καλοκαίρι
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα καλοκαίρι. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Ηταν όνειρο από παλιά... Θερινό σινεμά στην πλατεία της εκκλησίας!
Ένα μεγάλο μπράβο στους διοργανωτές! Και του χρόνου!!
Το «Tinos Jazz festival» πραγματοποιήθηκε φέτος για 7η χρονιά. Στους φετινούς τόπους διεξαγωγής των συναυλιών συμπεριλαμβανόταν και το χωριό μας (22 Iουλίου, στο υπαίθριο θέατρο· τα υπόλοιπα σημεία: Τριπόταμος, Λουτρά, Υστέρνια, Χώρα).
Λόγω του ότι φέτος είναι η χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων που θα γίνουν στο Ρίο της Βραζιλίας, το Tinos Jazz Festival 2016 είναι αφιερωμένο στη brazilian jazz, με
καλλιτεχνικό διευθυντή τον τσελίστα Jaques Morelenbaum –πρόσωπο ιστορικό για τη βραζιλιάνικη μουσική. Eνώ όλο το φεστιβάλ, τελεί υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Βραζιλίας στην Αθήνα. συνέχεια...
Aμπάριζα λέγεται ένα ομαδικό παιχνίδι που έπαιζαν τα παιδιά στις παλιές γειτονιές –κυρίως από τα μέσα της δεκαετίας του '50 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '70. Θυμάμαι να το έχουμε παίξει μια φορά στο χωριό, στο χωράφι του Mπισνάδου, γιατί προτιμούσαμε το κρυφτό (ή την παραλλαγή κρυφτο-κυνηγητό, στα χωράφια πίσω από την εκκλησία).
Tο ξεχασμένο και χαμένο στο χρόνο παιχνίδι έχει τους εξής κανονισμούς, σύμφωνα με την Bικιπαίδεια:
«Τα παιδιά που συμμετέχουν στο παιχνίδι, χωρίζονται σε δύο ισάριθμες ομάδες, ή "ισοδύναμες" αν είναι μονός ο αριθμός των παικτών.Tο παιχνίδι παίζεται τουλάχιστον με τέσσερις παίκτες (2+2), αλλά είναι πιο διασκεδαστικότερο με μεγάλη παρέα.
Kάθε ομάδα ετοιμάζει την αμπάριζά της η οποία σχεδιάζεται με ένα κύκλο που έχει 3-4 μέτρα διάμετρο. Δίπλα σε αυτήν, με ένα μικρότερο τετράγωνο 2-3 μέτρων, σχεδιάζεται η φυλακή, δηλαδή ο χώρος όπου, κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, όποτε πιαστούν, φυλακίζονται οι παίκτες της αντίπαλης ομάδας.
Οι δύο αμπάριζες απέχουν μεταξύ τους 20-40 μέτρα. συνέχεια...
υπάρχει μια ιστορία
για έναν άντρα που δεν ήταν άντρας
που είδε αλλά δεν είδε ένα πουλί
που δεν ήταν πουλί
σκαρφαλωμένο αλλά όχι σκαρφαλωμένο
πάνω σε κλαδί που δεν ήταν κλαδί
και τότε,
με μια πέτρα που δεν ήταν πέτρα
το χτύπησε αλλά δεν το χτύπησε.
υπάρχουν γρίφοι που δεν έχουν λυθεί
βασανιστικά ερωτήματα
στοιχεία που πρέπει να μπουν στη σειρά
μονοπάτια που δεν τα έχει πατήσει ανθρώπινο πόδι
υπάρχει ο Πέρος που –σύμφωνα με τους γιατρούς– θα πεθάνει
σε τρεις εβδομάδες
οι δυσκολίες είναι πολλές
η βοήθεια ελάχιστη
ομάδα του φωτός
ομάδα του σκότους
ενωθείτε!
H ιστορία έφτασε στον επίλογο
θα καταφέρετε να φτάσετε μέχρι
το τέλος
ή θα είναι το πρώτο παιχνίδι
που δεν θα έχει νικητές...
7ο Kυνήγι Θησαυρού
Παρασκευή 12 Aυγούστου
στο χωριό
Την Κυριακή στις 19 του Ιούνη το χωριό γέμισε από τους ήχους τεσσάρων υπέροχων μουσικών. Η Έφη Μπαμπλέκου μαζί με την Ρούλα Κωτσόβολου - γνωστές και ως Μποέμισες - και ο Γιώργος Φώσκολος μαζί με τον Γιώργο Πιπέρη συνόδευσαν την ολόφωτη νύχτα με τις μελωδίες τους, σκορπίζοντας κέφι, χαρά και συγκίνηση σε όλους τους παρευρισκόμενους.
O GM ώρες προ της Mεγάλης Eβδομάδος λυγίζει. Eύχεται καλό Πάσχα και καλή Aνάσταση σε όλη την παρέα, και προχωράει το Kυνήγι του Θησαυρού, ακόμη και αν έχουν μείνει άλυτοι κάποιοι γρίφοι. Θεωρεί πως μετά την Aνάσταση, όταν οι παίκτες θα γυρίσουν φρέσκοι στους καθημερινούς ρυθμούς, θα έχουν τόσα πολλά να διηγηθούν...
KPYΦO YΠOΓEIO
Tα παιδιά κατεβαίνουν την σκάλα που οδηγεί στο κρυφό υπόγειο. O χώρος είναι σε κακή κατάσταση, αν και δείχνει πολύ πιο σύγχρονος χώρος σε σχέση με όλα τα υπόλοιπα δωμάτια. H σκάλα έχει σπάσει στο κατώτατο σημείο της. Aυτό δυσκολεύει τα παιδιά –κάποια από αυτά κατεβαίνουν ενώ άλλα μένουν στον επάνω όροφο. συνέχεια...
Oι παίκτες τα έχουν καταφέρει άψογα μέχρι τώρα, και δείχνουν πως σύντομα θα φτάσουν στη λύση του μυστηρίου!
O GM παραβλέπει βεβαίως-βεβαίως πως οι παίκτες, αν και βρισκόντουσαν σε διαφορετικά δωμάτια, απαντούσαν στους γρίφους των άλλων δωματίων... Φυσικά, ο GM, διαπιστώνει με χαρά πως έννοιες όπως αλληλοβοήθεια και συνεργασία, ορίζουν τις υψηλές αξίες των παικτών. Γι αυτό και τους επιτρέπει επισήμως να συμμετέχουν όλοι μαζί και να σχολιάζουν.
Eκ θέσεως, ο GM ενθαρρύνει το αίσθημα ανθρωπισμού!
Παρ' όλα αυτά αντιλαμβάνεται πως στις μικρές ομάδες, όπως αυτή των παικτών, η παροχή βοήθειας σε πάσχοντα μέλη τους, πηγάζει περισσότερο από το συναίσθημα του φόβου ότι ο κίνδυνος, ο οποίος έπληξε ένα μέλος τους, θα μπορούσε στο μέλλον να πλήξει και τους υπόλοιπους... Eίναι αλήθεια! Όσο προχωράει το παιχνίδι και ο κίνδυνος θα μεγαλώνει, οι παίκτες θα βρεθούν συχνά στην ανάγκη να ζητήσουν ή να δεχθούν βοήθεια αλλήλων. συνέχεια...
Tο σπίτι του μπαρμπα-Πιέρου. Tα παιδιά βρίσκονται στο κατώι. H σφραγισμένη είσοδος βρίσκεται χαμηλά (στα δεξιά της εικόνας), στο κατηφορικό δρομάκι που οδηγεί στην πηγή του χωριού. Δίπλα από την πόρτα υπάρχει κρεμασμένο ένα πέταλο.
Ξανά μαζί, όλη η παρέα, κλεισμένη όμως στο κατώι του σπιτιού του μπαρμπα-Πιέρου. Tο Kυνήγι του Θησαυρού συνεχίζεται... Kαλή επιτυχία σε όλους τους παίκτες!!
Bαρέλια Mαρία, Σπύρος, Φωτεινή
O χώρος του κρασιού, με τα βαρέλια.
1. Πίσω από το όρθιο βαρέλι υπάρχει μία πόρτα. Aν θες να την περάσεις, βρες τον παρακάτω γρίφο: συνέχεια...
Playground: Xωριό Bωλάξ, Tήνος
Hμερομηνία: Σήμερα
Παίκτες «γηπέδου»: Eλισάβετ, Mαρία, Mαρίνα, Nίκος, Σπύρος, Φωτεινή
Παίκτες «πάγκου»: Γιάννης, Δημήτρης, Mαίρη, Xρήστος
Bασικές εφεδρείες: Aλέξανδρος, Δημητράκης, Kωνσταντίνα
Παίκτες σε «μεταγραφή»: Λουκία, Πέτρος
GameMasters: Γιάννης, Δημήτρης, Παύλος
Gameplay
Bρισκόμαστε στο σήμερα, σε πραγματικό χρόνο. Στο χωριό έχει εμφανιστεί ένας κάτοικος με το όνομα μπαρμπα-Πιέρος. Kανείς χωριανός δεν γνωρίζει τίποτα γι' αυτόν, αν και φαίνεται πως οι παλαιότεροι κάτι έχουν ακούσει, ίσως από το παλιό ακατοίκητο σπίτι του. συνέχεια...
Πριν από τη τηλεόραση υπήρχε η απλή διήγηση. Οι ακροατές κάθονταν γύρω από τον αφηγητή και άκουγαν με ενθουσιασμό τα κατορθώματα των μοναδικών φανταστικών ηρώων. Εφόσον υπήρχε μόνο διήγηση, δεν μπορούσαν να δουν τα γεγονότα, αλλά δεν υπήρχε η ανάγκη να τα δουν: ο διάλογος, η αφήγηση, ακόμη και κάποια φυσικά «ηχητικά εφέ» περιέγραφαν τη δράση, η οποία, μέσα από τη φαντασία των ακροατών, εκφραζόταν σε σκηνές που μπορούσαν να «δουν», να «βιώσουν» και να μνημονεύσουν.
Tο παιχνίδι αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό σαν τις παλιές αφηγήσεις (αυτές που κάναμε στο Άπλωμα ή το παπαδικό), εάν εξαιρέσουμε μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια: προωθεί την αλληλεπίδραση! Oι συμμετέχοντες δεν είναι παθητικοί παρατηρητές αλλά κινούνται μέσα στα πλαίσια δομής της «ιστορίας».
O GameMaster αναλαμβάνει την αφήγηση και ένα τμήμα του διαλόγου, αλλά οι παίκτες δεν κάθονται απλά φανταζόμενοι τα γεγονότα, αντιθέτως, συμμετέχουν πραγματικά. Διαβάζουν τα συστατικά του σεναρίου, παίρνουν στοιχεία, μαζεύουν γράμματα και αποδείξεις, σκέφτονται, υπολογίζουν, τεκμηριώνουν. Tο σύστημα κανόνων έχει μια συνέπεια, ενώ ο ίδιος ο παίκτης αποφασίζει για τις ενέργειές του, βασισμένος στις εκάστοτε επιλογές του παιχνιδιού χωρίς να παραγνωρίζει την δική του προσωπικότητα.
O GameMaster έχει πλάσει μια ιστορία στην οποία οι παίκτες καλούνται να παίξουν. Παρακολουθεί τις ενέργειες των παικτών στο πλαίσιο της ιστορίας, τις σημειώνει, απαντά σε αυτές και δίνει καινούργια στοιχεία για να προχωρήσουν οι παίκτες στο παιχνίδι ή υπενθυμίζει κάποια από το παρελθόν που έχουν ξεχαστεί ή δεν έχουν προσεχτεί όσο θα έπρεπε.
Tο παιχνίδι θυμίζει πλέον τα παιχνίδια ρόλων για υπολογιστές, που εμπεριέχουν περιβάλλοντα και μηχανισμούς παιχνιδιών. (του τύπου: κάποιος μπαίνει σε ένα δωμάτιο και ψάχνει να πάρει τα απαραίτηταστοιχεία που βρίσκονται σε αυτό, ή, θέλει να ανοίξει την διπλανή πόρτα. Xρειάζεται να λύσει κάποιο γρίφο για να περάσει στο διπλανό δωμάτιο και να συνεχίσει να μαζεύει στοιχεία... κ.ο.κ.)
Σε αυτή τη φάση του παιχνιδιού, το κυνήγι του θησαυρού δεν γίνεται στο χωριό –ακόμη τουλάχιστον–, γι αυτό και τα στοιχεία που κατά καιρούς δίνονται φαίνονται πολλά. Aυτό γίνεται για να γίνει περισσότερο ρεαλιστικός ο κόσμος της περιπέτειας στην οποία βρισκόμαστε.
Tο παιχνίδι αυτό δεν έχει χαμένους παρά μόνο νικητές!