προϊόντα
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα προϊόντα. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Ο αρχιτέκτονας Δ.Β. Βασιλειάδης εξηγεί το πως διαμορφώθηκε επίπεδη η στέγη στην Τήνο (και τις υπόλοιπες Κυκλάδες) σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα: «Εξετάζοντας τους φυσικογεωγραφικούς παράγοντες, διαπιστώνουμε πως ο βοριάς και γενικά το κλίμα, πέρα από την θέση του οικισμού, συνετέλεσε και στην επικράτηση της επίπεδης χωμάτινης (στην βάση της) στέγης, που οι νησιώτες ονομάζουν "δώμα". Το κλίμα στην Τήνο είναι εύκρατο και το χιόνι σπανίζει. Η κλίση λοιπόν της στέγης, μονή ή διπλή, είναι άχρηστη, αφού ο λόγος που οι ηπειρωτικές περιοχές έχουν στέγες με κλίση είναι ακριβώς αυτός: Να συγκρατούν το βάρος του χιονιού. Τα κεραμύδια πάλι θα τα παρέσυρε ο βοριάς και γι' αυτό το δώμα στρώνεται με χώμα. Το κυκλαδίτικο δώμα είναι λιτό και δεν έχει τίποτα περιττό επάνω του».
Αυτή η επίπεδη στέγη ήταν μια προέκταση της κουζίνας, γεμάτη προϊόντα που τα λούζει ο ήλιος: ξύδι που συγκρατιέται με πέτρες και βότσαλα, ντομάτες ακουμπισμένες σε παλιές ξύλινες τάβλες, σύκα μέσα σε καφάσια για να μην τα παίρνει ο αέρας, καλάμια (για τα καλάθια) ώστε να φύγουν τα υγρά τους και τόσα άλλα...συνέχεια...
Από τα ζεστά ροφήματα που έφτιαχναν στο χωριό –καφές, τσάι, φασκόμηλο κλπ– όλα τα θεωρούσαν «φάρμακα», εκτός από ένα, τον καφέ. Αυτός ήταν... απόλαυση!
Κάποτε ο κόσμος του ανθρώπου ήταν απλός: ο ουρανός και τα καιρικά φαινόμενα ήταν στην θέληση των θεών και η γη ήταν επίπεδη όσο και η παλάμη του χεριού του. Τη μετρούσε με δρασκελιές, ζύγιζε τους καρπούς της με κομμάτια σίδερου και μετρούσε τον χρόνο του πάνω της με τη σκιά του ήλιου ως το λιόγερμα.
Και ενώ ο κόσμος συνέχιζε να είναι απλός, τα μέτρα και τα σταθμά του μας έχουν μπερδέψει σήμερα! Τα περιστέρια τα κατέγραφαν σε ζεύγη [1]· τις μέλισσες, αν ήταν λίγες σε μ'σέλια· και αν ήταν πολλές, σε σμήνη. Τις ελιές και τις συκιές τις καταμετρούσαν σε ρίζες· το κρασί το υπολόγιζαν με ασκούς· τα σαπούνια τα πουλούσαν σε πλάκες· τα τσιγάρα σε τεμάχια, τα μακαρόνια αν ήταν χύμα, με το κιλό και αν τα χύμα ήταν σπασμένα («σπάσματα») κόστιζαν περίπου τα 2/3 του κιλού... Για να δούμε αν θα βγάλουμε άκρη... συνέχεια...
Ο Μάκης του Αντρίκου ήρθε το καλοκαίρι και μας έφερε ντομάτες από τον Τζωρτζαρά από την Κώμη. Ο Τηθύς γράφει: «Μπαίνω στον πειρασμό να αναφέρω ότι ο Τζωρτζαράς διατηρεί ακόμα και καλλιεργεί παλιούς σπόρους από κηπευτικά της Τήνου τα οποία είναι πολύ δυσεύρετα στης μέρες μας λόγω των υβριδίων. Το άρωμα από τη ντομάτα και το καρπούζι θυμίζουν άλλες εποχές... Αν καμιά μέρα βρεθείτε στην Κώμη ρωτήστε…» [Οphioussa, 24.10.2008]