Βωλάξ, Τήνος. Τόπος όμορφος και ζωντανός. Χωριό αγαπημένο. Μέρος που θέλουμε να προστατέψουμε και να αναδείξουμε πιο πολύ από ποτέ! Εκτιμούμε όλα όσα μας προσφέρει μέσα απ' την ιστορία και την κουλτούρα του, μέσα από την αξεπέραστη φύση και τις αξίες των ανθρώπων του...
Ακολουθήστε μας!

παιγνιόχαρτα

Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα παιγνιόχαρτα.   Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις

«Οι τζογαδόροι είναι οι λεβέντες της τράπουλας, αλλά η τράπουλα είναι ο μόνος λεβέντης», γράφει ο Γιάννης Βαρβέρης στο βιβλίο του Κόψε. Στην «λεβέντισσα» Ελένη του Φραγκιά έριξαν μια τράπουλα μέσα στον τάφο της όταν εκείνη πέθανε...

Τα παλιά χρόνια, η βασική διασκέδαση στο χωριό ήταν τα παιχνίδια με την τράπουλα και τα οποία παιζόντουσαν στα σπίτια των χωρικών αφού δεν υπήρχαν στο χωριό –πλην ελαχίστων και μικρών χρονικών διαλειμμάτων– καφενέδες. Κάποιοι μάλιστα, για να νιώσουν την ατμόσφαιρα, πήγαιναν στο παλιό παντοπωλείο του Κουμάρου (που σήμερα είναι λέσχη) να παίξουν πρέφα. συνέχεια...

Σας δίνουμε τους κανόνες ενός από τα δημοφιλέστερα παιχνίδια τράπουλας που έπαιζαν στο χωριό! Διαβάστε τους (δυσεύρετους) κανόνες και ραντεβού στο παπαδικό για καμιά παρτίδα... Κόψε!

Το σκαμπίλι ήταν το ένα από τα πιο δημοφιλή παιχνίδια τράπουλας, που παιζόταν από τους κατοίκους της Βωλάξ, κυρίως, τις νύχτες του χειμώνα. Παίζεται είτε από δύο άτομα, είτε από τέσσερα με δύο ζεύγη παικτών. Συνήθως παίζεται με 2 ζεύγη (σε χιαστί διάταξη). Στην οικογένεια το έλεγαν και "τρίο" («θα πιάσουμε τον τρίο;») συνέχεια...

Ένα από τα παιχνίδια με χαρτιά που έπαιζαν στο χωριό ήταν και το σκαμπίλι. Παιχνίδι που παιζόταν με τα 28 από τα 52 χαρτιά της τράπουλας και που απαιτούσε τεχνική κατάρτιση, εξ’ ού και η εξευγενισμένη έκδοση της ρήσης «η πρέφα θέλει υπομονή και το σκαμπίλι τέχνη». 

συνέχεια...

Οι ημερολογιακές σημειώσεις ενός κοριτσιού (της Σέι Σόναγκον) της γιαπωνέζικης αυλής του 1002 μ.Χ., έφτασαν στις μέρες μας ως το Βιβλίο του Μαξιλαριού. Εντυπώσεις, παρατηρήσεις, στιγμές ευαισθησίας της και ένα σύνολο από λίστες αποτέλεσαν ένα βιβλίο που έμεινε στους αιώνες ως ένα από τα σπουδαιότερα κείμενα της ιαπωνικής λογοτεχνίας. Το ημερολόγιο της ζωής της, το φύλαγε κάτω από το μαξιλάρι της και μέσα σε αυτό βρέθηκαν λίστες με απλά πράγματα της καθημερινής ζωής..


«Nα μείνει, να μείνει στο τρύπιο καμίνι...»

Σε ένα μικρό τετραδιάκι ο Δημήτρης του Nάσου κατέγραψε τα παιχνίδια που παίζαμε στο χωριό, όταν ήμασταν παιδιά, από τα πρώτα χρόνια του δημοτικού μέχρι και πρόσφατα, που οι περισσότεροι από μας είναι παντρεμένοι. Στο άρθρο αυτό καταγράφουμε τα περισσότερα για να σωθούν στο χρόνο, και προσθέτουμε κανόνες στα σημαντικότερα από αυτά, επειδή, όπως λέει η Σοφία: «στην Μυστική Παγκόσμια Οργάνωση Παίδων (ΜΠΟΠ) διαχέονται οι κανόνες. Μόλις περάσεις μια ηλικία σβήνονται αυτόματα από τη μνήμη σου».

Το επικίνδυνα φορτισμένο retronio σκάει! συνέχεια...