ιστορία

Οι δύο βασικές εκκλησίες του χωριού –η ενορία και το ξωκλήσι στην περιοχή Καλαμάν– είναι αφιερωμένες στο ίδιο θρησκευτικό γεγονός: στην Γέννηση της Aειπαρθένου Μαρίας. Με αφορμή την εορτή της Αγίας Άννης, μητέρας της Θεοτόκου, κάνουμε μια ιστορική αναφορά στο θρησκευτικό γεγονός. συνέχεια...

Mέσα στα χρόνια έχουμε βρει και διασώσει διάφορα γράμματα, ραβασάκια, σημειώσεις και αλληλογραφία των κατοίκων του χωριού. Μέσα σε αυτά βρίσκουμε μικρές εκμυστηρεύσεις, απλά σχόλια, οικογενειακά προβλήματα και, κυρίως, πάμπολλες ευχές! Ως άλλη μία πτυχή του χωριού και των ανθρώπων του, σας μεταφέρουμε αποσπάσματα σε κάποια από αυτά. συνέχεια...

Στις 27 Απριλίου του 1941, μπαίνουν στην Αθήνα οι Γερμανοί και ξεκινάει η μαύρη περίοδος της Κατοχής. Τρισήμισι χρόνια μετά, οι Γερμανοί και ο Άξονας χάνουν τον πόλεμο από τις Συμμαχικές δυνάμεις. Στις 12 Οκτωβρίου του 1944 απελευθερώνεται η Αθήνα και ο Πειραιάς, μέσα σ' ένα τεράστιο λαϊκό παραλήρημα. Eλληνικές σημαίες και κωδωνοκρουσίες πλημμυρίζουν την πρωτεύουσα, ενώ πλήθη κόσμου ξεχύνονται στους δρόμους και στις πλατείες, πανηγυρίζοντας με ενθουσιασμό.

Πίσω, όμως, από την πανηγυρική και συναινετική ατμόσφαιρα των πρώτων ημερών της Απελευθέρωσης, επικρέμονταν εκείνα τα προβλήματα και οι αντιθέσεις, που σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα ξεσπούσαν για να κορυφωθούν στην εμφύλια τραγωδία. Η Ελλάδα έβγαινε από την πολεμική περιπέτεια ουσιαστικά κατεστραμμένη.

Οι περιοχές της Ελλάδας που απελευθερώθηκαν πρώτες –πριν από την Αθήνα και τον Πειραιά– ήταν τα νησιά και, σταδιακά, η Πελοπόννησος. συνέχεια...

Kανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πότε πραγματικά ξεκίνησε η τέχνη της καλαθοπλεκτικής στο χωριό μας. Δυστυχώς από τα διάφορα ενοριακά έγγραφα δεν αντλούμε τέτοιες πληροφορίες. Λογικά, τα χρήματα από την κατασκευή καλαθιών πρέπει να έμεναν ως έσοδο στους καλαθοπλέκτες και όχι στην Εκκλησία.

Τα έσοδα της τελευταίας γύρω στα 1850-1880 προέρχονται είτε από προσφορές των πιστών (απευθείας ή μέσω λεγάτων και «οφφέρτας»/φέρτας), είτε από πώληση προϊόντων, κυρίως από «καρπό», μιγάδι, «φασούλια», κλήματα, μούστο, «καρσί» (κρασί), σύκα, ορνούς και βελανίδια· και λιγότερο από κουκούλια μεταξιού, αγρέλια, φύλλα (ως τροφή ζώων), «οξύδια», μυζήθρα, κολοκύθια, ψωμί και, τέλος, από πώληση του μεριδίου νερού της πηγής που αντιστοιχούσε στις εκκλησίες του χωριού. Ποτέ δεν διαβάζουμε για πώληση κανίστρων και καλαθιών. Η μόνο πληροφορία που έχουμε είναι ό,τι το 1877 η ενορία του χωριού παραγγέλει και αγοράζει ,από κάποιον χωρικό, έναν χαλικολόγο (=μεγάλη καλαθοπλεκτική κατασκευή, από λυγαριά, για την μεταφορά χαλικιών) για κάποιες οικοδομικές εργασίες. συνέχεια...

Παλιές φωτογραφίες στην σημερινή εικόνα

Πέσαν στα χέρια μας διάφορες παλιές φωτογραφίες. Σε μερικές από αυτές σκεφτήκαμε ότι άξιζε να φωτογραφίσουμε την σημερινή τοποθεσία για σύγκριση.

Κάνοντας κλικ στις εικόνες μεγαλώνουν.

Οι παλιές φωτογραφίες προέρχονται από τον Δ.Βίδο (Ζ) και από τον Αντώνη Ξενόπουλο. Οι σύγχρονες είναι δικές μου, από το καλοκαίρι του 2011.

Αν έχετε παλιές φωτογραφίες και θέλετε να μας στείλετε: info(at)volax.gr, εξηγώντας με δυο λόγια τι ή ποιούς δείχνουν. 

Συμφωνώ με τον Ηλία Μπαζίνα. Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν λίγο πριν και λίγο μετά από τον Πόλεμο, προσπαθούσαν να πάρουν προαγωγή και να γίνουν πρωτευουσιάνοι. Ντρεπόντουσαν που οι γονείς τους ήταν γεωργοί, κτηνοτρόφοι ή τεχνίτες. Έφυγαν από το χωριό και πήγαν στην πρωτεύουσα και το εξωτερικό κρύβοντας την ντοπιολαλιά τους, την ιδιαίτερη προφορά τους και ότι από την οικογενειακή τους ιστορία θεωρούσαν ως μειωτικό. Φοβόντουσαν να πουν ότι οι παππούδες μας δεν είχαν χρήματα, τη στιγμή που το 50% των Ελλήνων, εκείνα τα χρόνια, ήταν φτωχοί –και άλλο ένα 45% ήταν λιγότερο φτωχοί. 

Ως ιδιαίτερα μειωτικό εθεωρείτο το να μην είχες προγόνους δικαστικούς, συμβολαιογράφους, εκπαιδευτικούς και άλλους γραμματιζούμενους (ένα ευυπόληπτο επάγγελμα στην οικογένεια καταξίωνε και ξέπλενε τα πάντα!). Ντρεπόντουσαν, ακόμη, για ενέργειες που επέσυραν διώξεις. Κανείς δεν αναφερόταν σε παππούδες ζωοκλέφτες, σε θείους μπεκρήδες –το αλκοολικοί είναι μεταγενέστερος όρος– ή σε ρέμπελους φίλους... Άσχετα αν όλα αυτά αποτελούσαν μια σπάνια εξαίρεση. Φοβόντουσαν να μιλήσουν για τους κατσιρμάδες [λαθρεμπόριο] στην Κολυμπήθρα, για τα παράνομα ρακεζιά και για τα τριμπόνια που τα έσπαγαν οι χωροφύλακες. Είχαν ενοχές επειδή το κράτος δεν τους είχε φτιάξει δρόμους και δεν είχε φέρει τον ηλεκτρισμό στο σπίτι τους• επειδή έφερναν το νερό από το πηγάδι και τα σπίτια δεν είχαν εσωτερική τουαλέτα. Φοβόντουσαν να πούνε ότι η καταγωγή τους ήταν από ένα χωριό που το λένε Βωλάξ... συνέχεια...

Από το 2008, ο Σύλλογος της Βωλάξ από κοινού με το Επαρχείο Τήνου, διοργανώνουν με ελεύθερη είσοδο, την ετήσια Γιορτή του Ψωμιού από την οποία μαθαίνουμε όλη την διαδικασία για το βασικότερο στοιχείο της διατροφής μας! Με το παρακάτω κείμενο, [1] θα σας μεταφέρουμε μια σύμπτυξη των ομιλιών (από τις δύο τελευταίες εκδηλώσεις) γι' αυτό που έπαιξε και παίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία, στην εξέλιξη της ανθρωπότητας και στην ανάπτυξή της: το ψωμί.  συνέχεια...