ρίζες
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα ρίζες. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
Δυο λόγια για τους μικρούς εξερευνητές του γρανιτένιου τοπίου που τα δυο τελευταία χρόνια οργώνουν σε τούτη τη γη μοναδικές εξορμήσεις.
Κάποτε συνάντησα ένα καταπληκτικό Καναδέζο μουσικό. Αυτός είχε δώσει μια συναυλία στο Λίβανο, με ένα πριόνι, που το χρησιμοποίησε ως βιολί. Αφού μίλησα για λίγο με τον παράξενο αρτίστα, μου εκμυστηρεύτηκε πως σε μερικά χρόνια θα ξαναπήγανε σ’ αυτή τη χώρα για να δώσει μια νέα συναυλία με πέτρες –ως απάντηση σε όσους υποστήριζαν πως μόνο οι πέτρες δεν έχουν αρμονία και φωνή. Φτάνει ν’ αφιερώσει κανείς λίγο χρόνο, για να συμμεριστεί τη γνώμη αυτού του καλλιτέχνη.
Oι πέτρες της Βωλάξ έχουν και αυτές την δική τους αρμονία. Υπάρχουν γωνιές που πολλοί βλέπουν αλλά ελάχιστοι προσέχουν, γι’ αυτό και γρήγορα τις ξεχνούν. Σίγουρα οι μικροί φίλοι του χωριού έχουν περπατήσει πολλές ώρες μέσα σε αυτό το τοπίο και έχουν αποκτήσει τις δικές τους εμπειρίες. Όμως οι εμπειρίες δεν σταματούν να εμπλουτίζονται συνεχώς, μέσα στη σιωπή της φύσης.συνέχεια...
Φαίνεται πως σ' αυτή την πολιτεία τα πάντα τα καθορίζει ο αέρας. Όσοι δοκίμασαν ν' αντισταθούν χαθήκανε, ο ένας μετά τον άλλον... Πρώτα οι άνθρωποι· απ' τα παλιά τα χρόνια. Τέτοιος ήταν ο αέρας –ρώτα τους πιο παλιούς– με αποτέλεσμα οι χωρικοί να μεγαλώνουν μέχρι ένα συγκεκριμένο ύψος· όλοι τους μικροκαμωμένοι, κοντά στη γη, μέσα στο χώμα και τα βράχια.
Εκεί πρωτόφτιαξαν τα σπίτια τους, για να γλυτώσουν από αυτόν· τίποτα όμως. Αυτός κάνει τα βράχια στρογγυλά, αυτός κάνει κουμάντο. Βράχια από γρανίτη στρογγυλεύει ο βωλακίτικος άνεμος, αυτός το μέρος τούτο διαφεντεύει. Και οι κάτοικοι έφτιαξαν νέα σπίτια από πέτρες. Και έφτιαξαν την πλάτη των σπιτιών κόντρα στον αέρα, οι τρελλοί. Και μόνο κάποιοι παληκαράδες άφησαν λίγα μικρά παραθυράκια στο βορρά, για να κρυφοκοιτούν αν κάποια μπαμπεσιά πάει αυτός να τους σκαρώσει.
Όσο για την μιλιά των χωρικών ή την ένταση που βάζουν ψάλλοντας στην εκκλησία: πάλι ο δυνατός ο άνεμος ευθύνεται γι' αυτό. Φυσάει τόσο δυνατά και κάνει τέτοιο θόρυβο που έμαθαν οι χωρικοί να φωνάζουν δυνατά για να ακούγονται, παραγνωρίζοντας πως, και αν δεν φωνάξουν πάλι, ο αέρας τούτος θα μεταφέρει το μήνυμά τους, όχι μόνο στο απέναντι βουνό, αλλά και στο απέναντι νησί, και στο πιο μακρινό βασίλειο...συνέχεια...