παιδιά
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα παιδιά. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Και ποια τα όπλα του κυνηγού ;;;;;
Ρόλοι, αντικείμενα, αινίγματα, ιστορίες, βιβλία, παιχνίδια, κρυφές γραφές, σχέδια, μετρήσεις θα βοηθήσουν τους κυνηγούς να ανακαλύψουν που κρύβεται ο φετινός θησαυρός.
Μα επειδή ο σκοπός του παιχνιδιού είναι η απόλαυση της διαδρομής μην βιαστείτε να φτάσετε στον θησαυρό, απολαύστε κάθε στιγμή με την μοναδικότητα της.
Ραντεβού στις 15/8 στο προαύλιο της εκκλησίας ώρα το αργότερο 17:17…..
Σας περιμένουμε γεμάτοι χαρά και ανυπομονησία…
Καλή αντάμωση!!!!!
Είναι χαρά να θυμάσαι μερικές όμορφες στιγμές απο την κατασκήνωση...
Πρώτο μέρος
Δεύτερο μέρος
Έχω ζητήσει από πολλούς να γράψουν τις σκέψεις τους για την κατασκήνωση.
Ελπίζω λοιπόν να ανεβάσουμε και άλλα κείμενα. Σίγουρα θα ανεβάσουμε και βίντεο. Αλλά εως τότε, σας δίνω μία σειρά από φωτογραφίες.
Έτσι για να ζεσταθείτε λίγο...
Όλα ξεκίνησαν από την αγάπη για τον τόπο.
Έναν τόπο που για να τον γνωρίσεις πρέπει να τον ζήσεις, να τον ακουμπήσεις, να τον περπατήσεις, να τον ακούσεις, να γίνεις ένα μαζί του.
Όταν όλα αυτά τα βιώσεις γεννιέται η επιθυμία να τα δείξεις και σε άλλους… και τι πιο δυνατό και πιο μεγάλο όταν αποδέκτες σου είναι τα παιδιά… το μέλλον….
Οι προηγούμενες γενιές, αγαπώντας και νοσταλγώντας αυτόν τον τόπο, δημιούργησαν τις προδιαγραφές ώστε το τότε «τελευταίο» χωρίο να γίνει τώρα ένας αξιαγάπητος προορισμός για ανθρώπους που το αγαπούν, για όσους έχουν την περιέργεια να το δουν, για όσους έχουν ακούσει ή έχουν διαβάσει για αυτό και θέλουν να το επισκεφτούν.
Θα σας πω ένα παραμυθάκι. Χιονιάς έξω και η παρέα γύρω από το τζάκι το ζητάει:
Μια φορά κι έναν καιρό, δύο παιδιά ο Δ και ο Δ, γεννημένα στην μεγαλούπολη, επισκέφθηκαν το χωριό των πατεράδων τους.
Τα παιδιά μαγεύτηκαν από το χωριό. ‘Ετρεξαν, έπαιξαν, διασκέδασαν, γνώρισαν τη φύση. Καλοκαίρι με καλοκαίρι άρχισαν να αγαπάνε και άλλα πράγματα στο χωριό.
Ξεχώριζαν πια την ιδιαιτερότητα του τοπίου, την απλότητα των ανθρώπων.
Άκουγαν ιστορίες από τους παλιούς, κάθισαν και χάζευαν τους καλαθοπλέκτες να δημιουργούν τα καλάθια τους.
ΑΓΑΠΗΣΑΝ τον ΤΟΠΟ και τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ του...
Άρχισε να κρυώνει ο καιρός. Η παρέα μου έχει φύγει εδώ και καιρό. Ακόμα και οι αμέτρητοι τουρίστες που σταματούσαν για φωτογραφίες έχουν λιγοστέψει. Αυτοί οι λίγοι που έρχονται φορούν ζακέτες, κάποιοι ακόμα και μπουφάν. Πάνε τα φορέματα, τα σορτσάκια, τα μαγιό. Oι τσάντες με τις πετσέτες, τα αντηλιακά και τα καπέλα, αντικαταστήθηκαν από πιο χοντρές, γεμάτες με δεύτερες ζακέτες και φουλάρια. Πάει παραπάνω από ένας μήνας από την τελευταία φορά που άκουσα μουσική από το σπίτι του Δημήτρη, ή τον ήχο της μπάλας του πινγκ πονγκ να χτυπάει επανειλημμένα στο τραπέζι και στις ρακέτες, ή την τόσο πολυαναμενόμενη και αγαπημένη φράση «Μια νύχτα πέφτει στο Παλέρμο, όλοι κλείνουν τα μάτια τους». Ήρθε το φθινόπωρο βλέπεις.
Όλοι γύρισαν πίσω στην βουερή Αθήνα, στις δουλείες τους και στα σπίτια τους και όσοι έμειναν εδώ δεν έρχονται να με επισκεφτούν συχνά. Όχι ότι τους κατηγορώ. Χωρίς παρέα και με τέτοιο κρύο, τι να έρθεις να κάνεις εδώ. Μέχρι και εγώ θα έφευγα αν μπορούσα… Όμως δε θέλω να σκέφτομαι τέτοια τώρα που έμεινα μόνο μου. Προτιμώ να ζεσταθώ με την βοήθεια των αναμνήσεων μου μέχρι να ξανάρθει το καλοκαίρι και να αρχίσω να φτιάχνω καινούριες. συνέχεια...
H επιστροφή από την κατασκήνωση γίνεται με ανάμεικτα συναισθήματα. Πάντα. Στα παιδιά έχουν λείψει οι γονείς τους, το σπίτι τους και η σιγουριά της γνώριμης καθημερινότητας. Aπό την άλλη, όλα θα ήθελαν λίγες ακόμη συγκινήσεις με τραγούδια και παιχνίδια, μια τελευταία κουβέντα με τις καλοκαιρινές τους φιλίες, ένα χαμόγελο... Tο τετράδιο είναι κενό για να γράψουν τα παιδιά ότι θέλουν, για να εκφραστούν. Η επιστροφή θα διαρκέσει όσο ακριβώς χρειάζεται. Συνήθως κρατάει 12 μήνες... συνέχεια...
Κάποιοι λένε «καλό χειμώνα». Άλλοι πάλι «καλό φθινόπωρο». Λίγοι προτιμούν το «καλό αποκαλόκαιρο». Προσωπικά μου αρέσει το τελευταίο. Είναι πιο ανώδυνο βλέπετε...
Το γεγονός πάντως είναι ένα. Το καλοκαίρι φεύγει. Για να μην πω ότι έφυγε. συνέχεια...