εργασίες
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα εργασίες. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Ρώτησα τον Ζακ τι θα μπορούσε να μου πει για την Άνοιξη στο χωριό. Toυ εξήγησα πως η Μαρίνα σκέφτεται να μεταφέρει στην ιστοσελίδα διάφορα στοιχεία, για κάθε μέρα του Απριλίου και πως θα ήθελα να με βοηθήσει σε αυτή την προσπάθεια.
Περίμενα να μου μιλήσει για την αναγέννηση της φύσης, το ζωηρό πράσινο του τοπίου, τις υπέροχες μυρωδιές που αναδύει η βωλακίτικη γη και όλα αυτά τα ρομαντικά που νιώθουμε εμείς οι άνθρωποι της πόλης.
Μεταφέρω αυτούσιο τον διάλογο:
—Λοιπόν. Θα ήθελα να μου πεις αν θυμάσαι κάτι το οποίο κάνατε εσείς στο χωριό, ας πούμε στα τέλη Μαρτίου-αρχές Απριλίου…
—Εμείς, την εποχή εκείνη φυτεύαμε. Αυτό κάναμε! Βάζαμε πατάτες, λάχανα, ντομάτες, μαρούλια…
—(με έκπληξη) Έβαζες εσύ μαρούλια;συνέχεια...
«Τα καλά ή τα κακά νέα θέλεις πρώτα;» Θα μπορούσε να είναι το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου δολαρίων. (= 896.444 ευρώ) Ένα ερώτημα που δεκαετίες τώρα,οι ψυχολόγοι προσπαθούν να μετρήσουν, να βρουν τη δυναμική του αποστολέα του μηνύματος να κατανοήσουν την αμυντική στάση του αποδέκτη.
Είναι το ερώτημα που μας ακολουθεί από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας. Συλλογική μνήμη που επανέρχεται κάθε λίγο και λιγάκι: την ημέρα των σχολικών αποτελεσμάτων, από τη διάγνωση του γιατρού, από την επισκευή της τηλεόρασης, στο τέλος μιας σχέσης...
«Τα καλά ή τα κακά νέα θέλεις πρώτα;» Ένα ερώτημα που έχουν προσπαθήσει να δώσουν απάντηση δεκάδες εγχειρίδια μάνατζμεντ και που ως συνήθως, διαφωνούν. Η δική μου απάντηση ήταν πάντα η ίδια, μέρος της προσωπικής μου μυθολογίας: Τα κακά πες μου πρώτα —τα κακά!
Αφού αυτά θες, με αυτά θα ξεκινήσω!
Η προετοιμασία για το καλοκαίρι συνεχίζεται.
Εργασίες σε όλα τα σημεία του χωριού.
Έναρξη με τον καθαρισμό στην δεξαμενή της πηγής. Υπήρχαν διαρροές γιατί είχε γεμίσει με ρίζες και λάσπες. Ανέλαβαν 3 συγχωριανοί μας να την καθαρίσουν και το αποτέλεσμα είναι ορατό.
.jpg)
.jpg)
Το ραντεβού κλείστηκε για το απόγευμα της Δευτέρας. Η ανταπόκριση μεγάλη, η διάθεση καλή. Τα υλικά μέσα περίσσευαν.
Έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά. Ήθελαν να προλάβουν το σκοτάδι. Καθάρισαν όλο το χωριό. Χωρίς «δικό μου», «δικό σου» , «του άλλου». Και αυτό είναι το σημαντικότερο.
Από εμάς εδώ στην Αθήνα, που βλέπουμε τα πράγματα από μακρυά (δυστυχώς), ένα μόνο μπορεί να ειπωθεί:
Μ Π Ρ Α Β Ο σε όλους....
Υ.Γ. Ευχαριστούμε την Μαρία για τις φωτογραφίες. Μας έχει κρατήσει καλή συντροφιά όλο τον χειμώνα...