αναμνήσεις
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα αναμνήσεις. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Πάσχα 2008
Πάσχα στο χωριό, και αυτόματα θυμάμαι τις πασχαλινές τυρόπιτες. Μα θα μου πεις και ποιος δεν τις θυμάται, τώρα μάλιστα μπορείς να τις βρεις στα ζαχαροπλαστεία της χώρας κάθε εποχή, όχι μόνο το Πάσχα. Όμως αυτό που έχει μείνει ζωντανή ανάμνηση είναι η ομαδική δουλειά των γυναικών του χωριού. Κανόνιζαν κάθε μέρα της μεγάλης εβδομάδας να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και όλες μαζί βοηθούσαν την οικοδέσποινα να ετοιμάσει τις τυρόπιτές της. Το μαγικότερο όλων όμως ήταν, ότι τις έβαζαν σε μεγάλες λαμαρίνες και τις έψηναν σε πέτρινο φούρνο!
Τι άρωμα!!!
Αλήθεια πως μπορείς να αποτυπώσεις το άρωμα; συνέχεια...
Μικρό παιδί σαν πήγαινα στο χωριό είχα μεγάλη χαρά να περνάω την ώρα μου στο σπίτι του μπαρμπα-Ανδρέα του Κακάλα. Εκεί στην σάλα του σπιτιού, στην γωνία του καναπέ όπου εκείνος καθότανε να ξεκουραστεί από τις εργασίες της ημέρας έπαιρνα και εγώ την ξύλινη καρέκλα με την ψάθα και πάνω στο μικρό τραπεζάκι στήναμε το παιχνίδι με τα χαρτιά. Πότε ξερή και πότε κοντσίνα.συνέχεια...
Άνοιξη 1981
Εκεί που απεικονίζεται η χαρά και η ηρεμία έρχονται στο μυαλό μνήμες οδύνης και θυμού. Κύκλος αέναος η ζωή. Μητέρες καμαρώνουν κρατώντας ψηλά τα παιδιά τους και εκείνα, αφημένα στο μητρικό άγγιγμα, αντικρίζουν τον φακό. Ο χρόνος είναι αυτός που εξαφανίζει την παιδική αθωότητα και φέρνει την ωριμότητα. Δεν αργεί η στιγμή που η φωνή της μάνας γίνεται άηχη και τα μικρά μαθαίνουν πώς είναι να κουβαλάς ο ίδιος το φορτίο σου. Και πάλι ο χρόνος είναι αυτός που μετατρέπει τις δυσάρεστες εμπειρίες σε γλυκές αναμνήσεις: Στη φωτογραφία που μας έστειλε η Ροζαλί Πιπέρη, απεικονίζονται πέντε κορίτσια περιτριγυρισμένα μονάχα από τη φύση. Μια βωλακίτικη φύση όπου όλα μοιάζουν ήσυχα, σχεδόν ακίνητα. Μακάρι και ανίκητα.συνέχεια...
Πάσχα 2014
...ποιός είναι αυτός που δεν έχει σκαρφαλώσει στους βράχους του χωριού;;;
Η Φωτεινή Ξενοπούλου μας στέλνει στιγμές που σίγουρα όλοι μας έχουμε φυλαγμένες στα βάθη του μυαλού μας!!!
ΥΓ. Αν θες να ανοίξει το μπαούλο των αναμνήσεων πάτησε εδώ.
Ευχαριστούμε την Φωτεινή για την αναρρίχηση.
Την εβδομάδα που μας πέρασε βρήκαμε στην λαϊκή αγκινάρες τηνιακές και φυσικά αγοράσαμε... και το έργο ξεκίνησε...
Θύμησες από τα παλιά αναδύθηκαν αυτόματα και καταγράφηκαν.
Άκουσε την κα Ρίτα επί το έργο, να θυμάται το χωριό μας:
ηχογράφηση: Αθήνα 03.04.2024
διάρκεια: 2:04
ΥΓ. Αν θες να “μυρίσεις” λίγο χωριό πάτησε εδώ. συνέχεια...
Ο πρόεδρος καθημερινά μας στέλνει τις καλημέρες του μαζί με εικόνες του χωριού.
Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες πίσω από την εκκλησία, θυμήθηκα μια ιστορία που είχα ακούσει για μια διάσωση που έγινε πριν χρόνια στο σημείο αυτό. Είναι καταγεγραμμένη εδώ, αν θες διάβασέ την.
Ευχαριστούμε τον Ιωσήφ για την ευκαιρία που μας δίνει να θυμηθούμε παλιές ιστορίες. συνέχεια...
Ο Ανδρέας Χαρικιόπουλος μας στέλνει την καλημέρα του ... από το χωριό μας ... την άνοιξη!!!
Είναι σαν να ανοίγεις το παράθυρο την ώρα που σηκώνεσαι από το κρεβάτι και μπροστά σου ανοίγεται το τοπίο του χωριού... και μαζί με τις εικόνες ακούς αγαπημένες φωνές να σου μιλούν:
O Μπάρμπα Νάτσιος θυμάται
ηχογράφηση: Αθήνα 09.01.2016
διάρκεια: 2:08
ΥΓ. Κάποια πράγματα είναι πλέον δεδομένα για μας, αν θες δες εδώ τις δυσκολίες των προγόνων μας. συνέχεια...
Καλημέρα, καλή βδομάδα, καλό μήνα...
Τι λες, πάμε μια βόλτα μέχρι το χωριό;
Μια φωτογραφία, ένα σχόλιο, ένα ήχος... κάθε μέρα του Απρίλη κάτι από το χωριό θα μας περιμένει να θυμηθούμε την Άνοιξη.
Στείλε και εσύ ότι σου θυμίζει την Άνοιξη στο χωριό και θέλεις να το μοιραστείς με όλους μας...
Και αν νομίζεις πως είναι πρωταπριλιά και σου κάνουμε αστεία… ψάξε μας και αύριο...
ΥΓ. Αν θες για λίγο να χαθείς πίσω στα χρόνια, πάτησε εδώ και δες την Ιστορία του χωριού.
φωτ. 2019
«Η αφθονία» του Μιχαλάκη Παρασκευά (Ταχιάς), οπωροπωλείο και όχι μόνο: αν παρατηρήσει κανείς ο Μιχαλάκης έχει προς πώληση και πολλά άλλα, διαφορετικά μεταξύ τους είδη: Από πήλινες ζάρες (αριστερά) μέχρι βωλακίτικα καλάθια που έπλεκαν οι Φυριγαίοι (αριστερά κάτω), χορτάρινα καλαθάκια από βρούλα (κρεμασμένα ψηλά) και μαζί με αυτά τα γνωστά φ’σερά (στην πόρτα) που έπλεκαν οι γυναίκες. Αντί της πλαστικής σακκούλας, υπάρχει το αυτοσχέδιο χωνί από εφημερίδα, που ήδη έχει στρίψει ο Μιχαλάκης ο Παρασκευάς και το κρατά για να εξυπηρετήσει τον επόμενο πελάτη, ενώ ο αδελφός του Παράσχος στέκεται μπροστά από τα κοφίνια και τα καφάσια, γελαστός, γιατί γνωρίζει ότι τον φωτογραφίζουν (Δεκαετία του 1960).
Το εν λόγω οπωροπωλείο ήταν στον μοναδικό τότε κεντρικό/εμπορικό δρόμο της Τήνου, τον σημερινό λεγόμενο «παλιό δρόμο της Παναγίας». Δίπλα υπήρχε το μπακάλικο του κυρ-Μανώλη του Τζεπαπαδάκη ενώ αργότερα και ακριβώς απέναντι, υπήρξε το μανάβικο του Αντώνη Σπανού (Πλουμής) και της γυναίκας του, της κυρα-Μαριγούλας, εκεί όπου άλλοτε στεγαζόταν το μικρό καπνοπωλείο του κυρ-Σωκράτη του Μπιμπίρη και έβρισκες συχνά τον μπαρμπα-Άγγελο Βίδο (Καλιάνος) να καπνίζει και να αφηγείται ιστορίες από την μακρινή, τότε, Βωλάξ.
Στον ίδιο χώρο του Οπωροπωλείου «Η αφθονία» στεγάστηκε αργότερα η αντιπροσωπεία των παγωτών ΕΒΓΑ και από κοινού, Χωραΐτες και ταξιδιώτες αγόραζαν συνήθως παγωτό φυστίκι στα παιδιά τους. Μια γεύση που μάλλον έχει χαθεί από τα σημερινά ψυγεία παγωτών. Και ας πούμε τάχα ότι μόνο αυτό έχει χαθεί.
Ανακτήθηκε από το αρχείο της Ελένης Παρασκευά, με πρώτη ανάρτηση στις 26.08.2014. Επιχρωματίστηκε μέσω του playback-fm.
Από αριστερά: η Ελευθερία σύζυγος Γιάννη Φιλιππούση (Δράκος), στο βιολί ο μπαρμπα-Κώστας Πανώριος (Σταμνάς), όρθιος ο Μηνάς Βενάρδος Δελατόλας και δεξιά καθισμένος, ένας λαουτιέρης που δεν μπορεί να αναγνωριστεί. Χώρα Τήνου, λογικά στον Μεσοπόλεμο.
Η φωτογραφία ανακτήθηκε από τη σελίδα του facebook «ΤΗΝΟΣ: ΑΝΑΠΟΛΩ Το ΧΘΕΣ» και επιχρωματίστηκε μέσω του playback-fm.