αναμνήσεις
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα αναμνήσεις. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
«κρύο πολύ, μην το συζητάς...»
"When I think of winter / I put my hand in father's glove"
διήγηση: Ζακ Βίδος,
ηχογράφηση: 2009,
διάρκεια: 5:34
Για την μεταφορά: mix 09/2015
«Είχα μια αγελάδα πολύ ωραία, άσπρη [...] όταν περνούσε από το σπίτι μας έκανε μουουυυυυυυυ!»
Η αγάπη για τα ζώα και η αγάπη των ζώων...
διήγηση: Μαρία Βίδου, το γένος Φυρίγου (1911-2008),
ηχογράφηση: 11.09.2001,
διάρκεια: 2:03
Έρευνες έχουν αποδείξει ότι πλήθος οικιακών καθαριστικών περιέχουν βακτηριοκτόνα και άλλες βλαβερές ουσίες που συσσωρεύονται στον οργανισμό μας και παραμένουν στη φύση για μεγάλες χρονικές περιόδους με δυσάρεστες επιπτώσεις.
Σήμερα που όλοι συνειδητοποιούμε την αξία του περιβάλλοντος και ενδιαφερόμαστε γι αυτό, σήμερα που σκεφτόμαστε περισσότερο την υγεία μας, παρουσιάζουμε μερικές συνταγές καθαριότητας βασισμένες στα «κόλπα» που εφάρμοζαν οι γιαγιάδες μας στο χωριό. συνέχεια...
Υπήρχε κάποτε ο Πέπος. Ιωσήφ δηλαδή. Ιωσήφ, Τζουζέπος, Πέπος. Ήταν ένας ήρεμος χωρικός με σκούρο δέρμα που κάπνιζε συνέχεια. Δεν είχε πολλά χρήματα, φόραγε τα ίδια ρούχα κάθε μέρα. Είχε μια βραχνή χαρακτηριστική φωνή. Η κάμαρά του ήταν φτωχική και το καλοκαίρι, όταν είχε καλό καιρό, κοιμόταν καταγής στο χώμα στα διάφορα χωράφια. Τον θυμάμαι όταν ήμουν μικρός να κοιμάται στην Κυδωνιά, ξυπόλητος. συνέχεια...
Αντί κειμένου, κάποιες αναμνήσεις για τον Γιάννη τον Ταζέλο.
Το σώμα μου ντρέπεται. Με πάει πίσω-πίσω και με κρύβει. Μια κουκουβάγια είναι το σώμα μου. Βλέπει φώτα και κρύβεται. Φωνές ακούει και τρομάζει. Γνωστούς κοιτά και κοκκινίζει. Το σώμα μου είναι βιαστικό. Γι αυτό με σέρνει μαζί του. Με παίρνει καμιά φορά απότομα, φοβάται μη με χάσει. Ποιος ξέρει γιατί. Αφού αυτό στο τέλος θα μ' αφήσει πρώτα... συνέχεια...
Λίγο πριν ανοίξει την πόρτα του για πρώτη φορά το Λαογραφικό Μουσείο στο παπαδικό –και δυστυχώς λίγο μετά τον θάνατο του συζύγου της– ζητήθηκε από την θεία Άννα (Άννα Ματθ. Φυρίγου σύζυγος Αντρίκου Βίδου) να γράψει κάποιες συνταγές παραδοσιακών γλυκών ώστε να μπουν στο Μουσείο του χωριού.
Η φήμη της στα παραδοσιακά τηνιακά γλυκά έκανε τους υπεύθυνους λειτουργίας του νεοσύστατου τότε Μουσείου να την παρακαλέσουν ζητώντας να τους τις γράψει έτσι όπως εκείνη ήξερε ώστε να περάσουν πια από γενιά σε γενιά...
Το μόνο που της ζήτησαν ήταν να τις γράψει με ένα σκούρο μαρκαδόρο που της έδωσαν, ώστε, να μην σβήσουν στην πάροδο του χρόνου. Της δώσανε και ένα απλό τετράδιο και της είπαν: «Θεία, όταν νιώθεις έτοιμη μας τις γράφεις». «Είμαι μεγάλη πια και όχι κοριτσάκι για συνταγές...» τους είπε. Έβαλε, όμως, χαμογελαστή τον μαρκαδόρο στην τσέπη της και έφυγε. συνέχεια...
Ε, τώρα δεν μας σταματάει τίποτα!
Ο πατέρας μου είχε στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου μας έναν παλιό χάρτη της Ελλάδας. Η Τήνος δεν ήξερα καλά καλά που ήταν ενώ, όταν την βρήκα, μου φαινόταν πολύ μικρή. Για πρώτη όμως φορά θα την έβλεπα από κοντά...
Ήταν γύρω στο 1973/74 όταν μια παρέα ανθρώπων που είχαν αφήσει τον τόπο τους για την Αθήνα, αποφάσισαν να μείνουν λίγες μέρες στο χωριό που τους γέννησε μετά από πολλά πολλά χρόνια.
Σαν τώρα θυμάμαι την πρώτη φορά που πήγαμε στη Βωλάξ. Είχαμε φορτώσει το αυτοκίνητο όσο έπαιρνε κι ακόμα παραπάνω. Έχω την εντύπωση ότι τότε αγοράσαμε και την πρώτη μας σχάρα, για να βάλουμε τις βαλίτσες.
Κάναμε λίγο περισσότερο από 7 ώρες με το πλοίο και φτάσαμε βράδυ. Βέβαια όταν έχεις εφτάωρο ταξίδι έχεις την αίσθηση ότι πάντα βράδυ θα φτάσεις. συνέχεια...
«Ταξιδέψαμε με καϊκι από την Τήνο στη Σύρο και από κεί στον Πειραιά με ένα γαλλικό υποβρύχιο...»
Τα ταξίδια με το πλοίο τα παλιά χρόνια
διήγηση: Ζακ Βίδος,
ηχογράφηση: 02.2009,
διάρκεια: 8:07
Φωτογραφίες: www.nautilia.gr
Για την μεταφορά: mix_09.2015