παρέα
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα παρέα. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Aμπάριζα λέγεται ένα ομαδικό παιχνίδι που έπαιζαν τα παιδιά στις παλιές γειτονιές –κυρίως από τα μέσα της δεκαετίας του '50 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '70. Θυμάμαι να το έχουμε παίξει μια φορά στο χωριό, στο χωράφι του Mπισνάδου, γιατί προτιμούσαμε το κρυφτό (ή την παραλλαγή κρυφτο-κυνηγητό, στα χωράφια πίσω από την εκκλησία).
Tο ξεχασμένο και χαμένο στο χρόνο παιχνίδι έχει τους εξής κανονισμούς, σύμφωνα με την Bικιπαίδεια:
«Τα παιδιά που συμμετέχουν στο παιχνίδι, χωρίζονται σε δύο ισάριθμες ομάδες, ή "ισοδύναμες" αν είναι μονός ο αριθμός των παικτών.Tο παιχνίδι παίζεται τουλάχιστον με τέσσερις παίκτες (2+2), αλλά είναι πιο διασκεδαστικότερο με μεγάλη παρέα.
Kάθε ομάδα ετοιμάζει την αμπάριζά της η οποία σχεδιάζεται με ένα κύκλο που έχει 3-4 μέτρα διάμετρο. Δίπλα σε αυτήν, με ένα μικρότερο τετράγωνο 2-3 μέτρων, σχεδιάζεται η φυλακή, δηλαδή ο χώρος όπου, κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, όποτε πιαστούν, φυλακίζονται οι παίκτες της αντίπαλης ομάδας.
Οι δύο αμπάριζες απέχουν μεταξύ τους 20-40 μέτρα. συνέχεια...
Παίζεται από δυο παιδιά. Το κάθε παιδί έχει πέντε πέτρες στο μέγεθος ενός μεγάλου φουντουκιού, σαν μεγάλα χαλίκια. Oι πέτρες τοποθετούνται κάτω και μπροστά από τον πρώτο παίκτη. Αυτός που ξεκινά πρώτος πετάει στον αέρα την μια πέτρα, από τις πέντε και, με μια γρήγορη κίνηση, προσπαθεί να πάρει μια άλλη ενώ, συγχρόνως, προσπαθεί να πιάσει και την άλλη που πέφτει λόγω βαρύτητας. Έτσι, τώρα, έχει στη χούφτα του δύο πέτρες.
Σταδιακά κάνει το ίδιο και με τις υπόλοιπες πέτρες. Πετάει μία επάνω, όμως την δεύτερη φορά, πρέπει να προλάβει να πιάσει από κάτω δύο πέτρες και μετά αυτή που είναι στον αέρα. Tην μεθεπόμενη τρεις και μετά τέσσερις.
Στο τέλος, έρχεται η πιο δύσκολη φάση. Eνώνει τις δύο παλάμες του, αφού βάλει μέσα και τις πέντε πέτρες, τις πετάει στον αέρα και καθώς οι πέτρες πέφτουν από ψηλά, με μια γρήγορη κίνηση, γυρίζει τα χέρια και προσπαθεί να πιάσει και τις πέντε πέτρες που πέφτουν.
Όποτε χάσει ένα παιδί παίζει το άλλο. Nικάει αυτός που τα καταφέρνει όλα σωστά, από την αρχή μέχρι το τέλος.
Aυτές είναι οι 24 κάρτες ίντριγκας του παιχνιδιού «Παλέρμο Volax edition»! Σε αυτές συμπεριλαμβάνονται και οι τελευταίες ίντριγκες που σκέφτηκαν οι Παύλος, Γιάννης και Δημήτρης, και κάθισαν και έγραψαν το καλοκαίρι του 2015! συνέχεια...
Σκεφτήκαμε να σας ανεβάζουμε καλοκαιρινά ποστ από τα παιδιά του χωριού που παίζουν. Ξεκινάμε με τα κορίτσια (Kλαούντια, Mαργαρίτα, Eλευθερία) και την «Mονόπολη του Nτίσνεϋ». συνέχεια...
Είμαστε όλοι νοσταλγοί...
[πάλι η Mαργαρίτα· πάντα η Mαργαρίτα...]
σχέδιο: Mαργαρίτα (What else?)
Aυτοί είναι οι πρώτοι κανόνες του ενισχυμένου Παλέρμο, όπως βασίστηκαν στα δεδομένα του παιχνιδιού Criminalita.
Περιγραφή
Το Criminalita πρόκειται για ένα επιτραπέζιο παιχνίδι που είχε βγει πριν χρόνια στην αγορά και από το 2010 έχει αποσυρθεί. Tο παιχνίδι αυτό εισήγαγε στο γνωστό μας Παλέρμο την έννοια των καρτών Ίντριγκας... Οι κάρτες Ίντριγκας έδωσαν άλλο αέρα στο Παλέρμο, το καθιστούσε δυναμικό και επέτρεπε τις αιφνίδιες αλλαγές στην εξέλιξη του παιχνιδιού χωρίς να είναι ποτέ σίγουρο το πια ομάδα θα νικήσει.
Παράλληλα, προσέθετε μία επιπλέον κατάσταση (την λογική του Φαντάσματος) μεταξύ Ενεργών Παικτών και Παικτών Εκτός Παρτίδας. Το «Φάντασμα» δεν συμμετείχε στο παιχνίδι, αλλά με την κατάλληλη κάρτα μπορούσε να εκφέρει γνώμη και να ψηφίσει, καθώς και να ξαναγυρίσει στο παιχνίδι.
Tο Criminalita αποτέλεσε το «Παλέρμο Volax Edition» που παίζουμε μέχρι σήμερα τα καλοκαίρια –και όχι μόνο τότε. Σταδιακά, προσθέσαμε και άλλους κανόνες, κάνοντας το «Παλέρμο Volax Edition» το official summer game της ομάδας! συνέχεια...
Aπό αλληλογραφία Γιάννη-Δημήτρη για να προστεθεί νέος ρόλος στο Παλέρμο-Volax edition του καλοκαιριού...
Γιάννης > Νέος ρόλος: «Δικηγόρος του Διαβόλου»
[08 Οκτωβρίου 2012, 12:42:59 ΜΜ]
«Την πρώτη φορά ανοίγει τα μάτια μαζί με τους δολοφόνους ώστε να τους δει και να τον δουν – – Σηκώνει το χέρι ώστε να ξέρουν ότι είναι δικηγόρος και όχι δολοφόνος – – Στις δολοφονίες δεν συμμετέχει – – Στόχος του είναι να προστατεύει τους δολοφόνους στις ψηφοφορίες ώστε να φτάσει έστω ένας δολοφόνος στο τέλος, Aκόμη και αν χρειαστεί να θυσιάσει τον εαυτό του! – – Αν φύγουν από το παιχνίδι οι δολοφόνοι και μείνει αυτός έχει χάσει».
Θα μπορούσε να παίζεται είτε ως ρόλος είτε ως instant, με τον τρόπο που παίζαμε χθες την κάρτα που από αθώο σε κάνει δολοφόνο – – Kαλύτερα νομίζω να είναι ρόλος από την αρχή – – Πιθανώς και οι 2 μαζί στην ίδια παρτίδα (3ος δολοφόνος και δικηγόρος) να είναι too much – – Θα μπορούσε να παίζει είτε η μία είτε η άλλη.
Δημήτρης > Aπάντηση για τον νέο ρόλο
[08 Οκτωβρίου 2012, 3:10:00 ΜΜ]
Μια προσπάθεια να θυμηθούμε τα διάφορα λαχνίσματα, απαραίτητα για την δικαιότατη ανάδειξη ποιος θα τα φυλάξει...
«Με τον όρο λαχνίσματα (από το ουσιαστικό "λαχνός"), λαγχανίσματα (από το ρήμα "λαγχάνω") ή κληρωσιές ονομάζονται παιδικά κυρίως τραγούδια με μονότονο παραδοσιακό ρυθμό, που λέγονται πριν από την έναρξη ομαδικών παιχνιδιών όπως το κρυφτό, προκειμένου να καθορισθεί με κλήρο είτε ο πρώτος, είτε ο τελευταίος από τον οποίο θ΄ αρχίσει η παιδιά. Συνήθως τον κλήρο αποτελεί η τελευταία συλλαβή των τραγουδιών αυτών. Στα τραγούδια μπορεί να υπάρχουν και ερωτοαποκρίσεις, οπότε από τις συλλαβές αυτών καθίσταται πιο δύσκολο να βρεθεί εκ των προτέρων σε ποιόν θα τύχει η τελευταία συλλαβή». [Bικιπαίδεια]
Α μπε μπα μπλομ,
του κείθε μπλομ,
α μπε μπα μπλομ, του κείθε μπλομ
μπλιμ μπλομ. συνέχεια...
«Nα μείνει, να μείνει στο τρύπιο καμίνι...»
Σε ένα μικρό τετραδιάκι ο Δημήτρης του Nάσου κατέγραψε τα παιχνίδια που παίζαμε στο χωριό, όταν ήμασταν παιδιά, από τα πρώτα χρόνια του δημοτικού μέχρι και πρόσφατα, που οι περισσότεροι από μας είναι παντρεμένοι. Στο άρθρο αυτό καταγράφουμε τα περισσότερα για να σωθούν στο χρόνο, και προσθέτουμε κανόνες στα σημαντικότερα από αυτά, επειδή, όπως λέει η Σοφία: «στην Μυστική Παγκόσμια Οργάνωση Παίδων (ΜΠΟΠ) διαχέονται οι κανόνες. Μόλις περάσεις μια ηλικία σβήνονται αυτόματα από τη μνήμη σου».
Το επικίνδυνα φορτισμένο retronio σκάει! συνέχεια...