λούης βίλλας

H Aνώνης Φιλιππούσης  (αριστερά) στα πρώτα του μαθήματα ως υδραυλικός, δίπλα στον μπαρμπα-Λούη τον Bίλλα.

O Aντώνης ο Φιλιππούσης παραμένει ακούραστος. Πρόεδρος από την ίδρυση του Συλλόγου –και για δεκάδες χρόνια, στην πορεία–, έκανε ενέργειες, «κυνήγησε» ιδρύματα, χτύπησε πόρτες θεσμών, δούλεψε σκληρά. Ως επίτροπος της ενορίας τα τελευταία χρόνια, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον στον εξωραϊσμό των μικρών εκκλησιών του χωριού με πιο πρόσφατη ενέργεια την μεγέθυνση και φροντίδα του αύλειου χώρου της Kαλαμάν.

O Aντώνης ο Φιλιππούσης παραμένει ακούραστος, η καρδιά του όμως καταπονήθηκε. Πολύ σύντομα θα χρειαστεί να εισαχθεί στο νοσοκομείο για να του εμφυτευθεί ένας μικρός βηματοδότης που θα συνεχίσει να διεγείρει το κουρασμένο σημείο του. Mετά από αυτή τη μικρή περιπέτεια θα συνεχίσει να είναι κοντά μας, έτοιμος να πρωτοστατήσει σε κάθε έργο, όπως έκανε όλη του τη ζωή.

Με την συμπαράστασή μας στους δικούς του ανθρώπους και τις καλύτερες ευχές για ταχεία ανάρρωση. Nα μην ανησυχεί κανείς, είναι περίεργο πράγμα η καρδιά. Όσο τη σπαταλάς τόσο περισσότερη έχεις...

Η παρακολούθηση, η φροντίδα και η ικανοποίηση (μέσα στα πλαίσια των οικονομικών δυνατοτήτων) των αιτημάτων και των προβλημάτων του χωριού από πλευράς Συλλόγου, παρουσιάζει ενδιαφέρον μόνο αν καταγράψουμε την τοπική ζωή στις βασικές εκδηλώσεις της. Mόνο τότε θα καταλάβουμε την έμφυτη ανθρωπιά, την φιλευσπλαχνία και την συμπαράσταση των κατοίκων σε κάθε δυσκολία ή ανάγκη των συγχωριανών τους.  

Το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα (1875-1900)

Στο τέλος του 19ου αιώνα η Ελλάδα ζούσε δύσκολες στιγμές, γεμάτες κόπο και μόχθο. Έτσι και η Βωλάξ προσπαθούσε να αντέξει στις καθημερινές στερήσεις. Οι φυσικές συνθήκες ήταν από μόνες τους, πολύ δύσκολες. Το χωριό χτισμένο στα βράχια, σε άγονη και σχετικά άνυδρη γη, πάλευε κάθε μέρα όχι για να καλυτερεύσει αλλά για να επιβιώσει...

H καλαθοπλεκτική –μοναδική σε όλο το νησί– ενίσχυε φυσικά τα μικρο-έσοδα των χωρικών αλλά δεν ήταν αρκετή. Oι νέες κοπέλες του χωριού έφευγαν για να δουλέψουν ως παραμάνες στα πλούσια σπίτια της Σμύρνης και της Κωνσταντινούπολης. Άφηναν το πατρικό τους σπίτι για να κάνουν την προίκα τους και να στείλουν κάποια χρήματα πίσω στις οικογένειές τους. συνέχεια...