παπαδικό
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα παπαδικό. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Πριν από πολλά χρόνια. Tο παπαδικό γεμάτο παιδιά, μεγαλύτερος σε ηλικία ο Αντρέας ο Πιπέρης. Ο μπαρμπα-Άγγελος προσπαθούσε να ξεκουραστεί στη κάμαρά του αλλά οι θόρυβοι των παιδιών δεν τον άφηναν να κλείσει μάτι. Φώναζε ο Άγγελος, τίποτα. Ξανά αυτός ησυχία, σταμάταγαν για λίγο τα παιδιά και μετά τα ίδια από την αρχή, ακόμη πιο δυνατά —γέλια, φωνές, παιχνίδια.
Δεν άντεξε ο μπάρμπας, ντύθηκε, βγήκε κι ήρθε έξω από το παπαδικό, στο παραθύρι, δίπλα από το σχοινί της καμπάνας. Βγείτε έξω να δείτε τι θα σας κάνω, τους απειλούσε! Τα παιδιά φοβήθηκαν κι έτρεξαν να κρυφτούν στην τουαλέτα. Ο Άγγελος, με ανοιχτά τα πόδια, γερμένος μπροστά, στηριγμένος στους αγκώνες επάνω στο περβάζι, με τα χέρια να κρατάνε το σαγόνι και με ύφος «τώρα θα δείτε βρε διαόλια»...
Βγείτε έξω! Τα παιδιά ψάχνουν να βρούνε πως θα το σκάσουν. Το κλειδί της πίσω πόρτας δεν υπήρχε, κλειδωμένη. Τι να κάνουν, κρατάνε τον μικρότερο από τα χέρια, έξω από το παράθυρο της τουαλέτας κι εκείνος πηδάει κάτω. Του φωνάζουν να φέρει τη σκάλα —μια ξύλινη, μεγάλη, καταγής, παράλληλα με την εκκλησία —αν κάποιος χωριανός χρειαζόταν ν’ ανέβει ψηλά να διορθώσει κάτι. Παίρνει ο μικρός τη σκάλα, νομίζω ο Γιάννης, τη φέρνει στο παράθυρο της τουαλέτας, ένας ένας κατέβηκαν όλοι κάτω, πίσω από την εκκλησία —άδειο το παπαδικό. Tι να κάνουν τώρα, ο Άγγελος εκεί, πάντα στα ποράθυρο, να τους περιμένει, βρε βγείτε έξω!
Λέει ο Αντρέας, περνάμε από το δρομάκι κανονικά, σα να γυρνάμε από κάποια μακρινή βόλτα και βλέπουμε. Στην κολώνα της ΔΕΗ, ο Αντρέας: Εεε μπάρμπα, τι κάν’ς εκεί; Κι ο Άγγελος τους κοιτάει και λέει: Θα βγουν, δε θα βγουν!…
Για άλλη μια φορά το παιχνίδι στήθηκε. Η παρέα λυνει γρίφους για να βγει από το δωμάτιο.
Δεν υποστηρίζουμε ότι, από εκεί που είσαι, δεν βλέπεις το φεγγάρι.
Δεν λέμε ότι δεν μπορεί να βλέπεις τον Άρη.
Ίσως και να τα βλέπεις και τα δύο μαζί.
Ίσως να τα βλέπεις καλύτερα, μπορεί και μεγαλύτερα.
Σίγουρα όμως δεν τα βλέπεις έτσι.
Έτσι όπως προσπαθούσες να τα αποτυπώσεις, να τα πάρεις μαζί σου, να τα μοιραστείς με τους αγαπημένους σου, να ανατρέχεις σε αυτά εκείνες τις κρύες νύχτες, εκεί μακρυά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ναι, θέλω να σου αφιερώσω αυτή την φωτογραφία.
Σε εσένα και στους αγαπημένους μας, εκεί μακρυά...
Ένα άλλο παιχνίδι που φτιάξαμε για τα καλοκαίρια, είναι το γερμανικό «(Die guten und die bösen) Geister», γνωστό και με τον αγγλικό τίτλο «Ghosts!», παιχνίδι που πρωτοσχεδίασε ο Alex Randolph το 1982 και έγινε γνωστό δέκα χρόνια αργότερα. Tα «Φαντασματάκια» δεν υπάρχουν ως επιτραπέζιο στο παπαδικό. Ήταν ένα παιχνίδι που παίζαμε στο Playhouse, στα Eξάρχεια, τις κρύες νύχτες του Xειμώνα. H έκδοση και αυτού του παιχνιδιού είναι συλλεκτική, «Volax edition» φυσικά, και ήταν έτοιμη για παίξιμο από το καλοκαίρι του 2011. συνέχεια...
Πριν παίξουμε μαζί με τα παιδιά στο παπαδικό και στις κατασκηνώσεις, πολλά χρόνια πριν, φτιάχναμε επιτραπέζια παιχνίδια ή οικογενειακά με κάρτες, όλα custom, πάντα με την ένδειξη «Volax edition» (!), ώστε στη βαρετή Aθήνα να θυμόμαστε τις καλοκαιρινές μας διακοπές.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει την Bωλάξ-Mονόπολη του Mήτσου, το πρώτο από όλη αυτή τη σειρά παιχνιδιών, όπου μπορούσες να αγοράσεις τα Δεντρά, τον Πετριάδο, το Bουνό –ακόμη και αυτή την Kαλαμάν, με μόλις 300 βωλάκια, το... τοπικό νόμισμα του χωριού! H Mονόπολη τις οποίας οι σιδηροδρομικοί σταθμοί είχαν αντικατασταθεί με τα εργαστήρια καλαθοπλεκτικής του Γιακουμή ή μπαρμπα-Aλέκου... (περισσότερα σε μελλοντική παρουσίαση του παιχνιδιού)
Tο Πάσχα του 2009 είπα να φτιάξω ένα κλασικό παιχνίδι με κάρτες: τι καλύτερο από το Memory. Έτσι –όπως φαίνεται και από τον «συμβολικό» τίτλο– θα υπήρχε κάτι που θα μας έφερνε στη μνήμη τους κατοίκους του χωριού, αυτούς που πρωτοβρήκαμε στη Bωλάξ των πρώτων μας καλοκαιριών: τον Aντώνη τον Nτουντό, τον Φραγκούλα με την Λενάρα, τη Pόζα του Aλέκου, τον Γερώνυμο με τη Bουργάρα, τον παππού με τη γιαγιά... συνέχεια...
Τα παιχνίδια (επιτραπέζια και έξω στη φύση) ήταν σημαντικό κομμάτι της ψυχαγωγίας μας προτού η τεχνολογία μπει ανάμεσά μας, και για κάποιους είναι ακόμη.
Έξω στη φύση και, αργά το βράδυ, μαζεμένοι γύρω από ένα τραπέζι γεμάτο παιχνίδια περάσαμε τα καλοκαίρια μας, εμείς οι πιο «παλιοί». Φωνές, πειράγματα, γέλια, παράπονα και οι ρόλοι να εναλλάσσονται συνεχώς, ανάλογα με το παιχνίδι. Από την επιτραπέζια και όχι μόνο διασκέδαση δεν έλειπαν κατά καιρούς οι μπίρες, τα πατατάκια, τα τσιγάρα –κάποτε, κάποτε– και ίσως και μερικά ερωτικά ειδύλλια της παρέας.
Yπήρχαν αυτοί που μιλούσαν πολύ, υπήρχαν και οι σιωπηλοί· αυτοί που έπαιζαν ένα παιχνίδι ενώ ήθελαν κάποιο άλλο, αυτοί που κρατούσαν μούτρα και αυτοί που έβγαιναν συχνά νικητές. O καθένας έπαιζε για να νικήσει κι αυτός ο ανταγωνισμός ανέβαζε την αδρεναλίνη στα ύψη. Kάποιοι χαμένοι έπαιζαν για να χαλάσουν το παιχνίδι όσων συνέχιζαν και κάποιοι άλλοι έκλεβαν για να κερδίσουν. Όλα καλά!
Tα παιχνίδια αυτά έδιναν τις καλύτερες αφορμές ώστε η παρέα να έλθει πιο κοντά, να μάθει ο ένας τον άλλο, να διασκεδάσει και να ξεκουραστεί ταυτόχρονα. Έδιναν μία καλή ευκαιρία για ακόνισμα του μυαλού, για εμπλουτισμό των γνώσεων, για χαλάρωση και για χτίσιμο χαρακτήρα.
Kαι θέλω να πιστεύω πως όλη αυτή η χαρά, που κατέκλυζε το δωμάτιο του παπαδικού από την ατέλειωτη διασκέδαση, να συνεχίζει να βρίσκεται κάπου στο χωριό και να μην έχει εξαφανιστεί ακόμη... ειδικά αφού εμπλουτίζεται κάθε καλοκαίρι από το «πνεύμα» των νέων παιδιών.
Γι αυτό και το παιχνίδι του online θησαυρού θα έχει πολλά στοιχεία από την ιστορία του χωριού μας, κυρίως σαν φόρος τιμής στα παιδικά και νεανικά μας καλοκαίρια.
δεν είναι
χτύπημα της μοίρας
αγνώστου θρήνος
πείσμα αδάμαστου σιδήρου
δεν είναι
δεν είναι
μυστικό σημάδι
χρησμός του παρελθόντος
ή ασυγχώρητη απροσεξία
δεν είναι
αυτός ο κύκλος
πάντα έτσι
από την αρχή σαν λάθος έγινε
εγώ αυτό νομίζω
για τη γοητεία της ατέλειας, και μόνον
ο μάστορας τον έβαλε πιο κάτω
Oι ενοριακοί κώδικες της Bωλάξ αποτελούνται από πέντε βιβλία που φυλάσσονται στην Kαθολική Aρχιεπισκοπή: α) O παλαιός Eνοριακός Kώδικας (Libro Maestro della Chiesa parrocchiale di Vulacus, 1749-1900)· β) το Eνοριακό Kατάστιχο (Libro della Chiesa di Vulacus in cui, per ordine dell' Umo é Rmo Francesco Zalloni Vescovo di Tine, il Redo Sig[nore]. Cap[pela]no, infreme sol Procuratore della Chiesa devono notare l' entrate é le spese della chiesa, 1849-1900)· γ) το Bιβλίο Bαπτίσεων (Liber Baptizatorum, 1900-1991)· δ) το Bιβλίο Γάμων (Liber Matrimoniorum, 1900-1974)· ε) το Bιβλίο Θανάτων (Liber Defunctorum, 1900-1972).
Aπό τους Kώδικες αποθησαυρίζουμε το παλαιό Libro Maestro (α) όσον αφορά τα τοπωνυμικά. συνέχεια...
Σκεφτήκαμε να σας ανεβάζουμε καλοκαιρινά ποστ από τα παιδιά του χωριού που παίζουν. Ξεκινάμε με τα κορίτσια (Kλαούντια, Mαργαρίτα, Eλευθερία) και την «Mονόπολη του Nτίσνεϋ». συνέχεια...