καθαριότητα

Το πρόβλημα του καθαρισμού κεντρικών δρόμων από την άναρχη βλάστηση αποτελεί μια χρόνια κατάσταση, για την οποία το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Βωλάξ επισήμανε επανειλημμένα, από τον Μάρτιο ήδη, στις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου Τήνου. Συγκεκριμένα, ο παρακαμπτήριος δρόμος που συνδέει το χωριό μας με το υπόλοιπο οδικό δίκτυο του νησιού βρέθηκε ν’ αποτελεί «παγίδα» για οδηγούς και πεζούς, όπως επίσης να εξελιχθεί σε εστία επιπλέον κινδύνων – από ερπετά ή πιθανές πυρκαγιές.
Ενεργώντας με σύνεση και διάθεση συνεργασίας, ο σύλλογος προέβη σε αρκετές εκκλήσεις αυτό το χρονικό διάστημα λαμβάνοντας αντίστοιχες διαβεβαιώσεις από τους αρμόδιους παράγοντες.
Ωστόσο, η κατάσταση στα μέσα Ιουλίου είχε ξεπεράσει κάθε όριο ανεκτικότητας.
Με ενημέρωση προς τους απανταχού συγχωριανούς στο Βωλάξ για τη συγκέντρωση χρημάτων και με άμεση ανεύρεση ιδιωτικού συνεργείου καθαρισμού, πραγματοποιήθηκαν οι εργασίες αποψίλωσης, καθαρισμού και απομάκρυνσης ξερών άγριων χόρτων, κλαδιών από τα ερείσματα και τα πρανή του ασφαλτόδρομου (από το κοιμητήριο του Αγίου Μάρκου έως τη διασταύρωση).
Ήταν πάνω απ’ όλα η συγκινητική ανταπόκριση των Βωλαξιανών που διόρθωσε την πραγματικότητα… Ειδικά, τώρα, στην εποχή της μεγάλης επισκεψιμότητας με την αυξημένη προσέλευση τουριστών.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Βωλάξ διατηρεί επιφυλάξεις, πάντως, για κάθε επόμενη ενέργεια που θα σχετίζεται με υποχρεώσεις του Δήμου Τήνου προς το χωριό και τους κατοίκους του.

Το σπίτι της Μαίρης του Ζακ —με την πόρτα στα δεξιά, εκεί που σήμερα υπάρχει το παράθυρο (!)— που ακόμη λεγόταν «πατητήρι», εξαιτίας της πρώτης χρήσης του. Από τη δεκαετία του '60 και για τα επόμενα 25-30 χρόνια, είχε πάψει πια να είναι ο χώρος που πατούσαν τα σταφύλια για το ρακί της οικογένειας, και ο Γιωργούλας είχε φτιάξει εντός του, μια μεγάλη πέτρινη δεξαμενή για τον ασβέστη. Την άνοιξη —όπως φαίνεται και εξωτερικά του κτίσματος—, μετά τα μεγάλα κρύα και τις βροχές του χειμώνα, ξεκινούσε το άσπρισμα των σπιτιών του χωριού. (Για την ιστορία, στο βραχάκι δεξιά, στο Cactaki studio του Βασίλη, σταμάταγε ο τσιμεντένιος δρόμος και ξεκίναγε το χώμα για το εικονοστάσι... Ναι, δεν υπήρχε ακόμη η ταβέρνα του Ρόκου)...

Εκείνο το Σάββατο η Ρόζα άνοιξε το ψυγείο και βρήκε κάμποσα γιαούρτια. Κατάλαβε αμέσως ότι προορίζονταν για το άσπρισμα του σπιτιού.

Η Ρόζα Δελλατόλα είχε ανέβει στο κατάστρωμα για να δει το αγαπημένο της σημείο στο ταξίδι, το στενό ανάμεσα στην Άνδρο και την Τήνο, μισό μίλι απόσταση. Κατόπιν το βαπόρι θα έπλεε παράλληλα με το νησί της, την Τήνο. Θα χάζευε τα χωριά που ξεχωρίζουν αστραφτερά και πάλλευκα στον ορεινό όγκο. συνέχεια...

Χθες το απόγευμα είχαμε το ραντεβού για την καθαριότητα του χωριού.
Πολλοί συγχωριανοί μας ανταποκρίθηκαν.

Μικροί και μεγάλοι ήταν στην ώρα τους.
Χωρίστηκαν σε ομάδες και ξεκίνησαν.

συνέχεια...

Πρώτα ήταν οι γεωργοί. Ακολούθησαν οι κτηνοτρόφοι. Όλοι αυτοί, και οι οικογένειές τους είχαν την ανάγκη δημιουργίας και άλλων κτισμάτων εκτός από τα σπίτια τους: ξερολιθιές, πηγάδια, στάβλα, αχερώνες, νερόμυλοι, περιστεριώνες, πατητήρια, λιοτρίβια, ανεμόμυλοι, ρακεζιά και, φυσικά, ξωκλήσια.

Όλα αυτά δημιούργησαν διάφορα εντόπια επαγγέλματα. Του λιθοξόου, του κτίστη, του μαραγκού. Αργότερα του σιδηρουργού, του μυλωνά ακόμη και του παπά που έπρεπε να εξυπηρετήσει τα διάφορα ξωκλήσια. Για τις μετακινήσεις σε όλα αυτά τα κτίσματα, σε κάθε οικισμό, σε όλο το νησί, βοηθούσαν τα υποζύγια: γαϊδούρια, μουλάρια, άλογα.

Όπως σήμερα, σε κομβικά σημεία, βρίσκουμε πρατήρια βενζίνης για το αυτοκίνητό μας, έτσι και τα παλιά τα χρόνια, υπήρχαν οι ποτίστρες για να πίνουν νερό και να παίρνουν δυνάμεις τα ζώα.

Σήμερα στο χωριό μας υπάρχουν μόνο τρεις ποτίστρες και φυσικά το πηγάδι του χωριού που μέχρι πρόσφατα, η μπροστινή του γούρνα, ήταν για τα ζώα... συνέχεια...