ορειβασία

όταν μόνος μείνω ανάμεσα σε εκατοντάδες βράχια
τότε πρέπει να προετοιμαστώ /  να φορέσω την καφέ ζακέτα μου
να κάνω ότι έκαναν και οι προηγούμενοι από μένα

όταν μόνος μείνω ανάμεσα στα βράχια / αφουγκράζομαι τη σοφή
την άναρθρη λαλιά τους / αφήνομαι στους μικρούς ανεμοστρόβιλους
που μου χτυπούν τις πόρτες / ας φορέσω την καφέ ζακέτα
και ας ζητήσω απ' τους ανέμους / ας τους παρακαλέσω
να με σηκώσουν ψηλά, όσο πιο ψηλά μπορούν / για τελευταία φορά

και από κει, λαίμαργα θα κοιτάω / μήπως περάσει κανένας ταξιδιώτης
μήπως αφήσει τάχα κάποιο μήνυμα για μένα
μήπως καμιά καλή κουβέντα γράψει / να την φυλάξω τώρα που έβαλε κρύο
τώρα που πρέπει να προετοιμαστώ
τώρα, που ήρθε η ώρα να φορέσω την καφέ ζακέτα μου
που ήρθε η ώρα να κάνω ότι έκαναν και οι προηγούμενοι από μένα

χειμώνιασε πια, για τα καλά / να προφυλακτώ απ' τον αέρα, πρέπει
να κουλουριαστώ / να κουλουριαστώ και να πετρώσω
σιγά σιγά / και γίνω κι εγώ ένα από τα βράχια

χειμώνιασε / ήρθε η ώρα να φορέσω την καφέ ζακέτα
ότι έκαναν και οι προηγούμενοι από μένα πρέπει κι εγώ να κάνω

YΓ. Tον Nοέμβριο που περπάτησα προς το Bουνό, πίσω από τον βράχο που ονομάζουμε «Aετό», βρήκα ένα καφέ κουμπί. Aπό ζακέτα προφανώς.

Δυο λόγια για τους μικρούς εξερευνητές του γρανιτένιου τοπίου που τα δυο τελευταία χρόνια οργώνουν σε τούτη τη γη μοναδικές εξορμήσεις.

Κάποτε συνάντησα ένα καταπληκτικό Καναδέζο μουσικό. Αυτός είχε δώσει μια συναυλία στο Λίβανο, με ένα πριόνι, που το χρησιμοποίησε ως βιολί. Αφού μίλησα για λίγο με τον παράξενο αρτίστα, μου εκμυστηρεύτηκε πως σε μερικά χρόνια θα ξαναπήγανε σ’ αυτή τη χώρα για να δώσει μια νέα συναυλία με πέτρες –ως απάντηση σε όσους υποστήριζαν πως μόνο οι πέτρες δεν έχουν αρμονία και φωνή. Φτάνει ν’ αφιερώσει κανείς λίγο χρόνο, για να συμμεριστεί τη γνώμη αυτού του καλλιτέχνη.

Oι πέτρες της Βωλάξ έχουν και αυτές την δική τους αρμονία. Υπάρχουν γωνιές που πολλοί βλέπουν αλλά ελάχιστοι προσέχουν, γι’ αυτό και γρήγορα τις ξεχνούν. Σίγουρα οι μικροί φίλοι του χωριού έχουν περπατήσει πολλές ώρες μέσα σε αυτό το τοπίο και έχουν αποκτήσει τις δικές τους εμπειρίες. Όμως οι εμπειρίες δεν σταματούν να εμπλουτίζονται συνεχώς, μέσα στη σιωπή της φύσης.συνέχεια...

Ορειβασία είναι το χόμπι, το άθλημα ή το επάγγελμα του να μετακινείσαι με τα πόδια στα βουνά. (όρεο-βασία= περπάτημα στα όρη). Με την ευρύτερη της έννοια, η λέξη ορειβασία περιλαμβάνει και την αναρρίχηση και το ορειβατικό σκι.

Αυτή η ευρύτερη έννοια περιγράφεται στα αγγλικά με την λέξη mountaineering. Στα αγγλικά πάλι, το hill walking είναι το περπάτημα σε ορεινό ανάγλυφο και το scrambling είναι το σκαρφάλωμα του βράχου (κάποτε και με σχοινιά). συνέχεια...

O Γιώργος (Λ), ο Άκης και η Mαίρη στα βράχια του χωριού  (1981/82)

Mε τις παραπάνω φωτογραφίες που βρήκα σε ένα παλιό album φωτογραφιών προσθέτω τα εξής: Tο επόμενο στάδιο από τα χρώματα, με τα οποία είχαμε βαφτίσει τα βράχια, ήταν οι «κανονικές» περιφραστικές ονομασίες.

Tο άρθρο γράφει για το «Όρος της Ξάπλας» (τα παλιό Λευκό). Yπήρχε και το λεγόμενο «Σούπερ Eπικίνδυνο Όρος» (βλ. φωτό), σε ένα σύμπλεγμα βράχων που βρισκόντουσαν πίσω από το σημερινό θέατρο, στον δρόμο για τον «Xοντρό Γκρεμνό». Tο επιβεβαιώνουν και οι παραπάνω φωτογραφίες, στις οποίες είναι σημειωμένο το παραπάνω όνομα, με στυλό, στην πίσω πλευρά τους.