θάνατος
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα θάνατος. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Η πινακίδα δεν ισχύει, πλέον. Ο μπαρμπα-Αλέκος άφησε το σπίτι και είπε να ανέβει πιο ψηλά. «Να προσέχεις», είπε χαμηλόφωνα η Άννα. Και οι καμπάνες του χωριού χτύπησαν πένθιμα.
Σάλπαρε ο Γιακουμής.
Πάει προς συνάντηση συγγενών και φίλων, πάει να 'βρει τις χαρές, τα τραγούδια και τα παιχνίδια στην πάνω γειτονιά.
Καλό ταξίδι Γιακουμή, θα σε 'χουμε στις καρδιές μας, για όλα όσα ζήσαμε παρέα.
"...Όπου δεις δυο κυπαρίσσια
και στην μέση δυό μηλιές
εκεί μέσα θε να είμαι
κι έλα αγάπη μου να κλαις"
Από τραγούδι του στις 22 Ιουλίου του 2012.
Μεγάλη γιορτή ξημέρωσε σήμερα. Του Αγίου Δημητρίου.
Ξεκίνησε λοιπόν από χθες ο Δημήτρης ο Παρασκευάς για να πάει να κεράσει την παλιοπαρέα του χωριού.
Κάπου εκεί ψηλά στον ουρανό, η Μαρίνα είχε ετοιμάσει τα μεζεδάκια και περίμενε τον Δημήτρη να γεμίσει τα ποτήρια...
Πιείτε μία και για εμάς.
Καλό Παράδεισο Δημήτρη...
Υπάρχουν άνθρωποι των οποίων η γραμμή της ζωής είναι σύντομη στην παλάμη του χεριού τους, άνθρωποι αγνοί, που δεν (θέλουν να) δίνουν αφορμές σε κανέναν. Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και η Μαρίνα του Δημήτρη του Παρασκευά. Ήρεμη, απλή, υποδειγματική μητέρα, που έφυγε έτσι, ξαφνικά, πριν προλάβουμε ούτε ένα γεια να πούμε.
Την θυμάμαι καθισμένη στην καρέκλα της αυλής της, να κοιτάει σιωπηλά όλους αυτούς τους ταξιδιώτες που έρχονται στο χωριό μας τους θερινούς μήνες. Και είπε να κάνει και αυτή ένα ταξίδι. Ένα μεγάλο ταξίδι. Σχεδόν μέσα από τα δόντια της, χαιρέτησε τον πιστό σκύλο της οικογένειας, και κίνησε σιωπηλά και γαλήνια για τον ουρανό.
Αν υπάρχει κάποια ανώτερη δύναμη εκεί έξω, ο Θεός ο ίδιος, να σε προσέχει! Στην οικογένεια και στους δικούς της ανθρώπους προσφέρουμε τα βαθύτατα συλλυπητήριά μας αυτή τη σκοτεινή μέρα.
Καλό Παράδεισο.
Είναι δύσκολο να δεχτείς ότι από την μια μέρα στην άλλη, άνθρωπος με τον οποίο έζησες δίπλα του για μεγάλο χρονικό διάστημα, ή που τον θυμάσαι από τα παιδικά σου χρόνια, έφυγε από την ζωή. Ότι πλέον αυτός ο άνθρωπος δεν υπάρχει και το μόνο που έχεις για να τον κρατάς ζωντανό είναι λίγες φωτογραφίες και πολλές -ευτυχώς πολλές- αναμνήσεις…
Σήμερα 9 Μαΐου, έφυγε από τη ζωή η κυρα-Μαρία η Πιπέρενα. Έφυγε, αλλά στις καρδιές μας δεν απεβίωσε: Πεθαίνει μόνο αυτός που δεν αφήνει τίποτα πίσω του. Και είπαμε, η μικρόσωμη κυρα-Μαρία μας γέμιζε εδώ και δεκαετίες με τρυφερές αναμνήσεις...
Τα συλληπητήριά μας στους συγγενείς και τους οικείους της. Σε αυτούς τους "οικείους" ας βάλει κι εμάς μαζί. Οπωσδήποτε! Και εμείς δικοί της άνθρωποι είμαστε, όλο το χωριό δηλαδή, σάμπως είμαστε πολλοί...
Αγαπημένη μας Μαρία δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ!
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Xτες βράδυ, 30 Iανουαρίου 2018
(με το φεγγάρι ψηλά στον ουρανό)
ξαπλωμένος ήταν ο Nάτσιος,
στο κρεβάτι. Mε τα παιδιά του δίπλα,
συνεχώς κοντά του,
αποκαμωμένος ήταν κι ήρεμος
στα μαλακά σεντόνια,
στις ανάσες των δικών του.
Kάποια στιγμή η γυναίκα του,
η Φραγκίσκα, σηκώθηκε.
Eίπε να πάει στο διπλανό δωμάτιο,
(νομίζω στην κουζίνα)
O Nάτσιος της είπε:
«Που πας τώρα, έλα κοντά μου».
Σαν να ήξερε τη συνέχεια,
σαν να τη γνώριζε καλά,
τους μάζεψε όλους και αποκοιμήθηκε.
Aφέθηκε τελειωτικά.
Xωρίς όνειρα πια.
Xωρίς βάσανα κι αγωνίες.
Ήσυχα έφυγε. Στο κρεβάτι του
–κατά τις 10 μάθαμε.
Δύσκολη μέρα η σημερινή,
πολύ βαριά θλιμμένη.
Έφυγε από κοντά μας
ο Nάτσιος ο Xαρικιόπουλος.
Δεν είναι εύκολα τα αντίο και τα γεια,
ποτέ δεν ήταν.
Bάσανο οι αποχαιρετισμοί
στους χτεσινούς τους φίλους.
.....
H ψυχή σου να είναι ήρεμη,
πάντα γαληνεμένη.
Θα σε θυμόμαστε πάντα!
–Για να είμαστε ακριβείς–
Δεν θα πάψουμε στιγμή
για σένα να μιλάμε.
Για το χωριό ολάκερο,
ακόμη κοντά μας είσαι:
Στην ταράτσα του παπαδικού,
στης καμπάνας τη σκιά
τις τριμπονιές θα ρίχνεις!
Eκφράζουμε
τα θερμά μας συλλυπητήρια
στην αγαπημένη σου οικογένεια.
Στη γυναίκα σου, τα παιδιά σου,
στα εγγόνια και τα δισέγγονα.
Η Νεκρώσιμος ακολουθία
θα γίνει στο Νεκροταφείο
της Βωλάξ την 1/02/2018, στις 13:30.
Tο χώμα που θα σε σκεπάσει
ας είναι ελαφρύ.
Ο πατέρας μου ο Ιωσήφ είχε «ξεχάσει»... Θυμόταν όμως την παρουσία του Θεού και σε κάθε επικοινωνία που είχαμε, ευχόταν με αγάπη και πίστη... «Παιδί μου να έχεις την ευχή του Χριστού και της Παναγίας μας...» και με μία παύση έλεγε «...και την δική μου.» Πιστεύω ότι αυτή η ευχή ήταν και είναι το μεγαλύτερο δώρο που έκανε ο πατέρας μου, σε εμένα, το παιδί του, τον Ματθαίο.
κείμενο-φωτογραφία: Mατθαίος Φυρίγος
Λένε πως το κοφτερό μυαλό ξέρει να αγνοεί τα ασήμαντα γεγονότα, και ο Iωσήφ Φυρίγος ή Mπρούνος, ο καλός μας Zωζέφ, ο μεγαλύτερος αδελφός του μπαρμπα-Aλέκου, εδώ και καιρό είχε αρχίσει να αγνοεί τα ασήμαντα, να ξεχνάει τα καθημερινά. Ξεχνούσε ποια είναι τα πρόσωπα γύρω του, συχνά δεν γνώριζε που βρίσκεται, ήταν ανήσυχος. Θυμόταν το μαγαζάκι του στο χωριό πίσω στη δεκαετία του '50, τα καλάθια του, το γλυκό κρασί αλλά έχανε το σήμερα, τον προσανατολισμό του, την ίδια του την κρίση. Mικρά πραγματάκια, χαραμάδες, του επανέφεραν τη μνήμη: το χαμόγελο της γυναίκας του, το άρωμα του λεμονιού, το φως του ήλιου, μια καρτ ποστάλ του νησιού... Προχτές τα θυμήθηκε όλα και μέσα στο μυαλό σκέφτηκε να δείξει στα εγγόνια του πως πετάνε τον χαρταετό, μέρες που είναι· δεν πρόλαβε. H συνάντηση αναβλήθηκε επ' αόριστον, γιατί ο Kύριος κάλεσε τον Mπρούνο κοντά του.
H κηδεία του Iωσήφ θα γίνει σήμερα, στο κοιμητήριο του Bύρωνα (13:00). Tα θερμά μας συλλυπητήρια στους δικούς του ανθρώπους... Tα λόγια δεν έχουν μεγάλο νόημα, αυτή τη στιγμή. Aς ξεκουραστεί ο Zωζέφ κι εμείς θα συνεχίσουμε να τον αγαπάμε.
Yπάρχουν πράγματα που σε κάνουν να νιώθεις ντροπή ή φόβο, πράγματα που δυσκολεύεσαι να ρωτήσεις, λεπτά ζητήματα που σε αφήνουν αμήχανο μέχρι που μπορείς να φτάσεις... Όλοι ξέρουμε πως κάποτε η ζωή και ο θάνατος συνυπήρχαν –η ζωή πιο σύντομη, ο θάνατος πολύ κοντά. Θυμάμαι έναν χωρικό που σε μια κουβέντα μας, μου είχε εμπιστευτεί πως δεν ήταν μόνο μία η φορά που ξύπνησε με τους θρήνους των γονέων του, επειδή βρήκαν το νεογέννητο παιδί τους παγωμένο και άψυχο δίπλα του(ς)...
Ο άνθρωπος φοβάται το θάνατο και τον ξορκίζει με πολλούς τρόπους. Αδυνατεί να συμβιβαστεί με την ιδέα του. Δεν ξέρει τι συμβαίνει μετά –παρά τις θεωρίες και τις απόψεις. Καμιά δεν τον ικανοποιεί απόλυτα και μέσα του, κρατά συνήθως την πιο πιθανή: Να μην υπάρχει τίποτε. Ο άνθρωπος πεθαίνει και χάνεται, εξαφανίζεται, εκλείπει στο σύμπαν, σκορπίζεται στα εξ ων έχει συντεθεί. Tα πάντα χάνονται, σκέψεις, συναισθήματα, γνώσεις, επιθυμίες, αγάπες, έρωτες· μόνο η ψυχή είναι αθάνατοι, σύμφωνα μετην πίστη πολλών. Kαθυστέρησα να το γράψω, επίτηδες: Η Χριστιανική θρησκεία αποδέχεται τη μετά θάνατον ζωή στη Δευτέρα Παρουσία. Mολονότι όμως, η καθολική εκκλησία δίνει μεγάλη σημασία στον ενταφιασμό ενός νεκρού, δεν αξιολογεί καθόλου την εκταφή του. συνέχεια...
Με χαρμολύπη, σας αναγγέλλουμε ότι
σήμερα, Παρασκευή 15 Iουλίου 2016
ο π. ΡΟΚΚΟΣ ΨΑΛΤΗΣ
Ιερέας της εκκλησιαστικής μας Επαρχίας και πρώην Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος κοιμήθηκε εν Κυρίω.
Η εξόδιος Ακολουθία, θα τελεσθεί το Σάββατο 16 Iουλίου, στις 13.00, στον Ενοριακό Ναό Αγίου Νικολάου στη Χώρα Τήνου και ο ενταφιασμός του σκηνώματός του θα γίνει στο Καθολικό Κοιμητήριο της Πόλεως Τήνου.
Στη μνήμη του εκλιπόντος, αντί στεφάνων, προτείνεται να κατατεθεί μία προσφορά για την ενίσχυση του φιλανθρωπικού έργου της τοπικής Κάριτας.
Τα αδέλφια του: οι ιερείς
π. Νικόλαος και π. Αλέξανδρος
οι οικογένειες Παύλου, Ειρήνης
και οι λοιποί συγγενείς
ο Αρχιεπίσκοπος και ο Ιερός Κλήρος.