σχολείο
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα σχολείο. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
«Εγώ πήγαινα σχολείο στο Σκαλάδο, τη δασκάλα μου την έλεγαν Ανδριανή. Κάποτε, ο Άγγελος ο Γκανάνης, αδερφός του Γιάννη του Ταζέλου και του Μάρκου (ο Ιωσήφ ο Φυρίγος, Γκανάνης κι αυτός, γεννήθηκε αργότερα), πολύ άτακτο παιδί. Που λες, κάτι έκανε στη δασκάλα, πήρε εκείνη τη ρίγα τη μεγάλη και τον φώναξε να της δείξει τη παλάμη του και να φάει τις ξυλιές του. Ο Άγγελος γύρισε το κεφάλι, είδε ανοιχτό το παράθυρο, έτρεξε και πήδηξε έξω, πόσο ήταν, ενάμιση μέτρο. Μείναμε εμείς να κοιτάμε τη δασκάλα και εκείνη το παράθυρο. Κανείς δεν έβγαλε λέξη».
»Μια άλλη μια φορά, ο Νάσος ο αδελφός μου —πρέπει να ήταν η ίδια δασκάλα κι ας είχαμε διαφορά ηλικίας— έπρεπε να τιμωρηθεί κι αυτός με τη ρίγα, δεν θυμάμαι τι της έκανε. Αυτό μου το είχε πει ο ίδιος, δεν ήμουν μπροστά. Σήκωσε το χάρακα η Ανδριανή και μόλις τον κατέβαζε με δύναμη, εκείνος τράβηξε το χέρι του, τελευταία στιγμή, και η δασκάλα χτύπησε το δικό της που το είχε από κάτω για να κρατάει χαλαρά τη παλάμη του. Αααα, φώναξε εκείνη, γέλια οι υπόλοιποι, άντε να φύγουνε να γυρίσουνε στο σπίτι τους. Τελικά η Ανδριανή μας βαρέθηκε, πήρε σύνταξη, σηκώθηκε κι έφυγε εκείνη».
Συνεχίζοντας μετά από καιρό, την παρουσίαση ιδιωτικών χειρογράφων και διοικητικών εγγράφων, παρουσιάζουμε σχολικούς ελέγχους του Πέτρου Βιδάλη, περιόδου 1967-1969. συνέχεια...
Στην κοπή της πίτας του Συλλόγου, τον Ιανουάριο του 2011, παρουσιάστηκε το βιβλίο της κυρίας Ρόζας Φυρίγου-Καταρτζή, γεμάτο ποιήματα της ευαίσθητης συγχωριανής μας. Ένα από αυτά, «το παλιό αλφαβητάρι», θέλησε να πειράξει ελαφρώς ο στιχοπλόκος Ιρανόν...
Το παλιό αλφαβητάρι
Όλα τα όμορφα που χάζευα χαθήκαν
όταν σ' αντίκρισα σ' απόμερη γωνιά
Τα παιδικά μου χρόνια ξάφνου αναστηθήκαν
κι από συγκίνηση πλημμύρισε η καρδιά. συνέχεια...
Για τα παλιά χρόνια δεν έχουμε ιδιαίτερα στοιχεία για την εκπαίδευση στην Τήνο, και δυστυχώς γνωρίζουμε ελάχιστα για το χωριό. Όμως, είναι γνωστό ότι από το 1715, επί Τουρκοκρατίας, ο ίδιος ο Σουλτάνος είχε παραχωρήσει κάποια προνόμια στο νησί και μέσα σ' αυτά υπήρχε η δυνατότητα εκπαίδευσης σε κάποιο βαθμό και μορφή. Πέρασε, όμως, πάνω από ένας αιώνας –από το 1835– όταν η εκπαίδευση άρχισε να λειτουργεί πλέον συστηματικά και σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής.
Το πιο παλιό σχολείο (αλληλοδιδακτικό) για τα παιδιά από τα Πάνω Μέρη, λέγεται ότι, λειτούργησε στο χωριό Μέση με δαπάνες κυρίως του Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας. Ο π. Μάρκος Φώσκολος πιστεύει ότι προτιμήθηκε η Μέση, σαν κεντρικό σημείο, για την εξυπηρέτηση των επιμέρους μεγάλων οικισμών Στενής και Φαλατάδου. συνέχεια...
Δεν γνωρίζουμε τίποτα για την εκπαίδευση στο χωριό τα παλιά χρόνια, και κατ' επέκταση στο νησί. Είναι γνωστό ότι από το 1715, ο ίδιος ο Σουλτάνος είχε παραχωρήσει κάποια προνόμια στο νησί και μέσα σ' αυτά υπήρχε κάποιου βαθμού και μορφής εκπαίδευση. Πέρασε πάνω από ένας αιώνας, το 1835, όταν η εκπαίδευση άρχισε να λειτουργεί πιο συστηματικά και σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής.
Το πιο παλιό σχολείο (αλληλοδιδακτικό) για τα παιδιά από τα Πάνω Μέρη, λειτούργησε στο χωριό Μέση, με δαπάνες κυρίως του Ιερού Ιδρύματος Ευαγγελιστρίας. H Mέση προτιμήθηκε προφανώς ως κεντρικό σημείο, για να εξυπηρετήσει τους επιμέρους μεγάλους οικισμούς της Στενής και του Φαλατάδου.
Τα παλιά παπαδικά και οι οικίες των καλογραιών μέσα στη Βωλάξ αποτέλεσαν τους πρώτους πυρήνες σχολικής παιδείας του χωριού, μετά την θεία λειτουργία της Kυριακής.
Το 1845 ζητήθηκε να συσταθούν τα δημοτικά σχολεία της Στενής και του Φαλατάδου που και αυτά στεγάστηκαν σε ιδιωτικούς χώρους. Στη Στενή μάλιστα, λειτούργησε ένα ενιαίο συγκρότημα δυο οικιών. συνέχεια...