άρης
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα άρης. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Δεν υποστηρίζουμε ότι, από εκεί που είσαι, δεν βλέπεις το φεγγάρι.
Δεν λέμε ότι δεν μπορεί να βλέπεις τον Άρη.
Ίσως και να τα βλέπεις και τα δύο μαζί.
Ίσως να τα βλέπεις καλύτερα, μπορεί και μεγαλύτερα.
Σίγουρα όμως δεν τα βλέπεις έτσι.
Έτσι όπως προσπαθούσες να τα αποτυπώσεις, να τα πάρεις μαζί σου, να τα μοιραστείς με τους αγαπημένους σου, να ανατρέχεις σε αυτά εκείνες τις κρύες νύχτες, εκεί μακρυά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ναι, θέλω να σου αφιερώσω αυτή την φωτογραφία.
Σε εσένα και στους αγαπημένους μας, εκεί μακρυά...
Κάθε Σεπτέμβριο προσπαθούμε να φτιάξουμε το ημερολόγιο όλων των εκδηλώσεων που έγιναν το καλοκαίρι στο χωριό μας, μαζεύοντας όλες τις πληροφορίες που έχουμε στα χέρια μας (φωτογραφίες, αφίσες, flyers, εισιτήρια και φυσικά, την προσωπική γνώση που μπορεί να έχει η φυσική παρουσία στο γεγονός).
Εάν πιστεύετε πως έχουμε ξεχάσει κάτι, βοηθήστε μας να το περάσουμε μέσα από κάποιο σχόλιο, ώστε στο πέρασμα του χρόνου να μπορούμε να ανατρέχουμε με αξιοπιστία σε αυτόν τον κατάλογο που, για μία ακόμη φορά, είναι εδώ για να μας γεμίζει με υπέροχες αναμνήσεις. συνέχεια...
Tο πρώτο επάγγελμα Bωλακίτη που έχει καταγραφεί δεν είναι του καλαθοπλέκτη, αλλά αυτό του μάστορα. Στα 1620 ο Aνδρέας Φόσκαρης, ένας ειδικευμένος τεχνίτης με μεγάλη πείρα και υψηλή τεχνική κατάρτιση, οικοδόμησε τον ναό του Τιμίου Σταυρού, στον Κτικάδο. Oθωμανική άδεια του 1894 επιβεβαιώνει ότι οι Tηνιακοί μαστόροι ήταν ξακουστοί πέρα από τα στενά όρια του νησιού μας. συνέχεια...
Το παρόν άρθρο καταγράφει όλες τις εκδηλώσεις που έφεραν σε πέρας, μέσω του Συλλόγου, δύο πνευματικοί άνθρωποι και αποτελεί το μικρότερο αφιέρωµα που θα µπορούσε να γίνει σ' αυτούς τους πρωτεργάτες της πολιτιστικής ζωής του χωριού. Στον Ιάκωβο και την Σοφία Βίδου. ∆υο ανθρώπους που οραµατίστηκαν ένα υπαίθριο θέατρο και ένα λαογραφικό μουσείο σε ένα χωριό 23 ατόµων...
Μετά από 20 χρόνια επίμονης και συνεχούς προσπάθειας για την αναμόρφωση του χωριού από τον Σύλλογο, πέρα από τα βασικά έργα υποδομής, οφείλαμε να καταγράψουμε όλες τις πολιτιστικές εκδηλώσεις (1985-2005). Από τα πρώτα χρόνια, όπου οι εκδηλώσεις γινόντουσαν στην Αθήνα (στις αίθουσες του Λεοντείου Λυκείου Πατησίων) με την ευγενική φιλοξενία και συν-διοργάνωση του αδ. Γεώργιου, μέχρι τα εγκαίνια του ολοκαίνουργιου υπαίθριου θεάτρου (Σάββατο 25.07.1998) από την αξιοσέβαστη άμια Λουκία, τη γηραιότερη κάτοικο του χωριού.
Σαν σήμερα, πριν από ένα χρόνο, (σσ. 9.05) Ο Ευγένιος Σπαθάρης, ένας από τους πιο σημαντικούς και επιδραστικούς καλλιτέχνες του ελληνικού θεάτρου σκιών έφυγε, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό.
Κάνουμε copy paste από την Βικιπαίδεια για να παρακολουθήσουμε λίγα πράγματα από την γεμάτη ζωή του: Γεννήθηκε στην Κηφησιά στις 2.01.1924. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του άρχισε να ασχολείται με τη ζωγραφική και ιδιαίτερα με τους ήρωες του θεάτρου σκιών, από τους πρωτοπόρους του οποίου ήταν ο πατέρας του Σωτήρης, ο οποίος απεβίωσε το 1974. Το γεγονός αυτό τον εξοικείωσε με το καλλιτεχνικό αυτό είδος και ξεκίνησε να δίνει ο ίδιος παραστάσεις, αρχικά στη διάρκεια της κατοχής, σε θέατρα της Αθήνας, σε πρεσβείες, στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη κ.α.. Από τότε, έδωσε πληθώρα παραστάσεων, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε χώρες του εξωτερικού, συμμετέχοντας σε διεθνή φεστιβάλ και συνέδρια ειδικά για το θέατρο σκιών. Παρουσίασε πολλά έργα με ήρωα τον Καραγκιόζη, τόσο ως άψυχο υλικό (φιγούρες ηρώων), όσο και σε έμψυχη (ζωντανή) παράσταση με ηθοποιούς, στο Κρατικό Θέατρο Β. Ελλάδος, στο «Ελληνικό Χορόδραμα», στο Θέατρο Χατζώκου (Θεσσαλονίκη), στο Θέατρο Συντεχνίας και πολλά άλλα. συνέχεια...