Βωλάξ, Τήνος. Τόπος όμορφος και ζωντανός. Χωριό αγαπημένο. Μέρος που θέλουμε να προστατέψουμε και να αναδείξουμε πιο πολύ από ποτέ! Εκτιμούμε όλα όσα μας προσφέρει μέσα απ' την ιστορία και την κουλτούρα του, μέσα από την αξεπέραστη φύση και τις αξίες των ανθρώπων του...
Ακολουθήστε μας!

καλοκαίρι

Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα καλοκαίρι.   Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις

Οι ημερολογιακές σημειώσεις ενός κοριτσιού (της Σέι Σόναγκον) της γιαπωνέζικης αυλής του 1002 μ.Χ., έφτασαν στις μέρες μας ως το Βιβλίο του Μαξιλαριού. Εντυπώσεις, παρατηρήσεις, στιγμές ευαισθησίας της και ένα σύνολο από λίστες αποτέλεσαν ένα βιβλίο που έμεινε στους αιώνες ως ένα από τα σπουδαιότερα κείμενα της ιαπωνικής λογοτεχνίας. Το ημερολόγιο της ζωής της, το φύλαγε κάτω από το μαξιλάρι της και μέσα σε αυτό βρέθηκαν λίστες με απλά πράγματα της καθημερινής ζωής..


«Nα μείνει, να μείνει στο τρύπιο καμίνι...»

Σε ένα μικρό τετραδιάκι ο Δημήτρης του Nάσου κατέγραψε τα παιχνίδια που παίζαμε στο χωριό, όταν ήμασταν παιδιά, από τα πρώτα χρόνια του δημοτικού μέχρι και πρόσφατα, που οι περισσότεροι από μας είναι παντρεμένοι. Στο άρθρο αυτό καταγράφουμε τα περισσότερα για να σωθούν στο χρόνο, και προσθέτουμε κανόνες στα σημαντικότερα από αυτά, επειδή, όπως λέει η Σοφία: «στην Μυστική Παγκόσμια Οργάνωση Παίδων (ΜΠΟΠ) διαχέονται οι κανόνες. Μόλις περάσεις μια ηλικία σβήνονται αυτόματα από τη μνήμη σου».

Το επικίνδυνα φορτισμένο retronio σκάει! συνέχεια...

Όταν ήμασταν μικροί δεν έτρεχε το νερό στα σπίτια του χωριού. Έπρεπε να κατέβει κανείς στην πηγή (πηγάδι όπως το έλεγαν) και να φέρει νερό στο σπίτι. Έτσι οι μεγαλύτεροι μας έβαζαν να πηγαίνουμε νερό σε όλα τα σπίτια της Βωλάξ (δεν ήταν τόσο πολλά τότε).

Mας έλεγαν οι γονείς μας να βοηθάμε τους γέροντες και να συμμετέχουμε και μεις, οι μικροί, στις δουλειές του χωριού, για να ξεκουράσουμε κάπως τις γιαγιάδες, αφού οι παππούδες έλειπαν από νωρίς στα χωράφια. Παίρναμε λοιπόν στάμνες,  μπιτόνια,  καρίκια,  μπουκάλια, οτιδήποτε για να μοιράσουμε νερό στα σπίτια... συνέχεια...

Δεν υπάρχει θησαυρός χωρίς κάποιον χάρτη. Και επειδή πάντα υπάρχει η πιθανότητα, ο χάρτης αυτός, να πέσει σε λάθος χέρια έπρεπε να γνωρίζουν οι ενδιαφερόμενοι κάποιο κρυφό αλφάβητο... Από αυτό το σημείο ξεκινάει η μικρή μας ιστορία...

Γέννημα φόβου ή απελπισίας, και πάντως προϊόν βαθιάς δεισιδαιμονίας ήταν οι προφητείες των βυζαντινών χρόνων. Όταν όμως, οι προφητείες τελειώνουν, ο λόγος ανήκει στη μαγεία. Και στοιχεία πρακτικής μαγείας βρέθηκαν καταγεγραμμένα σ' ένα μικρό χειρόγραφο τετράδιο Σολομωνικής από έναν συλλέκτη βιβλίων πριν από αρκετά χρόνια σε παλαιοπωλείο της Αθήνας. 

Aνάμεσα στα απόκρυφα βιβλία των δύο τελευταίων προχριστιανικών αιώνων ήταν και η περίφημη Διαθήκη Σολομώντος υιού Δαυίδ. Γύρω από την προσωπικότητα του σοφού βασιλιά, που σύμφωνα με κάποια παλιά ιουδαϊκή παράδοση είχε γράψει βιβλίον ιαμάτων πάθους παντός, πλέχτηκαν με την πάροδο του χρόνου κάθε λογείς θρύλοι –οι περισσότεροι βέβαια στις αρχές του μεσαίωνα, την εποχή ίδρυσης του χωριού Βωλάξ...συνέχεια...

Σε ένα blog διαβάσαμε ότι στον Πειραιά, στα κεντρικά γραφεία του Αγούδημου –που λογικά αυτή την εποχή τελεί υπό εκκαθάριση– βρίσκονται ατάκτως στοιβαγμένα (φαίνονται καθαρά στο ισόγειο) πάνω από 20 arcades από τα πλοία του.

Τι αναμνήσεις μας έφερε αυτό! Πόσοι από εσάς (μέχρι 40-45 χρονών) θυμούνται τα ηλεκτρονικά παιχνίδια που παίζαμε –ή έστω χαζεύαμε– στα πλοία, πηγαίνοντας στην Τήνο (και γυρίζοντας), ώς πιτσιρίκια στη δεκαετία του '80 μέχρι τα πιο «ζόρικα» arcades της δεκαετίας του '90; Πόσα χρήματα είχαν φαγωθεί στα 6ώρα-7ώρα (εκείνα τα χρόνια) ταξίδια, που έκαναν τα πλοία για τις Κυκλάδες. Κανονικό λιώσιμο δηλαδή!! συνέχεια...

O Γιώργος (Λ), ο Άκης και η Mαίρη στα βράχια του χωριού  (1981/82)

Mε τις παραπάνω φωτογραφίες που βρήκα σε ένα παλιό album φωτογραφιών προσθέτω τα εξής: Tο επόμενο στάδιο από τα χρώματα, με τα οποία είχαμε βαφτίσει τα βράχια, ήταν οι «κανονικές» περιφραστικές ονομασίες.

Tο άρθρο γράφει για το «Όρος της Ξάπλας» (τα παλιό Λευκό). Yπήρχε και το λεγόμενο «Σούπερ Eπικίνδυνο Όρος» (βλ. φωτό), σε ένα σύμπλεγμα βράχων που βρισκόντουσαν πίσω από το σημερινό θέατρο, στον δρόμο για τον «Xοντρό Γκρεμνό». Tο επιβεβαιώνουν και οι παραπάνω φωτογραφίες, στις οποίες είναι σημειωμένο το παραπάνω όνομα, με στυλό, στην πίσω πλευρά τους.

Aπό πάνω προς τα κάτω: 1) Στο Άπλωμα επάνω στον «Θρόνο» (1986). Όρθιοι: Mαίρη (Z), Nικόλ, Δημήτρης (N). Kάτω: Bάκης, Mαίρη (N). 2) Στα βράχια του Πέτοβιτς, την ίδια μέρα. Aπό αριστερά: Mαίρη (N), Δημήτρης (N), Nικόλ, Δημήτρης (Z), Bάκης. 3) Στα βράχια της Kαλαμάν (1980). Όρθιοι: Δημήτρης (Z), Γιώργος (Z). Kαθιστοί: Mαίρη (Z), Mαίρη (N).

Tα χρόνια που βαφτίζαμε τα βράχια με χρώματα...

Εμείς, δεν είχαμε ένα βουνό αλλά δεκάδες βράχια τα οποία τα βαφτίζαμε με χρώματα επειδή δεν γνωρίζαμε ακόμη τα ονόματα των περιοχών: δίναμε ραντεβού στο Μαύρο Όρος, κάναμε πικ-νικ στο Λευκό ή παίζαμε κρυφτό στο Γαλάζιο κλπ. συνέχεια...