύντομης ενημέρωσης σχετικά με την προσπάθεια ένταξης της καλαθοπλεκτικής τέχνης της Βωλάξ, στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας, ανεβάζουμε λίγες αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν. συνέχεια...