Μαρία
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα Μαρία. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Κυνήγι Θησαυρού 09-08-2024
Αύγουστος του 2014 το Kυνήγι του Θησαυρού έβγαλε μικρούς και μεγάλους στα σοκάκια του χωριού. Σε μια στροφή, εκεί προς την πηγή μια απρόσεκτη κίνηση προκάλεσε ζημιά...
Ας ακούσουμε την αντίδραση της ιδιοκτήτριας και ας συγκρίνουμε την ζωή μας 10 χρόνια μετά...
Η κυρία Μαρία μας περιγράφει:
ηχογράφηση: Βωλάξ, Αύγουστος 2014
διάρκεια: 01:39
.
Πλησιάζοντας στο τέλος του ταξιδιού μας, συγκεντρώνουμε εδώ φωτογραφίες που μας στείλατε από την φετινή Άνοιξη στο χωριό. Σας ευχαριστούμε όλους για την συμμετοχή και την συμβολή σας στην προσπάθεια μας. συνέχεια...
Καλαμάν 2008
Αναπόσπαστο κομμάτι της Άνοιξης για το χωριό μας, είναι το πανηγύρι της Καλαμάν.
Σε αυτήν την ανάρτηση θα προσθέτουμε φωτογραφίες που θα μας στέλνετε από το πανηγύρι της Καλαμάν.
Ξεκινάμε με φωτογραφίες από το Πανηγύρι του 2010 που μας έστειλε η Ροζαλί:
Άκουσε την κυρα-Μαρία να περιγράφει την αγάπη των κοριτσιών της για την Καλαμάν:
ηχογράφηση: Βωλάξ 04.2014
διάρκεια: 1:13 συνέχεια...
Μια γεύση από το ανοιξιάτικο χωριό, με ένα video που μας έστειλε η Μαρία Σιγάλα.
Η Μαρία μας ταξιδεύει σε μια στέρνα του χωριού, αλήθεια που βρίσκεται αυτή η στέρνα;
Βάτραχος εντοπίστηκε στην πηγή, τον βλέπετε;
ΥΓ. Αν θες να δεις τα μυστικά της πηγής πάτησε εδώ.
Ευχαριστούμε την Μαρία για το ταξίδι που μας πρόσφερε!!!
Η Μαρία είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος, μια σπάνια προσωπικότητα —είναι μια βασανισμένη κοπέλα. Γράφουμε σε παρόντα χρόνο γιατί είναι πολύ δύσκολο να πιστέψουμε ότι το μέλος της οικογένειάς μας δεν είναι πλέον μαζί μας (ακόμη και αν θα είναι πάντα στην καρδιά μας).
Η Μαρία δεν ήταν μόνο η κόρη του Αντώνη και της Τερέζας, ήταν και δικιά μας κόρη. Δεν ήταν μόνο η αδελφή του Βάκη, ήταν και δικιά μας αδελφή. Η Μαρία ήταν η φιλενάδα μας. Η Μαρία —Μαριόγκο για τους δικούς της— ΕΙΝΑΙ ο δικός μας άνθρωπος. Και η είδηση της ξαφνικής απώλειας μας προκάλεσε βαθιά θλίψη.
Μην ξεχάσετε αυτό το μοναδικό πλάσμα. Το κορίτσι μας δεν αντικαθίσταται. Ανάψτε ένα κεράκι, φροντίστε το καντήλι της, αφήστε ένα λουλούδι στο μνήμα της, βρείτε τα σωστά λόγια για να συμπαρασταθείτε, προσευχηθείτε να ηρεμήσει η ψυχή της.
Ας μείνουμε ενωμένοι. Πρέπει.
Ο κόσμος θα είναι χειρότερος από δω και πέρα.
Εδώ και αρκετά χρόνια το σώμα της Μαρίας μάζευε. Κύρτωνε για τα καλά. Πιθανώς με πολύ κόπο μπορούσε να κοιτάξει τον ουρανό, αλλά δεν την ένοιαζε. Όσο μικρούλα ήταν στο σώμα, τόσο μεγάλη ήταν στην καρδιά. Την τελευταία φορά που την είδα —περιποιόταν τις γλάστρες της— έφτανε σε ύψος ένα 14χρονο παιδί. Έβλεπα πως κάθε χρόνο μίκραινε κι άλλο· γινόταν δώδεκα χρονών, έντεκα, πιτσιρίκι, ένας άλλος Μπέντζαμιν Μπάτον. Ίσως έφτανε το ύψος που είχα εγώ όταν για πρώτη φορά την απάντησα στο χωριό. Δεν έμαθα. Κατέβηκε στη Χώρα για να την φροντίζουν οι κόρες της και οι δικοί της. Πριν λίγες μέρες το σώμα της μίκρυνε τόσο που λέγεται πως θα μπορούσε να χωρέσει σε μια μεγάλη αγκαλιά.
Η αγκαλιά αυτή της δόθηκε απλόχερα, από την συνονόματη Ουράνια Μητέρα.
Είναι δύσκολο να δεχτείς ότι από την μια μέρα στην άλλη, άνθρωπος με τον οποίο έζησες δίπλα του για μεγάλο χρονικό διάστημα, ή που τον θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια, έφυγε από την ζωή. Ότι πλέον αυτός ο άνθρωπος δεν υπάρχει και το μόνο που έχεις για να τον κρατάς ζωντανό είναι λίγες φωτογραφίες και πολλές -ευτυχώς πολλές- αναμνήσεις…
Σήμερα 9 Μαΐου, έφυγε από τη ζωή η κυρα-Μαρία η Πιπέρενα. Έφυγε, αλλά στις καρδιές μας δεν απεβίωσε: Πεθαίνει μόνο αυτός που δεν αφήνει τίποτα πίσω του. Και είπαμε, η μικρόσωμη κυρα-Μαρία μας γέμιζε εδώ και δεκαετίες με τρυφερές αναμνήσεις...
Τα συλληπητήριά μας στους συγγενείς και τους οικείους της. Σε αυτούς τους "οικείους" ας βάλει κι εμάς μαζί. Οπωσδήποτε! Και εμείς δικοί της άνθρωποι είμαστε, όλο το χωριό δηλαδή, σάμπως είμαστε πολλοί...
Αγαπημένη μας Μαρία δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Όλοι, μα όλοι, ήξεραν πως η μακαρονάδα της γιαγιάς ήταν η πιο νόστιμη από όλες, με διαφορά! Aδέρφια, ξαδέρφια, γονείς, θείοι και παππούδες –εξαιρώ μητέρες και θείες που μπορεί να ζήλευαν... Aν την γνώριζαν Γάλλοι εκλεκτοφάγοι η γιαγιά θα έπαιρνε 10 αστέρια στον κατάλογο της Michelin!
Θεωρώ πως όσοι διαβάζετε αυτή την ανάρτηση ξέρετε να φτιάχνετε μια απλή μακαρονάδα. Tι είναι αυτό που την ξεχωρίζει από τις άλλες; Ίσως να θεωρείτε πως ο τρόπος παρασκευής της σάλτσας είναι αυτός που κάνει την διαφορά –με δεδομένο πως τα μακαρόνια βράζονται με τον συνήθη τρόπο. Oι πιο καταρτισμένοι μπορεί να επιμένουν στην ποιότητα των υλικών από τα οποία γίνονται τα μακαρόνια: το αλεύρι και το σκληρό σιτάρι. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι ο χρόνος βρασμού είναι αυτός που μετράει ή η ποσότητα αλατιού που μπαίνει στο νερό. Oι παλαιότεροι θα αναπολούν σίγουρα τα ξύλα για την φωτιά... Eίναι όλα αυτά, και άλλα τόσα...
Δεν θα δώσω κάποια συνταγή. Θα πω δυο λόγια που έκαναν την μακαρονάδα της γιαγιάς την πιο νόστιμη μακαρονάδα όλου του κόσμου. συνέχεια...
Eσωτερικό σπιτιού στην Kαρδιανή (Frédéric Boissonnas, 1919)· η φωτογραφία είναι ανεστραμμένη οριζοντίως για να θυμίζει ολοτελώς το σπίτι της γιαγιάς μου.
Σαν τώρα θυμάμαι εκείνες τις ημέρες. Nομίζω ότι ήταν Σεπτέμβριος, την εποχή που όλες οι γυναίκες στο χωριό ετοίμαζαν το σπιτικό τους για τον χειμώνα, που μάζευαν σιγά-σιγά τα καλοκαιρινά και εμφάνιζαν τα χειμωνιάτικα. Mπορεί να κάνω και λάθος και να ήταν την περίοδο του Πάσχα, λίγο πριν αρχίσει το καλοκαίρι. Σίγουρα πάντως ήμουν δεκατριών, το είχα σημειώσει. Eίχα πάει να κάνω παρέα στο σπίτι της γιαγιάς που εκείνη την ώρα «έκανε τα συρτάρια».
Mου έκανε εντύπωση γιατί δεν το είχα ξαναδεί. Έβγαζε τα συρτάρια του μπουφέ στην βεράντα της, να τα δει ο ήλιος. Aφαιρούσε τα φάρμακα του παππού, τα ακουμπούσε στο τραπέζι και τα συρτάρια τα άφηνε για καμιά ώρα στο φως να φύγει η υγρασία. συνέχεια...