μόχθος
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα μόχθος. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Το ραντεβού κλείστηκε για το απόγευμα της Δευτέρας. Η ανταπόκριση μεγάλη, η διάθεση καλή. Τα υλικά μέσα περίσσευαν.
Έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά. Ήθελαν να προλάβουν το σκοτάδι. Καθάρισαν όλο το χωριό. Χωρίς «δικό μου», «δικό σου» , «του άλλου». Και αυτό είναι το σημαντικότερο.
Από εμάς εδώ στην Αθήνα, που βλέπουμε τα πράγματα από μακρυά (δυστυχώς), ένα μόνο μπορεί να ειπωθεί:
Μ Π Ρ Α Β Ο σε όλους....
Υ.Γ. Ευχαριστούμε την Μαρία για τις φωτογραφίες. Μας έχει κρατήσει καλή συντροφιά όλο τον χειμώνα...
Υπήρχαν χρόνια δύσκολα για την Ελλάδα –χρόνια δυσκολότερα στο χωριό. Ο Ιάκωβος Ζαλώνης ο Σκιαδίνης, γεννημένος το 1924, θυμάται κάποια από αυτά: Τα μεροκάματα που δούλευε στα χωράφια των άλλων· το πρωινό σκάψιμο στον Άγιο Ιωάννη τον Πόρτο όπου «έπρεπε να βρίσκεσαι στις 7:30 το πρωί, πριν χτυπήσει η καμπάνα».
Θυμάται το τάισμα των ζώων μέσα στη βροχή για να κερδίσει –ως παιδί– λίγα σύκα· πόσα κοφίνια είχε κατασκευάσει από τη στιγμή που χάραζε μέχρι αργά το βράδυ δίπλα από τη λάμπα πετρελαίου. Θυμάται τα πάντα: το κρύο, τη νύχτα, τις ατέλειωτες ώρες εργασίας.
Σηκωνόμαστε πριν να βγει ο ήλιος...
«Πολύ δούλεψα...»
διήγηση: Ιάκωβος Ζαλώνης
ηχογράφηση: 15.05.2012
διάρκεια: 11:27
Περί οικονομίας νερού είναι ένα άρθρο του αμμοδύτη (9.06.2008) στο blog της οφιούσσας. Μεταφέρουμε μέρος του κειμένου που μιλάει για την, όχι και τόσο μακρινή, υδρο-ιστορία του νησιού:
«Το μοντέλο στο νησί μας το ξέρουν πολύ καλά όσοι είναι πάνω από 40 ή 50 ετών στα χωριά. Πριν 40-50 χρόνια, οι οργανωμένοι οικισμοί ήταν κοντά σε πηγή, με κάποια προστασία από τον αέρα, μακριά από την θάλασσα και τις απειλές της, κατά προτίμηση με καλλιεργήσιμη γη. Αν κοιτάξετε τα παραδοσιακά χωριά της Τήνου όλα πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις.
Οι νοικοκυρές κουβαλούσαν 30-50 λίτρα νερό την ημέρα για το μαγείρεμα, την καθαριότητα και τις όποιες σπιτικές ανάγκες, συμπεριλαμβανομένων των λίγων λουλουδιών στην αυλή. Το νερό από το ξέπλυμα των πιάτων ανακυκλωνόταν στις κότες ή το γουρούνι. Δεν υπήρχαν υγροί «βόθροι» γιατί δεν υπήρχε νερό.
Τα ρούχα πλένονταν στο πλυσταριό κοντά στην πηγή. Το νερό διοχετευόταν με χαντάκια υδραγωγούς (υνταγούς) σε περιβόλια, με αυστηρά προκαθορισμένα και τηρούμενα ωράρια. Φυσικά οι τουαλέτες ήταν στεγνές. Δεν υπήρχαν μέσα για μεταφορά ή βαθειά πηγάδια ή γεωτρήσεις. Τα επιφανειακά πηγάδια δούλευαν με «μπαλάγκο», χαμηλής τεχνολογίας και εντάσεως εργασίας». συνέχεια...
Δεν κουραστήκαμε στο χωριό. Δεν ξέρουμε να σας πούμε για τα τεράστια δεμάτια φορτωμένα με φρύγανα ή με την τροφή των ζώων. Δεν γνωρίζουμε πολλά για τις «χλώμες» και τις «ταγές» με τις πρασινάδες και τα φύλλα από τα δέντρα. Δεν μεταφέραμε ποτέ τις μεγάλες αρμαθιές με τους καρπούς των σιτηρών, τον «χερόβολο» με τα πουρνάρια, τις βέργες και τα καλάμια που βλέπαμε να κουβαλούν στην πλάτη τους (πάντα με χαμόγελο και υπομονή) οι χωρικοί της Βωλάξ. Και όλα αυτά στους δύσβατους για δρασκελισμό δρόμους. Τι να κάνεις; Τα χωράφια κάνουν γεννήματα και θέλουν χέρια...
Λένε πως τα παραμύθια ξεκινάνε δύσκολα και τελειώνουν ευχάριστα... Μια φορά και έναν καιρό ήταν οι άντρες που κουβάλαγαν τις βέργες και τα καλάμια για τα καλάθια ή τις ταγές για την τροφή στα ζώα. Την ίδια εποχή ήταν και οι γυναίκες που κουβάλαγαν τα φρύγανα για ν' ανάψουν τον φούρνο και να μαγειρέψουν ή τα βελανίδια για να ζεσταθεί η οικογένεια τον χειμώνα. Λες και δεν τους έφτανε η κούραση με το καθάρισμα του σπιτιού και το τάισμα των χοίρων...