τέχνες
Εμφανίζονται αναρτήσεις με την ετικέττα τέχνες. Ολες οι ετικέττες, Ολες οι αναρτήσεις
O Aριστείδης Nτάλας επιλέγεται για δεύτερη συνεχόμενη τριετία στους καλύτερους Έλληνες αρχιτέκτονες, σύμφωνα με το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής, μετά και από το έργο του «Kατοικία στο Bωλάξ».
Ίσως θα έχετε προσέξει τις εργασίες δημιουργίας μιας νέας κατοικίας στο χωριό (δίπλα στο σπίτι του Λουδοβίκου και της Mαρίας, στον δρόμο που ξεκινάει από το χωριό και τέμνει τον περιφερειακό A', καταλήγοντας στην περιοχή Παχιά Άμμο).
Πριν από λίγα χρόνια δεν μπορούσες να εκδόσεις οικοδομική άδεια που να διαφοροποιείται (και κατ' επέκταση να παραβιάζει) τις ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις ενός Kυκλαδίτικου οικισμού. Σε πολλούς συγχωριανούς μας που ήθελαν να χτίσουν μια νέα κατοικία μέσα στο χωριό δεν τους δόθηκε άδεια να ξεφύγουν από αυτά που ορίζει η Πολιτεία. Δεν μπορούσαν να ξεφύγουν στο πλάτος ενός παραθύρου, στο μέγεθος μιας πόρτας, ακόμη και στο χρώμα των πορτοπαραθύρων τους, πλην του (φασιστικά καθιερωμένου τις τελευταίες δεκαετίες) μπλε, έστω και αν τα σπίτια του χωριού βρίσκονται σε υψόμετρο 280 μέτρα επάνω από τη θάλασσα... συνέχεια...
Η Τήνος είναι, εκτός των άλλων, το νησί της ομορφιάς και της τέχνης. Από τον τόπο αυτό κατάγονται οι περισσότεροι θεμελιωτές της νεότερης γλυπτικής (ο Γιαννούλης Xαλεπάς, τραγικός γλύπτης, δημιουργός της Kοιμωμένης, ο Δημήτριος Φιλιππότης, ο Λάζαρος και Aντώνης Σώχος, οι Φυτάληδες) και ζωγραφικής (Nικόλαος Γύζης, Nικηφόρος Λύτρας). Tαλαντούχοι καλλιτέχνες που διέπρεψαν όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σ’ ολόκληρο τον κόσμο. συνέχεια...
Μπορεί η συνεχής αναζήτηση των λαϊκών τεχνών να δημιουργήσουν «έργα τέχνης»; Κάνουμε μια προσπάθεια...
Για χιλιάδες χρόνια η καλαθοπλεκτική είχε σαν στόχο τη διευκόλυνση της ζωής του ανθρώπου. Το καλάθι –ένα σκεύος από πλεγμένο καλάμι (ή από άλλα υλικά της φύσης)– ήταν μόνο για προσωρινή αποθήκευση και μεταφορά αντικειμένων, όπως τα φρούτα και τα λαχανικά, ενώ με τις πιο ανθεκτικές κατασκευές μπορούσε κανείς να μεταφέρει και άλλα αντικείμενα, με μεγαλύτερο βάρος, όπως οι πέτρες. συνέχεια...
Eνώ υπάρχουν καλάθια διαφόρων ειδών και μεγεθών, ανάλογα τη χρήση τους και το υλικό κατασκευής τους, ενώ υπάρχουν κατασκευές περίτεχνες και καλοδουλεμένες και άλλες τραχές και άγριες, τα εργαλεία του καλαθοπλέκτη παραμένουν ίδια, ελάχιστα και απλά. Σας τα παρουσιάζουμε με σειρά χρήσεως!
Tριφτήρι
Tο τριφτήρι είναι το πρώτο εργαλείο που χρησιμοποιεί ένας καλαθοπλέκτης αφού πρώτα έχει μαζέψει τα απαραίτητα γι' αυτόν υλικά. Tο «πρωτόγονο» αυτό εργαλείο, δημιουργείται από ένα κλαδί ιτιάς, πάχους 2 εκ. και μήκους 20-25 εκ., σχισμένο εγκάρσια μέχρι τη μέση. Συχνά, στο σημείο που τελειώνει το σχίσιμο, δένεται περιμετρικά με μια μικρή χλωρή βέργα (βίτσα) ώστε το εργαλείο να μην «ανοίξει» και σχιστεί.
Tο τριφτήρι χρησιμεύει για την αποφλοίωση των βεργών ιτιάς: περνάμε μία-μία την βέργα της ιτιάς μέσα από την διχάλα, πιέζουμε την διχάλα στην άκρη της ώστε να σφίγγει, και τραβάμε την βέργα ιτιάς στην αντίθετη κατεύθυνση ώστε να αποφλοιωθεί και να μπορεί να πλεχτεί. Γενικώς, η βέργα αποφλοιώνεται, ξεραίνεται για να μην μαυρίσει και όταν ξεκινά η διαδικασία της πλέξης, βρέχεται για να είναι ευλύγιστη. συνέχεια...
Παλιά λιθογραφική κάρτα γαλλικού προϊόντος ροφήματος –από αυτές που ανταλάσσουν τα παιδιά. Απεικονίζει τον πρώτο καλαθοπλέκτη της ανθρωπότητας...
Ο υπεύθυνος του Μουσείου Καλαθοπλεκτικής των Ρομά, κος Αντώνης Λιάπης, μας έκανε την τιμή να τοποθετήσει μία καλαθοπλεκτική κατασκευή από το χωριό μας στο φημισμένο Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο Κομοτηνής. Με αυτό ως αφορμή, ταξιδεύουμε φωτογραφικά –μέσα από ολόκληρη την ιστορία της ανθρωπότητας– στην στιγμή της κατασκευής ενός καλαθιού από τον καλαθοπλέκτη. συνέχεια...
Η δεξιότητα —μεταφέρω τον όρο αυτό για να διαχωρίσω το art από το craft— της καλαθοπλεκτικής ήταν ήδη αναπτυγμένη σε εργαστηριακό επίπεδο από τα τέλη του 18ου αιώνα. Δεκάδες τεχνίτες, δεκάδες εργαστήρια. Στο post αυτό θα αναφερθούμε στις οικογένειες και εργαστήρια καλαθοπλεκτικής που έδρασαν από τον μεσοπόλεμο μέχρι το 2010. συνέχεια...
Ξεκινώντας –ποιος ξέρει πότε ακριβώς [1]– σαν αντρική οικογενειακή χειροτεχνία, η καλαθοπλεκτική, ξεπέρασε την περιστασιακή μορφή της και έφτασε να συμπληρώνει τους κλάδους βιοτεχνίας του νησιού! Είμαστε ικανοποιημένοι γιατί πίσω από αυτή την τέχνη, βρίσκουμε τους κάτοικους του χωριού μας.
Tο ελληνικό National Georgaphic ασχολήθηκε με την καλαθοπλεκτική του χωριού Βωλάξ Τήνου σε μια εποχή που τα καλάθια απέκτησαν περισσότερο διακοσμητικό παρά χρηστικό ρόλο [Δεκέμβριος 2000], εφόσον υποκαταστάθηκαν από το πλήθος των φτηνών πλαστικών και γυάλινων βιομηχανικών σκευών, με αποτέλεσμα η άλλοτε (βιοτεχνική θα λέγαμε) παραγωγή ειδών καλαθοπλεκτικής έχει περιοριστεί σε σημαντικό βαθμό. Παρ' όλα αυτά, στο «χωριό της καλαθοπλεκτικής», η παράδοση αιώνων συνεχίζεται και σήμερα. συνέχεια...
Τουρίστρια στο χωριό με καλαθάκι του Aντώνη του Ντουντού (1978).
Περασμένα ξεχασμένα; Όχι, φυσικά. Επιτρέψτε μου να αναφερθώ στα διάφορα είδη καλαθοπλεκτικής που κατασκεύαζαν οι καλαθοπλέκτες του χωριού Βωλάξ, τα τελευταία 100 χρόνια, και που συνεχίζουν μέχρι τις μέρες μας.
Στο χωριό έφτιαχναν –και συνεχίζουν να φτιάχνουν– καλάθια με βέργες (ιτιάς, λυγαριάς) και καλάμια, μόνο οι άνδρες. Οι γυναίκες βοηθούσαν τους άντρες τους στο καθάρισμα των καλαμιών και έφτιαχναν κατασκευές με στάχυα σικάλεως (τα στάχυα της σίκαλης είναι πιο μακρυά από αυτά του κριθαριού) φυσερά, καλαθάκια ραψίματος, πανεράκια πολύχρωμα και άλλα για καθαρά δική τους χρήση. Αυτά σταμάτησαν γύρω στο 1980.
Αντιθέτως, οι άνδρες συνεχίζουν μέχρι σήμερα και μάλιστα, τώρα τελευταία, ορισμένοι χρησιμοπούν και, το εισαγόμενο από την Κίνα, ροτέν για κατασκευές πιο κομψές και λεπτοκαμωμένες. Οι παλαιοί καλαθοπλέκτες συνεχίζουν τον πατροπαράδοτο τρόπο φτιάχνοντας κατασκευές ιδίως για τις αγροτικές, τις οικιακές και τις αλιευτικές ανάγκες.
Στο χωριό υπάρχει σαφής διαφοροποίηση στις κατασκευές που οναμάζονται «καλάθια» και σε αυτές που καλούνται «πανέρια». Ας επισημάνω, εδώ, την διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στο καλάθι και το πανέρι: συνέχεια...
Το παρόν άρθρο καταγράφει όλες τις εκδηλώσεις που έφεραν σε πέρας, μέσω του Συλλόγου, δύο πνευματικοί άνθρωποι και αποτελεί το μικρότερο αφιέρωµα που θα µπορούσε να γίνει σ' αυτούς τους πρωτεργάτες της πολιτιστικής ζωής του χωριού. Στον Ιάκωβο και την Σοφία Βίδου. ∆υο ανθρώπους που οραµατίστηκαν ένα υπαίθριο θέατρο και ένα λαογραφικό μουσείο σε ένα χωριό 23 ατόµων...
Μετά από 20 χρόνια επίμονης και συνεχούς προσπάθειας για την αναμόρφωση του χωριού από τον Σύλλογο, πέρα από τα βασικά έργα υποδομής, οφείλαμε να καταγράψουμε όλες τις πολιτιστικές εκδηλώσεις (1985-2005). Από τα πρώτα χρόνια, όπου οι εκδηλώσεις γινόντουσαν στην Αθήνα (στις αίθουσες του Λεοντείου Λυκείου Πατησίων) με την ευγενική φιλοξενία και συν-διοργάνωση του αδ. Γεώργιου, μέχρι τα εγκαίνια του ολοκαίνουργιου υπαίθριου θεάτρου (Σάββατο 25.07.1998) από την αξιοσέβαστη άμια Λουκία, τη γηραιότερη κάτοικο του χωριού.